Διεθνής Ημέρα Οικογένειας

Μία ξεχωριστή γιορτή, μία μέρα αφιερωμένη σ' όλη την οικογένεια. Μια μέρα που έρχεται να μας θυμίσει την αξία της οικογένειας, την αξία που έχει για τον καθένα ξεχωριστά να έχει κοντά του ανθρώπους που τον νοιάζονται και τον αγαπούν

Η παγκόσμια μέρα της οικογένειας καθιερώθηκε το 1993 μετά από απόφαση της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ και εορτάζεται κάθε χρόνο στις 15 Μαΐου. Η διεθνής κοινότητα αποδίδει μεγάλη σπουδαιότητα στην οικογένεια και την θεωρεί ως "βασικό κύτταρο της κοινωνίας".



Η Διεθνής Ημέρα παρέχει μια ευκαιρία για την προώθηση της ευαισθητοποίησης σε θέματα που σχετίζονται με τις οικογένειες και να αυξήσει τη γνώση των κοινωνικών, οικονομικών και δημογραφικών διεργασιών που επηρεάζουν τις οικογένειες.
 Στις μέρες μας αξίες όπως η πολιτική, η εκπαίδευση, το κράτος, ακόμα και οι φίλοι αλλοιώνονται.. η οικογένεια όμως καταφέρνει να παραμένει κυρίαρχη αξία. Μέσα στην οικογένεια βρίσκει κανείς ευτυχία, ασφάλεια, αγάπη.. μία συναισθηματική πληρότητα! Αναπτύσσεται η      προσωπικότητα και διαμορφώνεται ο χαρακτήρας του ανθρώπου.

Στις μέρες μας η σύγχρονη οικογένεια βιώνει και αυτή την κρίση της, που είναι μέρος της γενικότερης κρίσης της κοινωνίας και κυρίως των ηθικών αξιών. Μπορεί όλες αυτές οι καταστάσεις να δημιουργούν αμφισβήτηση του κύρους και των λειτουργιών της αλλά καταφέρνει να μην χάνει την αξία της. Η οικογένεια είναι ένα μέρος που ακόμα και αν φεύγεις, θα επιστρέφεις πάντα εκεί!
 Είναι εμφανές στις μέρες μας ότι η παραδοσιακή οικογένεια έχει άλλαξει, έχει μειωθεί το μέγεθός της, οι νέοι αργούν να παντρευτούν και να κάνουν οικογένειες, πλέον είναι της μόδας οι εναλλακτικές μορφές συμβίωσης όπως συγκατοίκηση ή ακόμη και σχέσεις εξ αποστάσεως. Επιπλέον τα διαζύγια και οι δεύτεροι ή τρίτοι γάμοι έχουν αυξηθεί, τα παιδιά μεγαλώνουν με θετούς γονείς ή σε μονογονεϊκές οικογένειες.

 Σε μια γενικότερη περίοδο αλλαγών είναι ανάγκη η οικογένεια να υποστηριχθεί από όλους. Σήμερα λοιπόν ας αφιερώσουμε περισσότερο χρόνο στην οικογένειά μας κάνοντας πράγματα όλοι μαζί. Μπορούμε να παίξουμε κάποιο επιτραπέζιο παιχνίδι, να κάνουμε κάποιο σπορ όλοι μαζί, να πάμε μια εκδρομή ή μια βολτά, να φάμε όλοι μαζί ή και γιατί όχι να μαγειρέψουμε.. σημασία είναι να δώσουμε χρόνο και περάσουμε καλά όλοι μαζί!

Ημέρα των Χρωμάτων

Ημέρα Χρωμάτων καθιερώθηκε το 2009 από την Διεθνή Ένωση Χρωμάτων (ICA) και γιορτάζεται έκτοτε κάθε χρόνο στις 21 Μαρτίου, για να συμπέσει με την εαρινή ισημερία, όπου η ημέρα και η νύχτα είναι ίσες και να συσχετισθεί συμβολικά με τη συμπληρωτική φύση του φωτός και του σκότους, του φωτός και της σκιάς, όπως εκφράζεται σε όλους τους ανθρώπινους πολιτισμούς....

Το χρώμα, χάρη στην οπτική αντίληψη, είναι ένα από τα σημαντικότερα φαινόμενα στη ζωή του ανθρώπου, που συμβάλλει στην αντίληψη της πραγματικότητας.

21 ΜΑΡΤΙΟΥ..... ΑΛΛΑ & ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΚΑΛΟΥΜΑΣΤΕ ΝΑ ΣΕΒΑΣΤΟΥΜΕ ΤΗΝ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΑΛΛΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΤΗΝ ΑΠΟΔΕΧΤΟΥΜΕ.

<<ΌΛΟΙ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΕΙΝΑΙ ΑΠ'ΤΗ ΦΥΣΗ ΙΣΟΙ... ΠΛΑΣΜΕΝΟΙ ΑΠ'ΤΟ ΙΔΙΟ ΧΩΜΑ ΚΙ ΑΠ' ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΠΛΑΣΤΗ >> 
ΠΛΑΤΩΝ

Όλοι Διαφορετικοί – Όλοι Ίσοι

Ρατσισμός: «η κοινωνική ή πολιτική πρακτική διακρίσεων, που βασίζεται στο δόγμα της ανωτερότητας μιας φυλής και στην αντίληψη των μελών της ότι οφείλουν να περιφρουρήσουν τη σύσταση της ομάδας τους καθώς και τον κυριαρχικό τους ρόλο έναντι των υπόλοιπων ομάδων».

Τα είδη του είναι πολλά ˙ ο φυλετικός, που είναι ο πιο συνηθισμένος, διαχωρίζει τα άτομα ανάλογα το χρώμα του δέρματος και την φυλετική καταγωγή. Ο εθνικός διαφοροποιεί τους ανθρώπους με γνώμονα το μέρος που κατάγονται. Ο θρησκευτικός ρατσισμός που εστιάζει στα θρησκευτικά «πιστεύω», ο πολιτιστικός με κριτήριο το πολιτιστικό επίπεδο, ο κοινωνικο-οικονομικός που εστιάζει στην οικονομική κατάσταση, στο μορφωτικό επίπεδο, στο επάγγελμα και σε ότι αφορά την κοινωνική υπόσταση των ατόμων, και τέλος, ο πολιτικός ρατσισμός που διακρίνει το άτομο με βάση την πολιτική του ιδεολογία.

Ήταν 21 Μαρτίου 1960 στην πόλη Σάρπβιλ στη Νότια Αφρική όταν μια ομάδα μαύρων φοιτητών αποφάσισε να διαμαρτυρηθεί για ίσα δικαιώματα, αφού επικρατούσαν οι νόμοι του Άπαρχαιντ από το 1948, δηλαδή μια πολιτική των λευκών, οι οποίοι μειοψηφούσαν σε αριθμό, και επέβαλλαν την διάκριση των ανθρωπίνων ομάδων μέσα στο κράτος χωρίζοντας τους σε λευκούς, μαύρους και έγχρωμους (Μιγάδες). Η αστυνομία πυροβόλησε εν ψυχρώ κατά της διαδήλωσης με αποτέλεσμα να χάσουν τη ζωή τους 70 άτομα και να τραυματιστούν 180, ανάμεσα τους και παιδιά.

Έξι χρόνια μετά, η Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών καθιέρωσε την 21η Μαρτίου ως παγκόσμια μέρα για την εξάλειψη των φυλετικών διακρίσεων σε ανάμνηση του συμβάντος και σαν υπενθύμιση για τα θύματα του ρατσισμού. Το 1990 το καθεστώς του Άπαρχαιντ καταρρέει και στις πρώτες δημοκρατικές εκλογές πρόεδρος της Νοτίου Αφρικής εκλέγεται ο Νέλσων Μαντέλα.

Ο φόβος της διαφορετικότητας, η άγνοια, οι συνθήκες ζωής οδηγούν στη γέννηση του ρατσισμού ο οποίος με τη σειρά του γεννάει το φόβο στους ανθρώπους και δημιουργεί μια κοινωνία που δυσκολεύεται να συνεργαστεί αρμονικά. Ο πολιτισμός και η παιδεία του λαού είναι τα όπλα που πρέπει να προβάλλουμε στον πόλεμο κατά του ρατσισμού. Σύμφωνα με το άρθρο 1 της Οικουμενικής Διακήρυξης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου «όλοι οι άνθρωποι γεννιούνται ελεύθεροι και ίσοι στην αξιοπρέπεια και τα δικαιώματα. Είναι προικισμένοι με λογική και συνείδηση και οφείλουν να συμπεριφέρονται μεταξύ τους με πνεύμα αδελφοσύνης».

Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης 21η Μαρτίου

Στον ποιητή Μιχαήλ Μήτρα ανήκει  η αρχική έμπνευση της Παγκόσμιας Ημέρας Ποίησης, η οποία εορτάζεται κάθε χρόνο στις 21 Μαρτίου. Ο Έλληνας ποιητής το φθινόπωρο του 1997 πρότεινε στην Εταιρεία Συγγραφέων να υιοθετηθεί ο εορτασμός της ποίησης στην Ελλάδα, όπως και σε άλλες χώρες, και να οριστεί συγκεκριμένη ημέρα γι’ αυτό.

Η εισήγησή του έφτασε με επιστολή στα χέρια του ποιητή και μελετητή της ποίησης Κώστα Στεργιόπουλου, προέδρου τότε της Εταιρείας Συγγραφέων. Η ποιήτρια Λύντια Στεφάνου πρότεινε ως ημέρα εορτασμού την 21η Μαρτίου, την ημέρα της εαρινής ισημερίας, που συνδυάζει το φως από τη μία και το σκοτάδι από την άλλη, όπως η ποίηση, που συνδυάζει το φωτεινό  πρόσωπο της αισιοδοξίας με το σκοτεινό πρόσωπο του πένθους. Η πρώτη Ημέρα Ποίησης γιορτάστηκε το 1998,  στο παλαιό ταχυδρομείο της πλατείας Κοτζιά.

Την επόμενη χρονιά, ο συγγραφέας Βασίλης Βασιλικός, πρέσβης της Ελλάδας στην Unesco, εισηγήθηκε στο Εκτελεστικό Συμβούλιο του Οργανισμού η 21η Μαρτίου να ανακηρυχθεί Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης, όπως η 21η Ιουνίου είναι Παγκόσμια Ημέρα Μουσικής. Οι Γάλλοι, οι Ιταλοί, οι Τυνήσιοι και άλλοι πρέσβεις από χώρες της Μεσογείου υποστήριξαν την εισήγηση και η ελληνική πρόταση υπερψηφίστηκε.

Το σκεπτικό της απόφασης

Τον Οκτώβριο του 1999, στη γενική διάσκεψη της Unesco στο Παρίσι, η 21η Μαρτίου ανακηρύχθηκε Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης. Το σκεπτικό της απόφασης ανέφερε: «Η Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης θα ενισχύσει την εικόνα της ποίησης στα ΜΜΕ, ούτως ώστε η ποίηση να μην θεωρείται πλέον άχρηστη τέχνη αλλά μια τέχνη που βοηθά την κοινωνία να βρει και να ισχυροποιήσει την ταυτότητά της.

Ο Διεθνής Πολιτιστικός Οργανισμός θέλησε με αυτό τον τρόπο να προωθήσει την τέχνη της ποίησης – και συγκεκριμένα τις προσπάθειες των μικρών εκδοτών να τυπώνουν συλλογές νέων ποιητών, την επιστροφή της προφορικής παράδοσης με την ανάγνωση ποιημάτων ενώπιον κοινού και την αποκατάσταση ενός διαλόγου μεταξύ της ποίησης και των άλλων μορφών τέχνης, πάνω στον αφορισμό του Ντελακρουά, «Δεν υπάρχει τέχνη χωρίς ποίηση».

21 ΜΑΡΤΙΟΥ: ΗΜΕΡΑ ΓΙΑ ΤΟ ΣΥΝΔΡΟΜΟ DOWN

down syndrom21 Μαρτίου , πρώτη επίσημη μέρα της άνοιξης αλλά και Παγκόσμια Ημέρα για το σύνδρομο Down . Μια μέρα για την διαφορετικότητα που κρύβει πολλές ευχάριστες εκπλήξεις!

Τα παιδιά με σύνδρομο Down μπορούν να γίνουν ενεργά μέλη της κοινωνίας μας με την κατάλληλη εκπαίδευση, την αγάπη και την αποδοχή μας που αντιμετωπίζουν και περιορίζουν στο ελάχιστο τη νοητική στέρηση και μαθησιακή δυσκολία ..

Η Παγκόσμια Ημέρα για το σύνδρομο Down καθιερώθηκε το 2006, με πρωτοβουλία του συμπατριώτη μας γιατρού Στυλιανού Αντωναράκη, καθηγητή Γενετικής στο Πανεπιστήμιο της Γενεύης, προκειμένου να ευαισθητοποιήσει και να ενημερώσει τη διεθνή κοινότητα για το σύνδρομο αυτό .

Το σύνδρομο Down είναι μια γενετική κατάσταση, που οφείλεται στο επιπλέον χρωμόσωμα που εμφανίζεται στο 21ο ζευγάρι, εξ ου και η ταξινόμησή του ως Τρισωμία 21. Προέρχεται κατά 90-95% από το ωάριο και 5-10% από το σπερματοζωάριο και επηρεάζει μία περίπου στις 600-700 γεννήσεις παιδιών.

Η πρώτη παρατήρηση του συνδρόμου έγινε το 1866 από τον John Langdon Down. Ο Βρετανός γιατρός παρατήρησε ότι μερικά νεογνά που γεννιούνται έχουν εξωτερική όψη παρόμοια με αυτή των Μογγόλων, απ’ όπου προήλθε και η ονομασία «μογγολισμός», που δεν ισχύει πλέον.

Ως Παγκόσμια Ημέρα για το Σύνδρομο Down καθιερώθηκε η 21η Μαρτίου κάθε χρόνο, από τα αριθμητικά δεδομένα που συνθέτουν το σύνδρομο (3ο χρωμόσωμα στο 21ο ζεύγος=3.21).

Πηγή: Μαρία Δεναξά, google.gr

Η Γυναίκα έχει δυνάμεις πού εντυπωσιάζουν...

Μπορεί να αντιμετωπίζει προβλήματα και να αντέχει βαριά φορτία. Αντέχει χαρά, αγάπη και γνώμες. Χαμογελάει όταν νοιώθει την ανάγκη να ουρλιάξει. Τραγουδάει όταν νοιώθει την ανάγκη να κλάψει. Κλαίει όταν είναι χαρούμενη και γελάει όταν φοβάται. Μάχεται γιʼ αυτό που πιστεύει. Αντιστέκεται στην αδικία. Δεν δέχεται το «όχι» σαν απάντηση, όταν μπορεί να δει καλύτερη λύση. Δίνει όλο της τον εαυτό ώστε η οικογένειά της να θριαμβεύσει. Παίρνει μια φίλη της ή ένα φίλο της μαζί στο γιατρό όταν φοβάται. Η αγάπη της είναι άνευ όρων. Κλαίει όταν τα παιδιά της πετυχαίνουν. Είναι χαρούμενη όταν οι φίλοι της τα καταφέρνουν. Χαίρεται όταν μαθαίνει για μια γέννα. Η καρδιά της ραγίζει όταν ένας συγγενής ή ένας φίλος πεθαίνει, αλλά βρίσκει την δύναμη να συνεχίζει στη ζωή. Ξέρει ότι ένα φιλί και ένα χάδι, μπορούν να θεραπεύσουν μια ραγισμένη καρδιά.

Υπάρχει μόνο ένα πρόβλημα μʼ αυτήν: Ξεχνάει τι αξίζει...........

H Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας γιορτάζεται κάθε χρόνο σε ανάμνηση μιας μεγάλης εκδήλωσης διαμαρτυρίας που έγινε στις 8 Μαρτίου του 1857.

H Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας γιορτάζεται κάθε χρόνο  σε ανάμνηση μιας μεγάλης εκδήλωσης διαμαρτυρίας που στις 8 Μαρτίου του 1857.
Συμπληρώνονται σήμερα 40 χρόνια από το ψήφισμα του ΟΗΕ που καθιέρωσε την όγδοη ημέρα του Μαρτίου ως Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας και της Διεθνούς Ειρήνης. 

Συγκεκριμένα, η Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας (International Women's Day) γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 8 Μαρτίου, σε ανάμνηση μιας μεγάλης εκδήλωσης διαμαρτυρίας που έγινε στις 8 Μαρτίου του 1857 από περίπου 20.000 εργάτριες κλωστοϋφαντουργίας στη Νέα Υόρκη, οι οποίες ζητούσαν καλύτερες συνθήκες εργασίας. 

Οι γυναίκες ζητούσαν μειωμένο ωράριο σε 10 από 16 ώρες και ίσες απολαβές με τους άνδρες. Οι αστυνομικές αρχές χρησιμοποίησαν βία για να διαλυθεί το πλήθος, ενώ από το περιστατικό προκλήθηκαν πολλές ομαδικές απολύσεις.

Δύο χρόνια αργότερα οι γυναίκες που συμμετείχαν στην κινητοποίηση οργανώνουν το πρώτο σωματείο γυναικών, κίνηση που δημιούργησε αργότερα θέμα διαχωρισμού ανάμεσα στο γυναικείο εργατικό κίνημα και τον φεμινισμό. 

Το 1908, 15.000 γυναίκες με σύνθημα, κατέβηκαν στους δρόμους της Νέας Υόρκης με αίτημα λιγότερες εργασίας, καλύτερους μισθούς και δικαίωμα ψήφου. 

Η πρώτη Διεθνής Ημέρα της Γυναίκας γιορτάστηκε το 1909 με πρωτοβουλία του Σοσιαλιστικού Κόμματος των ΗΠΑ και υιοθετήθηκε δύο χρόνια αργότερα από τη Σοσιαλιστική Διεθνή.

Το 1912, περίπου 20.000 γυναίκες και με σύνθημα «Ψωμί και Τριαντάφυλλα» βγήκαν στους δρόμους της Μασαχουσέτης και διαμαρτυρήθηκαν για την μείωση μισθών τους. Οι διαμαρτυρόμενοι ήταν συνολικά 40 εθνικοτήτων και η κινητοποίηση  εκδηλώθηκε και σε έλλες πολιτείες των ΗΠΑ. Το ψωμί συμβόλιζε την οικονομική ασφάλεια και το τριαντάφυλλο την καλύτερη ποιότητα ζωής. 

Μετά την επικράτηση της Οκτωβριανής Επανάστασης στη Ρωσία, η φεμινίστρια Αλεξάνδρα Κολοντάι έπεισε τον Λένιν να καθιερώσει την 8η Μαρτίου ως επίσημη αργία. Γρήγορα, όμως, η Διεθνής Ημέρα της Γυναίκας έχασε το πολιτικό της υπόβαθρο και εορτάζεται ως έκφραση συμπαθείας των ανδρών προς τις γυναίκες, με προσφορά λουλουδιών και δώρων.

Η άνοδος του φεμινιστικού κινήματος στη Δύση τη δεκαετία του '60 αναζωογόνησε τη Διεθνή Ημέρα της Γυναίκας, που από το 1975 διεξάγεται υπό την αιγίδα του ΟΗΕ, με αιχμή του δόρατος την ανάδειξη των γυναικείων προβλημάτων και δικαιωμάτων.

Στην Ελλάδα η πρώτη απεργία εργατριών έγινε στις 13 Απριλίου του 1982 στον Πειραιά, στο εργοστάσιο υφαντουργίας των αδελφών Ρετσίνα. Τη συγκεκριμένη χρονιά η εν λόγω υφαντουργία αποφάσισε να προβεί σε μειώσεις μισθών στις γυναίκες από 80 σε 60 λεπτά. Την είδηση μετέδωσε τότε η πρώτη γυναικεία εφημερίδα η «Εφημερίδα των Κυριών» που κυκλοφόρησε το 1887 και πρόβαλλε θέματα που αφορούσαν στο δικαίωμα στην εκπαίδευση και στο δικαίωμα στην εργασία.

ΑΥΤΟ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΑΝΗΚΕΙ:
ΔΙΕΘΝΗ

Πηγή: http://www.voria.gr/article/pagkosmia-imera-tis-ginekas-i-istoria-tis-8is-martiou

8 Μαρτίου ημέρα της γυναίκας

Κάθε χρόνο 8 Μαρτίου είναι η γιορτή της γυναίκας…
Μια γιορτή που θεσπίστηκε για τα δικαιώματα της γυναίκας σε όλο τον κόσμο…
Δικαιώματα στην ελευθερία στην εργασία στην μητρότητα και στις κάθε είδους επιλογές
Οι γυναίκες δεν ξέρω για ποιο λόγο θεωρούνται ασθενές φύλλο ενώ έχουν αποδείξει ουκ ολίγες φορές την δύναμη την ευστροφία τους και το ψυχικό σθένος που διαθέτουν
Αυτό που δεν μπορώ να καταλάβω όμως είναι από που παίρνουν το δικαίωμα όλοι αυτοί και εκμεταλλεύονται ακόμα και το 2018 τις γυναίκες …
Απορώ με τα ηνωμένα έθνη γιατί δεν αναλαμβάνουν πρωτοβουλία και αφήνουν ακόμα στο έλεος τόσες γυναίκες να πέφτουν θύμα trafficing η ακόμα και βιασμού από τους ίδιους τους άντρες που οι οικογένειες τους πούλησαν έναντι μιας κατσίκας
Απορώ πως επιτρέπουν να πετσοκόβουν τα γεννητικά όργανα των κοριτσιών ακόμα και με τον κίνδυνο της ζωής τους, στο όνομα της θρησκείας
Απορώ που σε κάποιες χώρες ακόμα το να είσαι γυναίκα σημαίνει υπόδουλη και ιδιοκτησία κάποιου
Απορώ πως είναι δυνατόν να απαγορεύουν στις γυναίκες να σπουδάσουν η να εργαστούν
Απορώ που οι μίνι φούστες των γυναικών είναι υπαίτιες για το βιασμό τους.
Αν σας φαίνεται απίστευτο αυτά να συμβαίνουν στις μέρες μας.
Μάθετε πως…
Στην Υεμένη επιτρέπεται νόμιμα η παιδεραστία! Ανήλικα κοριτσάκια από 8 ετών και πάνω δίνονται έναντι προίκας σε 40 χρόνους και 50 χρόνους. Η κατάσταση σε αυτή τη χώρα είναι τραγική από ανθρωπιστική και κοινωνική άποψη Λένε πως οι γυναίκες είναι σαν το χωράφι του κάθε άντρα και έχει δικαίωμα ο καθένας τι και πως θα το σπείρει
Ενώ εμείς ζούμε σαν προνομιούχοι αυτά τα εγκλήματα παίρνουν μέρος κάτω από την μύτη μας….
Στη Σομαλία αλλά και σε χώρες του δυτικού κόσμου η κλειτοριδεκτομή συνεχίζεται ανεξέλεγκτα.
Όσοι λαοί προχωρούν σε αυτό το έθιμο έχουν την πεποίθηση ότι οι
γυναίκες που δεν έχουν υποβληθεί σε αυτό το βασανιστήριο θεωρούνται ακάθαρτες και σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να παντρευτούν και να κάνουν οικογένεια.
Συνολικά 140 εκατομμύρια γυναίκες σε ολόκληρο τον κόσμο έχουν υποβληθεί σε κλειτοριδεκτομή και ο αριθμός αυξάνεται κάθε χρόνο κατά 2 εκατομμύρια.
Μόνο της Αφρική 92 εκατομμύρια γυναίκες έχουν υποστεί ακρωτηριασμό των γεννητικών τους οργάνων
Μέχρι και σήμερα συνιστά μια βάρβαρη τακτική που προσβάλλει τα ανθρώπινα δικαιώματα και εγκυμονεί μεγάλους κινδύνους για την υγεία της γυναίκας
Και μην πάμε μακριά
.
Όχι ο αγώνας για τα δικαιώματα των γυναικών δεν έχει τελειώσει .
Θα τελειώσει όταν όλα τα παιδιά στον κόσμο έχουν να φάνε και δεν αφήνονται στο έλεος κάθε φανατισμένου και σεξουαλικά πεινασμένου
Όταν όλες οι γυναίκες θα αποκτήσουν δικαίωμα στην ζωή τους και δεν θα είναι αντικείμενο εκμετάλλευσης και πλούτου...

Πηγή-SuperMomRocks

Παγκόσμια Ημέρα κατά της Ενδοσχολικής Βίας.

Η 6η Μαρτίου, Παγκόσμια Ημέρα κατά του Ενδοσχολικού Εκφοβισμού και της Ενδοσχολικής Βίας, ας είναι η αφορμή για να «σπάσουμε» τον κύκλο της σιωπής σε περιστατικά βίας που συμβαίνουν μέσα στα σχολεία. Επιβάλλεται άμεσα και επιτακτικά να μιλήσουμε και να ενθαρρύνουμε ταυτόχρονα τα παιδιά να αναφέρουν χωρίς δισταγμό και το παραμικρό περιστατικό εκφοβισμού ή βίας ώστε να...
αντιμετωπίζεται έγκαιρα η επιθετικότητα άλλων παιδιών.
«Bullying», «εκφοβισμός», «ενδοσχολική βία», «επιθετική παρενόχληση»… Όπως κι αν το πεις, το αποτέλεσμα είναι ένα: παιδιά που πονάνε, παιδιά που νιώθουν ότι είναι μόνα, ρουφηγμένα από το φόβο, περιθωριοποιημένα, χωρίς διέξοδο.
Είναι δικαίωμα του κάθε παιδιού να πηγαίνει σχολείο χωρίς να φοβάται… Είναι υποχρέωση όλων μας να το προστατέψουμε…

15η Φεβρουαρίου: Παγκόσμια Ημέρα κατά του παιδικού καρκίνου

Σήμερα 15 Φεβρουαρίου είναι η Παγκόσμια Ημέρα κατά του παιδικού καρκίνου. Χιλιάδες παιδιά σε όλο τον κόσμο προσβάλλονται από τη συγκεκριμένη ασθένεια κυρίως σε χώρες μέσου και χαμηλού εισοδήματος.
Η 15η Φεβρουαρίου ορίστηκε με πρωτοβουλία της Διεθνούς Ένωσης Γονέων με Καρκινοπαθή Παιδιά (ICCCPO), για την ενημέρωση της διεθνούς κοινής γνώμης για τις παιδικές νεοπλασίες (καρκίνο).
AdTech Ad
250.000 παιδιά σε όλο τον κόσμο πάσχουν από διάφορες μορφές καρκίνου, το 80% των οποίων στις χώρες μέσου και χαμηλού εισοδήματος. Στην Ελλάδα, περίπου 300 παιδιά προσβάλλονται ετησίως από καρκίνο, κυρίως από λευχαιμία. Το 70% από αυτά θεραπεύεται, λόγω της επάρκειας φαρμάκων και καταρτισμένου επιστημονικού προσωπικού. Αντίθετα, στις χώρες του τρίτου κόσμου τα ποσοστά θνησιμότητας δυστυχώς είναι πολύ υψηλά.
Αν η διάγνωση γίνει χωρίς καθυστέρηση τα ποσοστά ίασης είναι υψηλά: οι σύγχρονες θεραπείες κάνουν την παρατεταμένη επιβίωση και την ανάρρωση όχι μόνο πιθανές αλλά και δυνατές για πολλούς παιδικούς καρκίνους.

Στην Ελλάδα δραστηριοποιούνται αρκετοί σύλλογοι όπως η «Ελπίδα» η «Φλόγα» και η «Λάμψη».
Αυτά τα παιδιά χρειάζονται τη βοήθεια και τη στήριξη μας. Αν και βιώνουν δύσκολες στιγμές, δε χάνουν το χαμόγελό τους και την όρεξη για ζωή, γιατί είναι παιδιά.

Οταν σκύβουμε το κεφάλι

Οταν σκύβουμε το κεφάλι περνώντας μπροστά από παιδιά εργάτες – δούλους είναι γιατί ξέρουμε πως είναι αλήθεια αυτό που η ΓΑΛΑΤΕΙΑ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗ έγραψε:

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

«ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΟΛΑΣΗ ΜΟΥ ΣΟΥ ΦΩΝΑΖΩ ,

ΕΙΚΟΝΑ ΣΟΥ ΕΙΜΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΑ,

ΚΑΙ ΣΟΥ ΜΟΙΑΖΩ...»

Το παιδί με το ταμπρούρλο

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Ζούσε κάποτε στον κόσμο τον αγιάτρευτο

ένα αγόρι ξεχασμένο κι απροστάτευτο

Είχε ένα μικρό ταμπούρλο και το βάραγε

Τι ψυχή βασανισμένη να 'ταν άραγε

Ταμ-ταμ, ταμ-ταμ

η γειτονιά του δεν το κράταγε

Ταμ-ταμ, ταμ-ταμ

τους δρόμους πήρε και περπάταγε

Ταμ-ταμ, ταμ-ταμ

καπνός τριγύρω δε φαινότανε

Ταμ-ταμ, ταμ-ταμ

μα κάπου πόλεμος γινότανε

Τι τα θέλει τα βιβλία και τα γράμματα

σ' όλους έρχονται μια μέρα τα γεράματα

Τι τα θέλει τα παλάτια, τα μαλάματα

Η ζωή κυλάει με δάκρυα και κλάματα

Ταμ-ταμ, ταμ-ταμ

κανένας τόπος δεν τον χώραγε

Ταμ-ταμ, ταμ-ταμ

στις ερημιές μακριά προχώραγε

Ταμ-ταμ, ταμ-ταμ

ούτ' ένα φύλλο δεν κουνιότανε

Ταμ-ταμ, ταμ-ταμ

μα κάπου πόλεμος γινότανε

Νύχτα μέρα περπατούσε ασταμάτητα

σε λαγκάδια φουντωμένα, δάση απάτητα

Μα στου ποταμού την άκρη που αργοκύλαγε

το τσακάλι του πολέμου παραφύλαγε

Ταμ-ταμ, ταμ-ταμ

με τ' άγριο νύχι του σημάδεψε

Ταμ-ταμ, ταμ-ταμ

και μια ζωούλα ακόμα κλάδεψε

Ταμ-ταμ, ταμ-ταμ

τ' αγόρι λες ονειρευότανε

Ταμ-ταμ, ταμ-ταμ

μα γύρω πόλεμος γινότανε

Κι όταν στις κορφές απάνω μέρα χάραξε

στη μικρή καρδιά του μέσα κάτι σπάραξε

Έτσι πέρασε στη χώρα του αμίλητου

και τ' αγρίμια του άλλου κόσμου γίναν φίλοι του

Ταμ-ταμ, ταμ-ταμ

της γης ο κόρφος δεν τον χώρεσε

Ταμ-ταμ, ταμ-ταμ

στον ουρανό βαθιά προχώρησε

Ταμ-ταμ, ταμ-ταμ

ταμπούρλο πια δεν ακουγότανε

Ταμ-ταμ, ταμ-ταμ

μα πάντα πόλεμος γινότανε

Ταμ-ταμ, ταμ-ταμ

ταμπούρλο πια δεν ακουγότανε

Ταμ-ταμ, ταμ-ταμ

μα πάντα πόλεμος γινότανε

12 ΙΟΥΝΙΟΥ: ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΠΑΙΔΙΚΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΜΑΣ ΣΥΝ-ΥΠΕΥΘΥΝΟΙ....

12 ΙΟΥΝΙΟΥ: ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΠΑΙΔΙΚΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ
ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΜΑΣ ΣΥΝ-ΥΠΕΥΘΥΝΟΙ....
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

ΔΕΝ ΠΙΣΤΕΥΩ ΣΤΙΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΕΣ ΗΜΕΡΕΣ...
ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΚΑΙ ΜΙΑ ΓΙΟΡΤΗ...ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ΑΚΡΙΒΩΣ ΤΑ ΙΔΙΑ ΧΑΛΙΑ, ΔΕΝ ΑΛΛΑΖΕΙ ΤΙΠΟΤΑ...
ΣΚΟΠΟΣ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ,(Οι Παγκόσμιες ημέρες- φιέστες) ΓΙΑ ΝΑ ΓΙΝΕΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟΣ ΟΠΩΣ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ....
ΑΣ ΒΡΟΝΤΟΦΩΝΑΞΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ..... ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ....
ΙΣΩΣ ΑΠΟΔΕΙΧΤΕΙ ΑΥΤΑ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΑΠΟ ΕΜΑΣ ,
ΙΣΩΣ ΚΑΤΑΦΕΡΟΥΝ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΗΘΕΛΗΜΕΝΑ Ή ΑΘΕΛΑ ΔΕΝ ΚΑΤΑΦΕΡΑΜΕ ΕΜΕΙΣ....
ΕΝΑΝ ΚΟΣΜΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ....
ΧΩΡΙΣ ΤΟΣΟ .... ΑΙΜΑ ~ ΠΕΙΝΑ~ ΑΝΙΣΟΤΗΤΑ ~ ΘΑΝΑΤΟ...
ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΚΑΙ ΤΙΣ 365 ΜΕΡΕΣ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΣΗΜΕΡΑ...
 ΒΡΟΝΤΟΦΩΝΑΖΟΥΜΕ:
ΟΧΙ ΑΛΛΗ ΕΚΜΕΤΑΛΕΥΣΗ ...ΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝ.... ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΠΟΙΟ ΑΛΛΟ ΑΠΟ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ????
ΣΟΦΙΑ ΓΑΒΡΑ
Και θέλει ακόμη πολύ φως να ξημερώσει......
~~~~~~~~~~~~~~~

Κι όταν σκύβουμε το κεφάλι περνώντας μπροστά από παιδιά εργάτες – δούλους είναι γιατί ξέρουμε πως είναι αλήθεια αυτό που η Γαλάτεια Καζαντζάκη έγραψε:

«ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΟΛΑΣΗ ΜΟΥ ΣΟΥ ΦΩΝΑΖΩ ,
ΕΙΚΟΝΑ ΣΟΥ ΕΙΜΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΑ,
ΚΑΙ ΣΟΥ ΜΟΙΑΖΩ...»

Η καθημερινή εικόνα στους δρόμους των μεγαλουπόλεων με τα δεκάδες παιδιά να εργάζονται ατελείωτες ώρες και παράλληλα σε απάνθρωπες συνθήκες – βιώνοντας σκληρά τα παιδικά τους χρόνια – αποτελεί αδιάψευστο μάρτυρα πως η εποχή μας άδικα διεκδικεί τον τίτλο «πολιτισμένη». Η ανεμελιά, το παιχνίδι, τα ξέγνοιαστα μαθητικά χρόνια, οι παιδικές φιλίες, είναι άγνωστα για παιδιά που αναγκάστηκαν να ενταχθούν -από την τρυφερή τους κιόλας ηλικία- στο χώρο της εργασίας και της παραγωγής.

Όταν το 1886 ο Τσέχοφ έγραφε τον «Βάνκα», ήθελε να καταγγείλει την παιδική εργασία και τις άθλιες συνθήκες στις οποίες εργάζονταν τα μικρά παιδιά και να διαμαρτυρηθεί γι’ αυτές. Σήμερα, 130 χρόνια μετά, βλέπουμε -κατ’ αναλογία- την ίδια εξαθλιωμένη εικόνα και παρά τη σύμβαση για τα δικαιώματα του παιδιού (άρθρο 32, 1989), που ορίζει ότι: «Τα συμβαλλόμενα Κράτη αναγνωρίζουν το δικαίωμα του παιδιού να προστατεύεται από την οικονομική εκμετάλλευση και από την εκτέλεση οποιασδήποτε εργασίας που ενέχει κινδύνους ή που μπορεί να εκθέσει σε κίνδυνο την εκπαίδευσή του ή να βλάψει την υγεία του ή την σωματική, πνευματική, ψυχική, ηθική ή κοινωνική ανάπτυξή του…», εξακολουθούν να παραβιάζονται τα θεμελιώδη δικαιώματά τους (ασφάλεια, εκπαίδευση και αξιοπρεπείς συνθήκες διαβίωσης), αφού -εκτός των άλλων- φρόντισε η φαντασία των ενηλίκων, που δεν γνωρίζει όρια, να υποτάξει στη δούλεψή της ολόκληρους πληθυσμούς παιδιών – σκλάβων. Παιδιών που ωριμάζουν πρόωρα και με τρόπο σκληρό, παιδιών των οποίων η κοινωνικοποίηση γίνεται ατελώς, παιδιών που ξέχασαν πως είναι να χαμογελούν, παιδιών των οποίων το μέλλον –stricto sensu- διαγράφεται ζοφερό και αβέβαιο. Κι εμείς οι πολιτισμένοι «ρίχνουμε νερό στο μύλο» των εκμεταλλευτών των παιδιών με την σιωπή μας ή και την ανοχή μας, αν όχι με την υιοθέτηση από μέρους μας της ίδιας ακριβώς στάσης με αυτή των παιδοδουλεμπόρων!! Παράλληλα, τα στοιχεία για την παιδική εργασία φαίνεται να αγνοούνται ή να αποσιωπούνται από την κρατική εξουσία, «επιτρέποντας» με τον τρόπο αυτό την διαιώνιση της παιδικής εργασίας – εκμετάλλευσης.

Τα παιδιά εργαζόμενα σε άθλιο εργασιακό περιβάλλον και υπό απάνθρωπες συνθήκες, ουσιαστικά κακοποιούνται. Προκαλούνται σ’ αυτά ψυχικά και σωματικά τραύματα, τα οποία μεταφέρουν σε όλη τους τη ζωή, δημιουργώντας τους συμπλέγματα κατωτερότητας, γεγονός που όχι μόνο θα τα εμποδίσει να ενταχθούν στην κοινωνία, αλλά τους καλλιεργούν μια εχθρικότητα η οποία αργότερα θα τα οδηγήσει – και μάλιστα νομοτελειακά στη βία. Και για όσους αφελώς πιστέψουν πως τα φαινόμενα της παιδικής εργασίας – εκμετάλλευσης, παρατηρούνται μόνο στις υποανάπτυκτες χώρες, απλά εθελοτυφλούν για να αποποιηθούν των ευθυνών τους. Η πραγματικότητα έρχεται να καταρρίψει το μύθος πως η παιδική εργασία είναι «προνόμιο» μόνο των φτωχών κρατών. Εξ ίσου ακμάζον είναι το φαινόμενο αυτό στις αναπτυγμένες, «πολιτισμένες» -δήθεν- κοινωνίες. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει η Claire Brisset στη “LeMonde Diplomatique” «Η έλλειψη κανονισμών και οι ισχυροί μηχανισμοί διάβρωσης του δικαστικού και πολιτισμικού συστήματος προστασίας των παιδιών βρίσκονται σε πλήρη δράση και εξηγούν την ισχυρή επιδείνωση της κατάστασης τα τελευταία 20 χρόνια». Συνεπώς η λέξη «ευημερία» είναι ατυχής και άνευ ουσίας, αφού δεν εμπεριέχει την προάσπιση των δικαιωμάτων των παιδιών.

Το πρόβλημα είναι πολιτικό, κοινωνικό και ηθικό, όπως άλλωστε και κάθε κρίση, όπως άλλωστε και κάθε πρόβλημα. Η εργασιακή, και όχι μόνο, εκμετάλλευση των ανηλίκων έχει δημιουργήσει μια σύγχρονη μορφή δουλείας που ακούει στο όνομα Trafficking (εμπορία ανθρώπων) και είναι γνήσιο τέκνο μιας ιδεολογίας που διαχωρίζει το ανθρώπινο είδος σε ανώτερους και κατώτερους κοινωνικά, φυσικά και πνευματικά ανθρώπους, στις πλάτες των οποίων ευδοκιμεί ένα ολόκληρο σύστημα παραοικονομίας. «Η παιδική εργασία είναι ένα φαινόμενο που στοιχειώνει τις διάφορες χώρες του κόσμου αλλά και την Ελλάδα. Η αναζήτηση ευπειθών και υπάκουων φτηνών εργατικών χεριών μπορούσε να πάρει σάρκα και οστά μόνο στο πρόσωπο ενός ανήλικου εργαζόμενου. Όσο πιο μικρός ήταν ο εργαζόμενος τόσο πιο φοβισμένος γινόταν και συγχρόνως τόσο πιο «συνεργάσιμος» με τον εκάστοτε εργοδότη του», αναφέρει η Ειρήνη Αρτέμη.

Η παιδική εργασία – εκμετάλλευση δεν είναι σύγχρονο φαινόμενο, αλλά αναντίρρητα έχει γιγαντωθεί λόγω κρίσης και για το λόγο αυτό οφείλουμε να το προσεγγίσουμε με υπευθυνότητα. «Άλλωστε η θέση που δίνει μια κοινωνία στα παιδιά της, χαρακτηρίζει το πολιτιστικό επίπεδο στο οποίο ανήκει και τον πολιτισμό που υπηρετεί».

Γράφουν οι: ΓΙΩΡΓΟΣ ΓΙΟΒΑΝΗΣ και Δρ. ΠΟΛΥΒΙΟΣ ΠΡΟΔΡΟΜΟΣ

ΠΗΓΗ: dimichri65.blogspot.gr

Παγκόσμια ημέρα του περιβάλλοντος (5 Ιουνίου)

Παγκόσμια ημέρα του περιβάλλοντος (5 Ιουνίου)
Αφού πρώτα το σκοτώσαμε... τώρα το γιορτάζουμε....
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Σαν Ειρωνεία ακούγεται.... η παγκόσμια ημέρα του περιβάλλοντος.
Το Περιβάλλον στο οποίο ζούμε, είναι η μήτρα που μας γέννησε. Είναι το μεγάλο μας σπίτι, αυτό που μας περιβάλει μας χαρίζει ζωή και ευημερία.

Εμείς τι κάναμε για το μεγάλο μας σπίτι?

Απλά το γκρεμίσαμε και τώρα προσπαθούμε να το ξαναφτιάξουμε...

Οι συνεχόμενες και αυξανόμενες καταστροφές του περιβάλλοντος (στό βωμό του κέρδους ορισμένων) δεν είναι πλέον κάτι ασυνήθιστο, δυστυχώς έχει γίνει μέρος της ζωής μας.

Την ευθύνη φυσικά την έχουν αποκλειστικά οι άνθρωποι οι οποίοι δεν γνωρίζουν πως να αξιοποιήσουν ο θείο αυτό δώρο.
 Η φύση για πολλούς αιώνες αποτελούσε όχι μόνο το σπίτι των ανθρώπων αλλά και το μέσο επιβίωσής του.

Όταν όμως ο άνθρωπος νόμισε πως είναι δυνατότερος και πως θα μπορούσε να δαμάσει την φύση, άρχισε να την εκμεταλλεύεται χωρίς έλεος...με αποτέλεσμα την καταστροφή της αλλά ταυτόχρονα και την δική του καταστροφή. !!!!!
Σήμερα μπροστά στο αδιέξοδο που δημιούργησε η πλεονεξία του ανθρώπου, προσπαθεί με διάφορες ανόητες φιέστες να επανορθώσει... ΜΑΤΑΙΑ... το κακό έγινε, δεν υπάρχει επιστροφή.
Η Φύση πλέον εκδικείται για όλα όσα έδωσε απλόχερα στον πλεονέκτη κάτοικό της.

ΣΟΦΙΑ ΓΑΒΡΑ.