<<Στη ζωή μου οι πιο μεγάλοι μου ευεργέτες στάθηκαν τα ταξίδια και τα ονείρατα.>>
Να
γυρίζεις τη γης, να βλέπεις - να βλέπεις-
και να μην χορταίνεις-
καινούργια χώματα και θάλασσες κι ανθρώπους
και ιδέες, και να τα βλέπεις
όλα για πρώτη φορά,
να τα βλέπεις όλα σα για τελευταία φορά, με
μακρόσερτη ματιά,
κι έπειτα να σφλανάς τα βλέφαρα και να νιώθεις τα
πλούτη να κατασταλάζουν μέσα σου ήσυχα, τρικυμιστά, όπως θέλουν, ωσότου
να τα περάσει
από την ψιλή κρισάρα του ο καιρός,
να κατασταλάξει το
ξαθέρι απ' όλες τις χαρές και τις πίκρες σου - τούτη η αλχημεία της
καρδιάς, είναι, θαρρώ μια μεγάλη, αντάξια του ανθρώπου ηδονή.
Το κείμενο είναι απόσπασμα από τον πρόλογο του
Νίκου Καζαντζάκη στο βιβλίο "Ταξιδεύοντας στην Ισπανία".
..................... Το ιδανικό μου θα ήταν οχτώ μήνες ταξίδι και τέσσερις μήνες μοναξιά. ..................... Ένα μονάχα αξίζει: το ταξίδι.
ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Αυτά τα λόγια του Νίκου Καζαντζάκη
συνοψίζουν το πάθος του για τα ταξίδια.
Από την πρώτη του νεότητα μέχρι το θάνατό του
δεν έπαψε να ταξιδεύει στην Ελλάδα,
στην Ευρώπη, στην Ασία και στην Αφρική.
Ήταν ένας ακούραστος ταξιδιώτης. Για ποιούς λόγους;
Τι αναζητούσε ακριβώς μέσα στις πολλαπλές του περιηγήσεις;
Στο τελευταίο του βιβλίο Αναφορά στον Γκρέκο, καταγράφει την πνευματική του αναζήτηση με αυτά τα λόγια: « Όλα μου τα ταξίδια είχαν γίνει μια μονάχα κόκκινη γραμμή που ξεκίναγε από τον άνθρωπο για να φτάσει στο Θεό».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου