Δευτέρα 29 Φεβρουαρίου 2016

ΚΑΛΗΜΕΡΑ...

ΜΑΡΤΗΣ ΜΗΝΑΣ.... της ΆΝΟΙΞΗΣ Ο ΜΗΝΑΣ...
Ας τον υποδεχτούμε με την ευχή να φέρει την άνοιξη στη ζωή μας
ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ ... !!!!

Σάββατο 27 Φεβρουαρίου 2016

πικρό να βραδιάζει και να μη σε γνωρίζει ένα αστέρι.

.... πικρό να ξημερώνει και να μη νοιάζεσαι να πλυθείς και να κοιτάξεις τον ήλιο
...... πικρό να βραδιάζει και να μη σε γνωρίζει ένα αστέρι.
Γιάννης Ρίτσος
φωτό: 1922 Σκηνές προσφύγων έξω από το Θησείο

Απίστευτος λόγος του Αμερικανού λογοτέχνη Robert Najemy: "Αν μπορείτε διαγράψτε την Ελλάδα..."

Απίστευτος λόγος του Αμερικανού λογοτέχνη Robert Najemy:
"Αν μπορείτε διαγράψτε την Ελλάδα..."





O λόγος του Αμερικάνου λογοτέχνη (και όχι μόνον), Robert Najemy για την Ελλάδα, που μας κάνει να ανατριχιάζουμε από υπερηφάνεια!...
Γκρεμίστε όλη την Ελλάδα σε βάθος 100 μέτρων …
Αδειάστε όλα τα μουσεία σας, ανά τον κόσμο …
Γκρεμίστε κάθε τι Ελληνικό από όλο τον πλανήτη …
Έπειτα σβήστε την Ελληνική γλώσσα από παντού …
Από την ιατρική της χώρας σας, από την φαρμακευτική …
Από τα ανώτερα μαθηματικά (γεωμετρία, άλγεβρα) …
Από τη Φυσική και από τη χημεία …
Από την αστρονομία, από την αστροφυσική …
Από την πολιτική της χώρας σας …
Από την καθημερινότητα σας …
Διαγράψτε και τα απλά μαθηματικά, διαγράψτε κάθε σχήμα…
Κάντε το τρίγωνο-οκτάγωνο, την ευθεία-καμπύλη,
σβήστε τη γεωμετρία από τα κτίρια σας, από τους δρόμους σας, τα παιχνίδια σας, τα αμάξια σας,
σβήστε την ονομασία κάθε ασθένειας και κάθε φαρμάκου,
διαγράψτε τη δημοκρατία και την πολιτική,
διαγράψτε τη βαρύτητα και φέρτε το πάνω κάτω,
αλλάξτε τους δορυφόρους σας ώστε να έχουν τετράγωνη τροχιά,
αλλάξτε όλα τα βιβλία σας (γιατί παντού θα υπάρχει έστω μια λέξη ελληνική),
σβήστε από την καθημερινότητα σας κάθε ελληνική λέξη,
αλλάξτε τα ευαγγέλια, αλλάξτε το όνομα του Χριστού, (κι αυτό βγαίνει από τα Ελληνικά και σημαίνει αυτός που έχει το χρίσμα),
αλλάξτε και το σχήμα κάθε ναού (ώστε να χάσει την Ελληνική γεωμετρία),
σβήστε τον Μέγα Αλέξανδρο,
σβήστε όλους τους Μυθικούς και Ιστορικούς ήρωες,
αλλάξτε την παιδεία σας, αλλάξτε το όνομα της ιστορίας,
αλλάξτε τα ονόματα στα πανεπιστήμια σας,
αλλάξτε τον τρόπο γραφής σας, χρησιμοποιήστε τον αραβικό,
διαγράψτε τη φιλοσοφία,
διαγράψτε..., διαγράψτε..., διαγράψτε… ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΘΑ ΠΕΙΤΕ...


«ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ»…

Η ΨΥΧΗ....



Το άπλυτο κορμί το πλένεις.
Καθαρίζει.
Η βρόμικη ψυχή πώς πλένεται;

Ο ΧΟΡΟΣ...

                                           


                

                    "Χορός..η κρυμμένη γλώσσα της ψυχής" 




¨ΚΩΣΤΗΣ ΠΑΛΑΜΑΣ...

Κωστής Παλαμάς.
********************










Η Μεγαλοσύνη των λαών δεν μετριέται με το στρέμμα. Με της καρδιάς το πύρωμα μετριέται και με το αίμα.
Κ.Παλαμάς
Σαν σήμερα 27 Φεβρουαρίου έφυγε από τη ζωή ο εθνικός μας ποιητής Κωστής Παλαμάς.
Ιωάννα Τσάτσου

«Χτες βράδυ μία είδηση ακατανόητη μας ήρθε. Μία είδηση ασύλληπτη. Ο Γέρο-Παλαμάς πέθανε. Είχαμε ξεχάσει πως ήταν θνητός», γράφει στο προσωπικό της ημερολόγιο η Ιωάννα Τσάτσου.
Μενέλαος Λουντέμης "Ο εξάγγελος"
( Του Δημήτρη Δαμασκηνού* "Τα πλοία άραξαν στην όχθη της καρδιάς μας...Λογοτεχνικό αφιέρωμα στον Μενέλαο Λουντέμη)
(Το απόσπασμα που ακολουθεί, είναι από το βιβλίο του Μενέλαου Λουντέμη 'Ο Εξάγγελος', που μιλά ο συγγραφέας για τον Αγγελο Σικελιανό. Περιγράφει πώς έζησαν εκείνη τη μέρα οι ίδιοι.Στον πρώτο διάλογο, μιλά ο Σικελιανός με το Λουντέμη - η Αννούλα, είναι η γυναίκα του Σικελιανού, και η Ναυσικά η κόρη του Παλαμά).

Ηχήστε οι σάλπιγγες

-Πεθαίνει ο Παλαμάς. Ναι... μου το μήνυσε η Ναυσικά κι αρρώστησα. Εστειλα την Αννούλα να του πει ότι είμαι άρρωστος. Κείνος πεθαίνει. Γι’ αυτό δεν μπορώ να τον ιδώ. Δεν μπορώ να δω άνθρωπο να πεθαίνει, χωρίς να είναι άρρωστος. Είναι αβάσταχτο. Κάνει πιο πικρόν ένα θάνατο, που είναι δα κι από μόνος του αρκετά πικρός. Τι να ’κανα; (…)
Ηθελα κι εγώ να δω τον Παλαμά πολύ, ως τότε μόνο στις φωτογραφίες τον έβλεπα. Τον είδα μια φορά στην Ακαδημία. Αλλά ήταν τόσο μεγάλη η απόσταση που... νόμισα πως ξαναείδα τη φωτογραφία του.
Ο Κωστής Παλαμάς ήταν ένας αινιγματικός μελλοθάνατος. Τα τελευταία δέκα χρόνια τα περνούσε (όχι καθισμένος) αλλά αποθεμένος στην πολυθρόνα του. Ετσι -εκτός από έναν πολύ στενό κύκλο- για όλους μας ήταν, περίπου, νεκρός. Ενας μεγάλος ποιητής, που πέθαινε. Μα, με τόσο αργό ρυθμό, που νόμιζες πως δεν θα πεθάνει ποτέ. (…)

Η Αννούλα όμως αργεί. Λες να τ ε λ ε ί ω σ ε; Αλλά... τι λέω; Τελειώνουν ποτές αυτές οι ζωές; Οχι. Σταματούν.
Σταμάτησε για λίγο κι ο ίδιος, μπορεί για να αφουγκραστεί. (...)
Φύγαμε από κει. Κρυώναμε. Ο Παλαμάς είχε ξεψυχήσει πριν από μια ώρα. Χωρίσαμε σ’ ένα σταυροδρόμι. Πονούσαν οι κροτάφοι μου. Είχα, ως φαίνεται, κρυολογήσει. Μα δεν έπεσα στο κρεβάτι. Κλήρος βαρύς έπεφτε στους ώμους μας. Να πάρουμε στα χέρια μας την υπόθεση της ταφής. Σμίξαμε πρωί-πρωί όλοι στο βιβλιοπωλείο του "Αετού". Μας προσδέχτηκε ισκιωμένος ο Κίμων Θεοδωρόπουλος με τον Χρυσ. Γανιάρη. Είχαν κι οι δυο μαύρο περιβραχιόνιο. (...)
Τότε εμφανίζεται ο γιος του Παλαμά:






 




- Κύριοι!!.. είπε στυφά. Σας παρακαλώ. Σεβαστείτε το πένθος μας! Τι θέλετε, επιτέλους, απ’ το νεκρό μας; Αφήστε τον ήσυχο!... Θα τον ενταφιάσει η οικογένειά του, σεμνά, οικογενειακά (ήθελε να πει "μυστικά").
Αφρισα.
- Ποια οικογένειά του; του λέω. Φαίνεται, κύριε, πως δεν ξέρετε π ο ι ό ν είχατε πατέρα! Οικογένειά του είναι όλη η Ελλάδα. Μόνος του την απόκτησε. Και κανένας ανάξιος γιος δεν μπορεί να του την αφαιρέσει.
Ηταν μέτριος σ’ όλα. Στην ποίηση, στη ζωγραφική, στη λογιστική. Σήμερα αποδειχνότανε μέτριος και στα αισθήματα.
- Ξεκινάτε από 'αλλότριους' σκοπούς... είπε με σφιγμένα τα δόντια. Δεν θα σας αφήσω να κάνετε τον πατέρα μου ύποπτο φλάμπουρο.
- Φλάμπουρο είναι! Και προς τιμήν του. Και προς τιμήν σου. Αν είσαι μικρός γι’ αυτήν την τιμή, παραμέρα!... Κλείσου στο σπίτι σου. Θα περάσει ο Λαός και θα σε παρασύρει. Κρύψου! Τ’ άλλα είναι δική μας υπόθεση.
Ετσι νομίζαμε. Ότι ήταν δική μας μόνο υπόθεση, του πνευματικού μόνο κόσμου. Μα πίσω μας ήταν σύγκορμος ο Λαός. Ούτε υποπτευόμασταν, ως τότε, τι γινόταν πίσω απ’ το οικογενειακό πένθος των λογοτεχνών. Η Αθήνα είχε όλη ντυθεί στο πένθος κι ετοιμαζόταν να ξεπροβοδίσει το μεγάλο της πατέρα. Πώς το ’μαθαν; Ποια μυστική καμπάνα έκραξε μες τα μεσάνυχτα; Ποιος ειδοποίησε τις μυριάδες των πολιτών της πανάρχαιας πόλης ότι έφτασε η ώρα της πρώτης μάχης;
Σαν είδαμε το πρωί τα πλήθη, μείναμε άφωνοι. Πλήθη αμέτρητα, άπειρα, ανόμοια... Ο Λ α ό ς! Φορτώθηκε το αγέρωχο πένθος του, όπως ταίριαζε για ένα τέτοιο νεκρό, σε μια τέτοια ώρα, σε μια τέτοια πόλη.
Είναι αδύνατο -και τώρα- να περιγράψω αυτή τη θανή. Μου λύνονται οι αρμοί. Στην εξέδρα, δίπλα στο φέρετρο, σε μια στιγμή
-σα χρησμός- ο Σικελιανός! Η φωνή του θαρρετή, σαν την "κόψη του σπαθιού την τρομερή", έσκισε την πένθιμη σιωπή:
Ηχήστε οι σάλπιγγες... Καμπάνες βροντερές,
δονήστε σύγκορμη τη χώρα πέρα ως πέρα...
Βογκήστε τύμπανα πολέμου... Οι φοβερές
σημαίες, ξεδιπλωθείτε στον αέρα!
Ρίγη προφητικά μας διαπέρασαν όλους.
Οι τόνοι της φωνής του ξεχύθηκαν εξαγγελτικοί ως κάτω στην Πόλη, εισέβαλαν απ’ τα Προπύλαια κι ανέβηκαν στην Ακρόπολη! Κι εκεί...
Το ποίημα δεν είχε ακόμα τελειώσει. Οι τόνοι του μόλις είχαν αρχίσει να σβήνουν... Και τότε, με τα χείλη του Λαού, απάντησε -από απόσταση ενός αιώνα- σε τούτον τον Έ λ λ η ν α Ποιητή, ένας άλλος Ε λ λ η ν α ς Ποιητής:
Σε γνωρίζω από την κόψη
του σπαθιού την τρομερή
Σε γνωρίζω από την όψη
που με βιά μετράει τη γη...
Είχαμε ασυναίσθητα γονατίσει Και ψέλναμε Μεγαλόφωνα. Τον Υμνο μας, της αστρομέτωπης Λ ε υ τ ε ρ ι ά ς!





Pascal Bruckner: «Ο έρωτας μας απελευθερώνει από το αναμάσημα του φτωχικού μας “εγώ”...»


Όταν ερωτευόμαστε, τα πράγματα γίνονται ανάγλυφα, κι εμείς ενσαρκωνόμαστε πάλι μέσα στον αδιαφανή κόσμο, που τον ανακαλύπτουμε τώρα πλουσιότερο, πυκνότερο από ό,τι υποψιαζόμασταν.
Ο έρωτας μας αποζημιώνει για την έλλειψη νοήματος της ζωής -γι’ αυτό, όταν αποτυγχάνει, η έλλειψη νοήματος μας καταβάλλει. Μόνος νιώθω άδειος και ταυτόχρονα κορεσμένος: αν είμαι μόνος, περισσεύω. Στην τρομερή στιγμή του χωρισμού, αυτό το «εγώ» που είχα ευχηθεί να βάλω σε παρένθεση γυρίζει πίσω σ’ εμένα σαν μπούμερανγκ, μαζί με ανώφελες έγνοιες.
Και να΄μαι πάλι φορτωμένος μ’ ένα νεκρό βάρος: σηκώνομαι, πλένομαι, τρέφομαι, υπομένω την παραφροσύνη του εσωτερικού μου μονολόγου, σκοτώνω την ώρα, περιπλανιέμαι σαν την άδικη κατάρα. Αυτό το κενό είναι υπερπλήρες.
«Τα μεγάλα, αδυσώπητα πάθη συνδέονται με το ότι κάποιος φαντάζεται ότι βλέπει το πιο κρυφό «εγώ”» του να τον κατασκοπεύει πίσω από τα μάτια του άλλου», γράφει ο Ρόμπερτ Μουζίλ. Αλλά το μυστικό αυτού του «εγώ» έγκειται στο ότι το έχει κατασκευάσει ολοκληρωτικά ο άλλος, μέσω της έκστασης και του ενθουσιασμού που μας έχει προκαλέσει: ανήκουστη απόλαυση του να σ’ αγαπούν, δηλαδή να σε σώζουν από την ύπαρξή σου.
Ο έρωτας έχει γεννητική ικανότητα, εκκολάπτει και δημιουργεί κάτι που υπήρχε μόνο σε λανθάνουσα κατάσταση. Μας απελευθερώνει από το αναμάσημα του φτωχικού μας «εγώ» που συνιστά το προσωπικό μας βάθος. Και μας προσφέρει ένα άλλο, πλουσιότερο, που μας ενδυναμώνει και μας κάνει ικανούς για μεγάλα πράγματα.
 Pascal Bruckner
Απόσπασμα από το βιβλίο του Pascal Bruckner, «Το παράδοξο του έρωτα», εκδ. Πατάκη.
Ο Pascal Bruckner (Πασκάλ Μπρυκνέρ) είναι ένας από τους σημαντικότερους σύγχρονους Γάλλους συγγραφείς. Γράφει εναλλάξ μυθιστορήματα και δοκίμια, αρθρογραφεί στο Νουβέλ Ομπσερβατέρ, είναι διδάκτωρ της φιλοσοφίας στο Ινστιτούτο Πολιτικών Επιστημών του Παρισιού και διδάσκει ως καθηγητής επισκέπτης σε πανεπιστήμια των ΗΠΑ. Συμμετείχε στον αναβρασμό του Μάη του ’68, τα ψέλνει εμμονικά στις φεμινίστριες και στην Ευρώπη που επαναπαύεται στον λήθαργό της κι έχει γράψει δοκίμια για την αέναη ευφορία της Δύσης και μια σειρά από τα σύγχρονα σύνδρομα που, όπως όλα δείχνουν, μας έφεραν εδώ που βρισκόμαστε σήμερα. Χαίρει ιδιαίτερης εκτίμησης από τους Έλληνες αναγνώστες και ο ίδιος επισκέπτεται συχνά τη χώρα μας. Ανάμεσα στα μυθιστορήματά του, ξεχωρίζουν Τα Μαύρα Φεγγάρια του Έρωτα, Το Θείο Βρέφος, Η Μελαγχολική Δημοκρατία και η Αέναη Ευφορία.
Πηγή: doctv.gr

Στη μαγεία του βωβού θεάτρου * Ομάδα Πλεύσις, «Intimate»/ Χώρος Τέχνης 14η Μέρα * Ομάδα Splish- Splash, «Jack the Rimper»/ Θέατρο Φούρνος FotorCreated Δημητρης Τσατσουλης* Δημητρης Τσατσουλης* • 27 Φεβρουαριου 2016, 13:16 • Προβολες 55 ΚΡΙΤΙΚΗ ΘΕΑΤΡΟΥ Facebook7 Twitter Google+0 Print0 E-mail0| 7 Το είδος του αμιγώς σωματικού θεάτρου -χωρίς να είναι χοροθέατρο- υπηρετείται συστηματικά τα τελευταία χρόνια από δύο ομάδες που χρησιμοποιούν την κίνηση ως αποκλειστική τους γλώσσα. Δύο ομάδες, ωστόσο, τελείως διαφορετικές μεταξύ τους τόσο ως προς το σημείο εκκίνησης και έμπνευσης όσο και ως προς την επιτελεστική πράξη. Και οι δύο κινούνται εκτός των επικοινωνιακών συστημάτων, δεν προκαλούν συζητήσεις στον Τύπο αλλά, παρ’ όλα αυτά, διαθέτουν η κάθε μία το φανατικό της κοινό που παρακολουθεί ανελλιπώς τις προτάσεις τους και την εξέλιξη της δουλειάς τους. Δύο ομάδες που αξίζουν ιδιαίτερης προσοχής ενώ η παρακολούθηση των παραστάσεών τους συνιστά αναντίρρητη απόλαυση. Ομάδα Πλεύσις Η ομάδα «Πλεύσις» συμπλήρωσε ήδη 20 χρόνια πορείας στον θεατρικό χώρο διατηρώντας πάντα την ιδιάζουσα κινησιακή αφηγηματική γλώσσα της που η τελειότητά της αγγίζει τους τρόπους του σύγχρονου χορού. Foto - intimate 1 - Πλεύσις Ο Αντώνης Κουτρουμπής συνέλαβε, σκηνοθέτησε και σκηνογράφησε την πρόσφατη παράσταση της ομάδας με τον ενδεικτικό τίτλο «Intimate», μια ταυτόχρονη αναφορά στην οικειότητα ενός χώρου αλλά και στις ιδιωτικές στιγμές ενός ατόμου. Στιγμές παιγνιώδους χαράς, χαλαρωτικές. Στιγμές ονείρου και αρμονίας, όπως αυτές που προσφέρει η παράσταση με τα πολύχρωμα σκηνικά της αντικείμενα και τα ηχοτοπία που δημιουργεί ζωντανά ο Μηνάς Εμμανουήλ. Ηχοτοπία που δεν συνοδεύουν αλλά καθοδηγούν τη δράση των σωμάτων καθόλη τη διάρκεια της παράστασης. Πίσω από ένα μεγάλο τραπέζι υποδέχονται οι δύο περφόρμερς, ο Αντώνης Κουτρουμπής και η Όλγα Γερογιαννάκη (συνυπεύθυνοι και για τη χορογραφία), τους θεατές τους και πριν αυτοί καθίσουν στις θέσεις τους παραδίδουν το απόκομμα του εισιτηρίου τους που στα χέρια των ηθοποιών μετατρέπεται σε χάρτινο κύκνο, καραβάκι, δημιουργώντας ήδη την αίσθηση της παιδιάς αλλά και της συντροφικότητας. Foto - intimate 2 - Πλεύσις Πίσω τους, στο βάθος, ράφια με πλείστα όσα παράδοξα αντικείμενα φωτισμένα από την Ελίζα Αλεξανδροπούλου με ζωντανά χρώματα, καθιστώντας τα -όπως πράγματι θα αποδειχτεί ότι είναι- όχι απλός διάκοσμος αλλά λειτουργικά μέρη της παράστασης μέσα από τη χρήση που τους προσδίδουν οι ηθοποιοί. Αντικείμενα πραγματικά όσο και ονειρικά που σε συνδυασμό με την ποιητικότητα της όλης σύλληψης οδηγούν σε παράδοξα μονοπάτια της σκέψης, σε καταβύθιση στον χρόνο, σε ξαφνικές εκλάμψεις της μνήμης. Τα δύο πρόσωπα, με την παιγνιώδη διάθεση και την παιδιάστικη έκπληξη ανακαλύπτουν-αναγνωρίζουν-δημιουργούν κόσμους των ονείρων τους, της φαντασίας τους, της δικής τους κρυφής πραγματικότητας. Αλλά τα αντικείμενα είναι μόνο η αφορμή για να ξετυλιχτεί επί σκηνής η ποιητική της κίνησης, η χορογραφία των στατικών σωμάτων: τα χέρια των ηθοποιών, με ένα φτερό, μικρές μπάλες ή άλλο ασήμαντο αντικείμενο μεταμορφώνονται σε πουλιά, σε παράξενα ζώα, προσφέροντας ουσιαστική αισθητική απόλαυση: μένει να θαυμάζει κανείς την κίνηση των χεριών της Γερογιαννάκη από τους ώμους έως τις άκρες των δακτύλων, τον χειρονομιακό κώδικα του Κουτρουμπή του οποίου η κίνηση των δακτύλων έχει αγγίξει πλέον την τελειότητα. Χέρια μαγευτικά, δάχτυλα που φτερουγίζουν. Τέσσερα χέρια που συνομιλούν ασταμάτητα σε ποικίλα σχήματα υπακούοντας στους ηλεκτρονικούς μουσικούς ήχους καθώς τα πρόσωπα συμμετέχουν εκφραστικά στις δραματικές καταστάσεις που προκύπτουν, εγγράφοντας πάνω τους την στιγμιαία αγωνία, την έκπληξη, τη χαρά. Foto - intimate 3 Μια παράσταση απόλυτης αρμονίας και καλλιτεχνικής αρτιότητας που μεταγγίζει τις κατακτήσεις του σύγχρονου χορού σε ένα αμιγώς σωματικό θέατρο. Η Ομάδα «Πλεύσις» και ο Αντώνης Κουτρουμπής εξελίσσονται διαρκώς εμπλουτίζοντας με νέα, απρόσμενα στοιχεία κάθε νέα τους παράσταση. Μια εναλλακτική λύση στην πληθωριστική θεατρική Αθήνα που αξίζει της μέγιστης προσοχής. Ομάδα Splish-Splash Με αυτό το παιχνιδίζον όνομα μας συστήθηκε πριν από αρκετά χρόνια η ομάδα που σκηνοθετείται συστηματικά από τον Johnny O. (Γιάννη Οικονομίδη) και της οποίας όλες σχεδόν οι παραστάσεις αποτελούν «βουβές» διασκευές γνωστών κινηματογραφικών ταινιών, κυρίως τρόμου, μυστηρίου, αστυνομικές, γκανγκστερικές («Το φάντασμα της Όπερας», «Φρανκενστάιν», «Ο σημαδεμένος», κ.ά.). Χαρακτηριστικό, επίσης, των παραστάσεων ο τίτλος τους, πάντοτε ξενόγλωσσος και εμπεριέχοντας πάντοτε το γράμμα «m, M», ακόμη και όταν αυτό δεν υπάρχει κανονικά μέσα στις λέξεις: τότε προστίθεται ανάμεσα σε μια από αυτές ενώ αποτέλεσε κάποια στιγμή, μόνο του, τίτλο παράστασης της ομάδας. Foto - splish-splash 1, Jack the Rimper Η ομάδα εμπνέεται από τον βωβό κινηματογράφο αλλά ακολουθώντας ένα σχεδόν γκροτέσκο – και γι’ αυτό ξεκαρδιστικό- κινησιολογικό ύφος. Σημαντικό ρόλο παίζει πάντα το μακιγιάζ των προσώπων, τα προσεκτικά σχεδιασμένα κοστούμια αλλά και τα σκηνικά αντικείμενα με την ιδιάζουσα λοξή αισθητική τους. Παλαιότερα, ο μόνος λόγος που ακουγόταν εν μέσω δράσης προερχόταν από μια σταθερά εμφανιζόμενη κούκλα-κουκλοπαίχτη. Στην πρόσφατη παραγωγή τους «Jack the Rimper» – που πρωτοπαρουσιάστηκε το 2005-2006 και επανέρχεται αισθητά ανανεωμένη- σημειώνεται ένα μικρό βήμα προς την ομιλούσα παράσταση καθώς σε ένα χαρακτηριστικό στιγμιότυπο υπάρχει σύντομος διάλογος μεταξύ δύο προσώπων με την σαρκαστική υπερβολή της αγγλικής προφοράς. Έτσι αποδείχτηκε ότι οι «Splish-Splash» έχουν φωνή και μάλιστα εξίσου καλοδουλεμένη με την κίνηση. Foto - splish-splash 2, Jack the Rimper Η παράσταση αποτελεί μια κωμική εκδοχή του Τζακ του Αντεροβγάλτη με τον επιθεωρητή της Scotland Yard, τον J. Andrews, να καταφθάνει στην περιοχή του Whitechapel για να εξιχνιάσει μια σειρά από φόνους που έχουν συνταράξει την κοινωνία. Εισέρχεται στα βαθύτερα σκότη της περιοχής, συναναστρέφεται πόρνες, νταβατζήδες και τσιράκια στα κακόφημα μαγαζιά, εξετάζει προφανείς υπόπτους όπως ο χασάπης, ο κουρέας, ο καλλιτέχνης (όποιον δηλαδή χειρίζεται αιχμηρό αντικείμενο), φτάνει ακόμα να στριμώξει τον παράξενο, υπεράνω κάθε υποψίας, πρίγκιπα που συχνάζει στην περιοχή παρασύροντας ερωτικά τις κοπέλες. Σε όλη αυτή την ενδελεχή, κωμικά ευρηματική έρευνα ο λόγος απουσιάζει: τα πάντα αποδίδονται κινησιολογικά και με την εκφραστικότητα των έντονα βαμμένων προσώπων που μεγεθύνουν τα χαρακτηριστικά, καθιστούν τα στόματα τεράστια, τα μάτια απόλυτα εύγλωττα, τη διπλή σήμανση των όσων «λέγονται» ορατή. Οι χειρονομίες γίνονται υπερμεγέθεις, συχνά πλεοναστικές για να τονίσουν τα «λεγόμενα», ήτοι τα κινησιακά αφηγήματα, οι προσεγγιστικές σχέσεις μεταξύ των προσώπων αποδεικνύονται βαρύνουσας σημασίας. Foto - splish-splash 3, Jack the Rimper Η μουσική, όπως και στις άλλες παραστάσεις της ομάδας, παίζει κυρίαρχο ρόλο καθώς είναι το μόνο ακουστικό σημείο που δημιουργεί ή σηματοδοτεί τις καταστάσεις, προκαλεί ατμόσφαιρα μυστηρίου, φόβου ή ανακούφισης άλλοτε μέσα από γνωστά μοτίβα και άλλοτε με πρωτότυπα μουσικά ακούσματα (σε πρωτότυπη μουσική και μουσική επιμέλεια των Αποστόλη Κοσκινά και Johnny O.). Η συνήθως χάρτινη επιζωγραφισμένη σκηνογραφία με τα μεταφερόμενα από τους ηθοποιούς σκηνικά αντικείμενα εδώ (όπως και σε άλλες πρόσφατες παραστάσεις) έχει αντικατασταθεί από τη βιντεοπροβολή, στο βάθος, χώρων σχεδιασμένων όμως με τη ίδια μονόχρωμη τεχνική που παραβιάζει τους κανόνες της προοπτικής δίνοντας μια αμιγώς δισδιάστατη «κουνημένη» οπτική των τόπων και των αντικειμένων. Εντός τους, κινούνται πρόσωπα που μετέχουν της δράσης πλήρως ενσωματωμένα στα επί σκηνής δρώμενα. Βίντεο και σκηνικά αυτής της λοξής όσο και μοναδικής σκηνικής «αναπαράστασης» οφείλονται στον Κωνσταντίνο Οικονόμου. Foto - splish-splash 4, Jack the Rimper Τα επιτυχημένα, δουλεμένα στη λεπτομέρεια, κοστούμια εποχής από τα οποία δεν λείπουν οι παιγνιώδεις νότες οφείλονται στην Τόνια Αβδελοπούλου ενώ οι ατμοσφαιρικοί φωτισμοί στον Αποστόλη Τσατσάκο. Η κινησιολογία των ηθοποιών (σε επιμέλεια κίνησης της Ιωάννας Καμπυλαυκά) όσο και η εκφραστική τους είναι αψεγάδιαστη, τη στιγμή μάλιστα που οι περισσότεροι αναλαμβάνουν δύο ή και τρεις διαφορετικούς ρόλους μεταμφιεζόμενοι εν ριπή οφθαλμού και μεταλλασσόμενοι ενδυματολογικά αλλά και χαρακτηρολογικά σε άλλα πρόσωπα, τόσο που γίνονται αγνώριστοι. Σε αυτό το πλαίσιο δεν μπορεί να μην θαυμάσει κανείς το σταθερό στέλεχος της ομάδας Γιάννη Φιλίππου που, εδώ, άλλοτε ως Κουρέας, άλλοτε ως Τσιράκι και άλλοτε ως υπερόπτης Πρίγκιπας δημιουργεί απολαυστικές φιγούρες ακριβείας και άψογης τεχνικής, δανειζόμενος εκφραστικά εργαλεία από τυπικούς εκπροσώπους της βωβής κωμωδίας. Ή την Έλενα Τυρέα άλλοτε ως γκροτέσκο Νταβατζή και άλλοτε ως πόρνη Κάθριν που παίζει με τα εκφραστικά εργαλεία του προσώπου της και το αδέξιο χειρονομιακό της κώδικα αγγίζοντας σχεδόν το νευρόσπαστο. Η «αθώα» Μαίρη Τζέην της Μάγδα Γκουβέρου με το ελαφρύτερο μακιγιάζ, το βαθύ ντεκολτέ και την κινησιολογία έκπληκτης παιδούλας παριστά αφοπλιστικά και σε συγκερασμό όλες τις νεαρές ηρωίδες θύματα των τεράτων-αιμοσταγών δολοφόνων που έχουν παρελάσει από τον κλασικό κινηματογράφο. Ο Σίμος Κυπαρισσόπουλος, άλλοτε ως μπρουτάλ Χασάπης και άλλοτε ως ευαίσθητος Καλλιτέχνης αφήνει εξίσου να πλανώνται υποψίες μέσω του διπλού παιχνιδιού φανερού-κρυφού της κίνησης και της έκφρασης. Foto - splish-splash 5, Jack the Rimper Τον ρόλο του Επιθεωρητή, τέλος, κρατά με το απαράμιλλο στυλ -αναφορά, μέσα από ενδελεχή μελέτη, των αντίστοιχων κινηματογραφικών ρόλων αλλά εγγράφοντας τη δική του αυτοσαρκαστική εκδοχή του προσώπου πίσω από τη σοβαροφανή αλλά με συνεχείς γκάφες έρευνα- ο ίδιος ο σκηνοθέτης και σεναριογράφος Johnny O., συνδυάζοντας τα υλικά των μεγάλων κωμικών του βωβού κινηματογράφου. Η περίπτωση της ομάδας «Splish-Splash» αποτελεί ιδιάζουσα και πλήρως εναλλακτική όσο και δυναμική πρόταση εντός του αθηναϊκού θεατρικού τοπίου. Με συνέπεια ακολουθεί το δικό της υποκριτικό και αισθητικό στυλ, ένα είδος σωματικού θεάτρου που συγχωνεύει ευφυώς θεατρικές και κινηματογραφικές παραδόσεις για να δώσει κάτι καινούργιο όσο και παιγνιωδώς πρωτότυπο με εύστοχο χιούμορ και λεπτολόγο δουλειά. Ταυτόχρονα διατηρεί όλα αυτά τα χρόνια ένα εντυπωσιακά χαμηλό προφίλ χωρίς να διεκδικεί εμπορικότερους χώρους και καθιερωμένες σκηνές παρόλο που συνιστά την ουσία της διαφορετικότητας και της πρωτοτυπίας, με νεανική αύρα και αξιοθαύμαστο επαγγελματισμό. Ίσως γι’ αυτό, μετά τόσα χρόνια, οι παραστάσεις της παραμένουν αυθεντικά cult. Οι φωτογραφίες της παράστασης είναι του Κωνσταντίνου Οικονόμου. * Καθηγητής Σημειωτικής του Θεάτρου και Θεωρίας της Επιτέλεσης στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Πατρών.

Στη μαγεία του βωβού θεάτρου


* Ομάδα Πλεύσις, «Intimate»/ Χώρος Τέχνης 14η Μέρα
* Ομάδα Splish- Splash, «Jack the Rimper»/ Θέατρο Φούρνος

 

 

FotorCreated



 

ΚΡΙΤΙΚΗ ΘΕΑΤΡΟΥ


Το είδος του αμιγώς σωματικού θεάτρου -χωρίς να είναι χοροθέατρο- υπηρετείται συστηματικά τα τελευταία χρόνια από δύο ομάδες που χρησιμοποιούν την κίνηση ως αποκλειστική τους γλώσσα. Δύο ομάδες, ωστόσο, τελείως διαφορετικές μεταξύ τους τόσο ως προς το σημείο εκκίνησης και έμπνευσης όσο και ως προς την επιτελεστική πράξη.
Και οι δύο κινούνται εκτός των επικοινωνιακών συστημάτων, δεν προκαλούν συζητήσεις στον Τύπο αλλά, παρ’ όλα αυτά, διαθέτουν η κάθε μία το φανατικό της κοινό που παρακολουθεί ανελλιπώς τις προτάσεις τους και την εξέλιξη της δουλειάς τους. Δύο ομάδες που αξίζουν ιδιαίτερης προσοχής ενώ η παρακολούθηση των παραστάσεών τους συνιστά αναντίρρητη απόλαυση.
Ομάδα Πλεύσις
Η ομάδα «Πλεύσις» συμπλήρωσε ήδη 20 χρόνια πορείας στον θεατρικό χώρο διατηρώντας πάντα την ιδιάζουσα κινησιακή αφηγηματική γλώσσα της που η τελειότητά της αγγίζει τους τρόπους του σύγχρονου χορού.




Foto - intimate 1 - Πλεύσις



Ο Αντώνης Κουτρουμπής συνέλαβε, σκηνοθέτησε και σκηνογράφησε την πρόσφατη παράσταση της ομάδας με τον ενδεικτικό τίτλο «Intimate», μια ταυτόχρονη αναφορά στην οικειότητα ενός χώρου αλλά και στις ιδιωτικές στιγμές ενός ατόμου. Στιγμές παιγνιώδους χαράς, χαλαρωτικές. Στιγμές ονείρου και αρμονίας, όπως αυτές που προσφέρει η παράσταση με τα πολύχρωμα σκηνικά της αντικείμενα και τα ηχοτοπία που δημιουργεί ζωντανά ο Μηνάς Εμμανουήλ. Ηχοτοπία που δεν συνοδεύουν αλλά καθοδηγούν τη δράση των σωμάτων καθόλη τη διάρκεια της παράστασης.
Πίσω από ένα μεγάλο τραπέζι υποδέχονται οι δύο περφόρμερς, ο Αντώνης Κουτρουμπής και η Όλγα Γερογιαννάκη (συνυπεύθυνοι και για τη χορογραφία), τους θεατές τους και πριν αυτοί καθίσουν στις θέσεις τους παραδίδουν το απόκομμα του εισιτηρίου τους που στα χέρια των ηθοποιών μετατρέπεται σε χάρτινο κύκνο, καραβάκι, δημιουργώντας ήδη την αίσθηση της παιδιάς αλλά και της συντροφικότητας.





Foto - intimate 2 - Πλεύσις



Πίσω τους, στο βάθος, ράφια με πλείστα όσα παράδοξα αντικείμενα φωτισμένα από την Ελίζα Αλεξανδροπούλου με ζωντανά χρώματα, καθιστώντας τα -όπως πράγματι θα αποδειχτεί ότι είναι- όχι απλός διάκοσμος αλλά λειτουργικά μέρη της παράστασης μέσα από τη χρήση που τους προσδίδουν οι ηθοποιοί.
Αντικείμενα πραγματικά όσο και ονειρικά που σε συνδυασμό με την ποιητικότητα της όλης σύλληψης οδηγούν σε παράδοξα μονοπάτια της σκέψης, σε καταβύθιση στον χρόνο, σε ξαφνικές εκλάμψεις της μνήμης. Τα δύο πρόσωπα, με την παιγνιώδη διάθεση και την παιδιάστικη έκπληξη ανακαλύπτουν-αναγνωρίζουν-δημιουργούν κόσμους των ονείρων τους, της φαντασίας τους, της δικής τους κρυφής πραγματικότητας.
Αλλά τα αντικείμενα είναι μόνο η αφορμή για να ξετυλιχτεί επί σκηνής η ποιητική της κίνησης, η χορογραφία των στατικών σωμάτων: τα χέρια των ηθοποιών, με ένα φτερό, μικρές μπάλες ή άλλο ασήμαντο αντικείμενο μεταμορφώνονται σε πουλιά, σε παράξενα ζώα, προσφέροντας ουσιαστική αισθητική απόλαυση: μένει να θαυμάζει κανείς την κίνηση των χεριών της Γερογιαννάκη από τους ώμους έως τις άκρες των δακτύλων, τον χειρονομιακό κώδικα του Κουτρουμπή του οποίου η κίνηση των δακτύλων έχει αγγίξει πλέον την τελειότητα. Χέρια μαγευτικά, δάχτυλα που φτερουγίζουν. Τέσσερα χέρια που συνομιλούν ασταμάτητα σε ποικίλα σχήματα υπακούοντας στους ηλεκτρονικούς μουσικούς ήχους καθώς τα πρόσωπα συμμετέχουν εκφραστικά στις δραματικές καταστάσεις που προκύπτουν, εγγράφοντας πάνω τους την στιγμιαία αγωνία, την έκπληξη, τη χαρά.





Foto - intimate 3



Μια παράσταση απόλυτης αρμονίας και καλλιτεχνικής αρτιότητας που μεταγγίζει τις κατακτήσεις του σύγχρονου χορού σε ένα αμιγώς σωματικό θέατρο.
Η Ομάδα «Πλεύσις» και ο Αντώνης Κουτρουμπής εξελίσσονται διαρκώς εμπλουτίζοντας με νέα, απρόσμενα στοιχεία κάθε νέα τους παράσταση. Μια εναλλακτική λύση στην πληθωριστική θεατρική Αθήνα που αξίζει της μέγιστης προσοχής.

Ομάδα Splish-Splash

Με αυτό το παιχνιδίζον όνομα μας συστήθηκε πριν από αρκετά χρόνια η ομάδα που σκηνοθετείται συστηματικά από τον Johnny O. (Γιάννη Οικονομίδη) και της οποίας όλες σχεδόν οι παραστάσεις αποτελούν «βουβές» διασκευές γνωστών κινηματογραφικών ταινιών, κυρίως τρόμου, μυστηρίου, αστυνομικές, γκανγκστερικές («Το φάντασμα της Όπερας», «Φρανκενστάιν», «Ο σημαδεμένος», κ.ά.). Χαρακτηριστικό, επίσης, των παραστάσεων ο τίτλος τους, πάντοτε ξενόγλωσσος και εμπεριέχοντας πάντοτε το γράμμα «m, M», ακόμη και όταν αυτό δεν υπάρχει κανονικά μέσα στις λέξεις: τότε προστίθεται ανάμεσα σε μια από αυτές ενώ αποτέλεσε κάποια στιγμή, μόνο του, τίτλο παράστασης της ομάδας.




Foto - splish-splash 1, Jack the Rimper



Η ομάδα εμπνέεται από τον βωβό κινηματογράφο αλλά ακολουθώντας ένα σχεδόν γκροτέσκο – και γι’ αυτό ξεκαρδιστικό- κινησιολογικό ύφος. Σημαντικό ρόλο παίζει πάντα το μακιγιάζ των προσώπων, τα προσεκτικά σχεδιασμένα κοστούμια αλλά και τα σκηνικά αντικείμενα με την ιδιάζουσα λοξή αισθητική τους. Παλαιότερα, ο μόνος λόγος που ακουγόταν εν μέσω δράσης προερχόταν από μια σταθερά εμφανιζόμενη κούκλα-κουκλοπαίχτη.
Στην πρόσφατη παραγωγή τους «Jack the Rimper» – που πρωτοπαρουσιάστηκε το 2005-2006 και επανέρχεται αισθητά ανανεωμένη- σημειώνεται ένα μικρό βήμα προς την ομιλούσα παράσταση καθώς σε ένα χαρακτηριστικό στιγμιότυπο υπάρχει σύντομος διάλογος μεταξύ δύο προσώπων με την σαρκαστική υπερβολή της αγγλικής προφοράς. Έτσι αποδείχτηκε ότι οι «Splish-Splash» έχουν φωνή και μάλιστα εξίσου καλοδουλεμένη με την κίνηση.




Foto - splish-splash 2, Jack the Rimper



Η παράσταση αποτελεί μια κωμική εκδοχή του Τζακ του Αντεροβγάλτη με τον επιθεωρητή της Scotland Yard, τον J. Andrews, να καταφθάνει στην περιοχή του Whitechapel για να εξιχνιάσει μια σειρά από φόνους που έχουν συνταράξει την κοινωνία. Εισέρχεται στα βαθύτερα σκότη της περιοχής, συναναστρέφεται πόρνες, νταβατζήδες και τσιράκια στα κακόφημα μαγαζιά, εξετάζει προφανείς υπόπτους όπως ο χασάπης, ο κουρέας, ο καλλιτέχνης (όποιον δηλαδή χειρίζεται αιχμηρό αντικείμενο), φτάνει ακόμα να στριμώξει τον παράξενο, υπεράνω κάθε υποψίας, πρίγκιπα που συχνάζει στην περιοχή παρασύροντας ερωτικά τις κοπέλες.
Σε όλη αυτή την ενδελεχή, κωμικά ευρηματική έρευνα ο λόγος απουσιάζει: τα πάντα αποδίδονται κινησιολογικά και με την εκφραστικότητα των έντονα βαμμένων προσώπων που μεγεθύνουν τα χαρακτηριστικά, καθιστούν τα στόματα τεράστια, τα μάτια απόλυτα εύγλωττα, τη διπλή σήμανση των όσων «λέγονται» ορατή. Οι χειρονομίες γίνονται υπερμεγέθεις, συχνά πλεοναστικές για να τονίσουν τα «λεγόμενα», ήτοι τα κινησιακά αφηγήματα, οι προσεγγιστικές σχέσεις μεταξύ των προσώπων αποδεικνύονται βαρύνουσας σημασίας.




Foto - splish-splash 3, Jack the Rimper



Η μουσική, όπως και στις άλλες παραστάσεις της ομάδας, παίζει κυρίαρχο ρόλο καθώς είναι το μόνο ακουστικό σημείο που δημιουργεί ή σηματοδοτεί τις καταστάσεις, προκαλεί ατμόσφαιρα μυστηρίου, φόβου ή ανακούφισης άλλοτε μέσα από γνωστά μοτίβα και άλλοτε με πρωτότυπα μουσικά ακούσματα (σε πρωτότυπη μουσική και μουσική επιμέλεια των Αποστόλη Κοσκινά και Johnny O.).
Η συνήθως χάρτινη επιζωγραφισμένη σκηνογραφία με τα μεταφερόμενα από τους ηθοποιούς σκηνικά αντικείμενα εδώ (όπως και σε άλλες πρόσφατες παραστάσεις) έχει αντικατασταθεί από τη βιντεοπροβολή, στο βάθος, χώρων σχεδιασμένων όμως με τη ίδια μονόχρωμη τεχνική που παραβιάζει τους κανόνες της προοπτικής δίνοντας μια αμιγώς δισδιάστατη «κουνημένη» οπτική των τόπων και των αντικειμένων. Εντός τους, κινούνται πρόσωπα που μετέχουν της δράσης πλήρως ενσωματωμένα στα επί σκηνής δρώμενα. Βίντεο και σκηνικά αυτής της λοξής όσο και μοναδικής σκηνικής «αναπαράστασης» οφείλονται στον Κωνσταντίνο Οικονόμου.




Foto - splish-splash 4, Jack the Rimper



Τα επιτυχημένα, δουλεμένα στη λεπτομέρεια, κοστούμια εποχής από τα οποία δεν λείπουν οι παιγνιώδεις νότες οφείλονται στην Τόνια Αβδελοπούλου ενώ οι ατμοσφαιρικοί φωτισμοί στον Αποστόλη Τσατσάκο.
Η κινησιολογία των ηθοποιών (σε επιμέλεια κίνησης της Ιωάννας Καμπυλαυκά) όσο και η εκφραστική τους είναι αψεγάδιαστη, τη στιγμή μάλιστα που οι περισσότεροι αναλαμβάνουν δύο ή και τρεις διαφορετικούς ρόλους μεταμφιεζόμενοι εν ριπή οφθαλμού και μεταλλασσόμενοι ενδυματολογικά αλλά και χαρακτηρολογικά σε άλλα πρόσωπα, τόσο που γίνονται αγνώριστοι.
Σε αυτό το πλαίσιο δεν μπορεί να μην θαυμάσει κανείς το σταθερό στέλεχος της ομάδας Γιάννη Φιλίππου που, εδώ, άλλοτε ως Κουρέας, άλλοτε ως Τσιράκι και άλλοτε ως υπερόπτης Πρίγκιπας δημιουργεί απολαυστικές φιγούρες ακριβείας και άψογης τεχνικής, δανειζόμενος εκφραστικά εργαλεία από τυπικούς εκπροσώπους της βωβής κωμωδίας. Ή την Έλενα Τυρέα άλλοτε ως γκροτέσκο Νταβατζή και άλλοτε ως πόρνη Κάθριν που παίζει με τα εκφραστικά εργαλεία του προσώπου της και το αδέξιο χειρονομιακό της κώδικα αγγίζοντας σχεδόν το νευρόσπαστο.
Η «αθώα» Μαίρη Τζέην της Μάγδα Γκουβέρου με το ελαφρύτερο μακιγιάζ, το βαθύ ντεκολτέ και την κινησιολογία έκπληκτης παιδούλας παριστά αφοπλιστικά και σε συγκερασμό όλες τις νεαρές ηρωίδες θύματα των τεράτων-αιμοσταγών δολοφόνων που έχουν παρελάσει από τον κλασικό κινηματογράφο. Ο Σίμος Κυπαρισσόπουλος, άλλοτε ως μπρουτάλ Χασάπης και άλλοτε ως ευαίσθητος Καλλιτέχνης αφήνει εξίσου να πλανώνται υποψίες μέσω του διπλού παιχνιδιού φανερού-κρυφού της κίνησης και της έκφρασης.




Foto - splish-splash 5, Jack the Rimper



Τον ρόλο του Επιθεωρητή, τέλος, κρατά με το απαράμιλλο στυλ -αναφορά, μέσα από ενδελεχή μελέτη, των αντίστοιχων κινηματογραφικών ρόλων αλλά εγγράφοντας τη δική του αυτοσαρκαστική εκδοχή του προσώπου πίσω από τη σοβαροφανή αλλά με συνεχείς γκάφες έρευνα- ο ίδιος ο σκηνοθέτης και σεναριογράφος Johnny O., συνδυάζοντας τα υλικά των μεγάλων κωμικών του βωβού κινηματογράφου.
Η περίπτωση της ομάδας «Splish-Splash» αποτελεί ιδιάζουσα και πλήρως εναλλακτική όσο και δυναμική πρόταση εντός του αθηναϊκού θεατρικού τοπίου. Με συνέπεια ακολουθεί το δικό της υποκριτικό και αισθητικό στυλ, ένα είδος σωματικού θεάτρου που συγχωνεύει ευφυώς θεατρικές και κινηματογραφικές παραδόσεις για να δώσει κάτι καινούργιο όσο και παιγνιωδώς πρωτότυπο με εύστοχο χιούμορ και λεπτολόγο δουλειά. Ταυτόχρονα διατηρεί όλα αυτά τα χρόνια ένα εντυπωσιακά χαμηλό προφίλ χωρίς να διεκδικεί εμπορικότερους χώρους και καθιερωμένες σκηνές παρόλο που συνιστά την ουσία της διαφορετικότητας και της πρωτοτυπίας, με νεανική αύρα και αξιοθαύμαστο επαγγελματισμό. Ίσως γι’ αυτό, μετά τόσα χρόνια, οι παραστάσεις της παραμένουν αυθεντικά cult.
Οι φωτογραφίες της παράστασης είναι του Κωνσταντίνου Οικονόμου.
* Καθηγητής Σημειωτικής του Θεάτρου και Θεωρίας της Επιτέλεσης στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Πατρών.

ΚΑΛΗΜΕΡΑ...

Άνοιξη παρά τέταρτο...
Ο. Ελύτης
ΚΑΛΗΜΕΡΑ!!!

Παρασκευή 26 Φεβρουαρίου 2016

Ευρώπη, μια γριά με σάπια εντόσθια....










Ευρώπη, μια γριά με σάπια εντόσθια

 

 








Είναι αποδεδειγμένο ιστορικά ότι οι κλειστές κοινωνίες δεν μπορούν να εξελιχτούν, μαραζώνουν μέχρι που αυτοκαταστρέφονται.

Αυτό που παράγει εξέλιξη είναι η επιμειξία πληθυσμών, ιδεών και πολιτισμών.

Ένας απομονωμένος πληθυσμός θα εκφυλιστεί -γονιδιακά και πολιτισμικά.

Οι μετανάστες, πέρα από φτηνή εργατική δύναμη που τόσο χρειάζονται οι πολυεθνικές και τα κράτη, είναι πηγή ενεργητικότητας, καινοτομιών.

~~

Ο Τσάρλι Τσάπλιν, ο άνθρωπος που εφηύρε τον κινηματογράφο, ήταν μετανάστης. Με τσιγγάνικα, εβραϊκά, γαλλικά και αγγλικά γονίδια, φτωχός εκ γενετής, αμόρφωτος, αφού δεν πήγε ποτέ σχολείο.

Οι Λονδρέζοι συγκαιρινοί του σίγουρα θα περιφρονούσαν εκείνο το χαμίνι που ζητιάνευε και κοιμόταν στους δρόμους, όταν η μητέρα του ήταν στο άσυλο. Θα τον έβλεπαν σαν ένα ακόμα «βρωμιάρικο», που τους χαλούσε την ησυχία, την ασφάλεια, την ψευδαίσθηση της ανωτερότητας τους.

Αυτό το Χαμίνι, αυτός ο φτωχός, αυτός ο μετανάστης, έδωσε στην Αμερική στιγμές δόξας, στην ανθρωπότητα έδωσε γέλιο κι ελπίδα.

Το πρόσωπο του, ως Σαρλό, ήταν το πιο αναγνωρίσιμο πρόσωπο του 20ου αιώνα -μαζί με εκείνο του σατανικού του δίδυμου, του Αδόλφου.

~~

Η Γηραιά Ήπειρος θα έπρεπε να προσκαλεί τους πρόσφυγες, απ’ τους πόλεμους που η ίδια δημιούργησε και επιδότησε. Ως πηγή ανανέωσης, ως νέα νευρωνικά κύτταρα, που θα τη βγάλουν απ’ το Αλτσχάιμερ.

Αυτοί οι άνθρωποι, αυτά τα παιδιά (κυρίως τα παιδιά), έτσι και τους δοθεί η ευκαιρία να επιβιώσουν, να εργαστούν, να σπουδάσουν, να κάνουν τέχνη, θα βοηθήσουν να δημιουργηθεί μια νέα ήπειρος.

Η Ευρώπη πνέει τα λοίσθια, ξεμωραμένη και γκρινιάρα, μια γριά με σάπια εντόσθια, μολυσμένα απ’ τους φασισμούς που γέννησε -και ποτέ δεν πέθαναν.

Έχει μείνει κλεισμένη στο γηροκομείο της ιστορίας της κι αναπολεί τα χρόνια της νιότης, τους αιώνες της δόξας και της φρίκης, ενώ καταπίνει αλεσμένες τροφές και κατουριέται πάνω της.

Κάποια συνθήματα της νεότητας -Liberté, égalité, fraternité-  προτιμά να μην τα αναφέρει, ενώ τις νηπιακές εικόνες της αθηναϊκής δημοκρατίας τις έχει καταχωνιάσει στο ασυνείδητο.

Της τρέχουν τα σάλια και δυσκολεύεται να περπατήσει, αλλά απεχθάνεται τους ξένους, τους αλλόθροους, τους καινούριους, πιο πολύ απ’ τον εαυτό της.

Προσπαθεί να τους κρατήσει μακριά, για να μην της χαλάσουν την κηδεία.

Μια ανοιακή γριά που σκοτώνει παιδιά, αυτή είναι πια η Ευρώπη.

Και δεν καταλαβαίνει, ότι μόνο αν πάρει αυτά τα ξένα παιδιά στην αγκαλιά της θα συγχωρεθεί για όλα τα τέρατα που γέννησε κι έκανε και θα μπορέσει να φύγει ήσυχη, αφήνοντας στη θέση της μια νέα Ευρώπη, μια νέα Γη.
Copy past από " Γελωτοποιός "

Πέμπτη 25 Φεβρουαρίου 2016

Νοητικό και Πνευματικό Πεδίο - Επίπεδα Kάρμα



 Νοητικό και Θεϊκό Σώμα.
1)     Νοητικό σώμα: Σκέψεις, πειθαρχία, μέτρο, λογική, λογικά όντα, εξυπνάδα, ευθύνη, ερμηνεία αισθημάτων, μαθητεία, αυτοέλεγχος, επικοινωνία, διαρροές και κατάχρηση στον λόγο και την πληροφορία, ανταγωνισμός, χειριστικότητα, φανατισμός, επιβολή απόψεων, ανάγκη κυριαρχίας και υποβιβασμού, υπολογισμός, αλαζονεία, υπερβολή, αλλαγή.
2)     Πνευματικό σώμα: Σοφία. Ουδετερότητα. Κρίση. Ευλογία. Ελαφρότητα, ως απαλλαγή από το βάρος. Τάξη. Νόμος. Νεότητα. Ένωση. Φώτιση. «Θεός». Διεύρυνση. Ευγένεια. Ταπεινότητα. Πληρότητα. Υποστήριξη. Δημιουργία. Ανώτερος Εαυτός. Χάρις. Έλεος. Σοφία και Αγάπη. Προστασία. Δύναμη. Αρμονία. Δόξα. Άξια. Δωρεά. Τιμή. Αλήθεια, Σεβασμός. Θεραπεία. Ευγνωμοσύνη. Ιερότητα. Διαίσθηση. Διακοή. Διόραση. Ολοκλήρωση. Υπέρβαση. Τελείωση. Εξύψωση. Μετάλλαξη.

Επιπτώσεις, ανάλογα με το πεδίο που βρίσκεται το κάρμα.
Αν το καρμικό ζήτημα βρίσκεται στο πρώτο πεδίο. Υπάρχουν έντονα δυσάρεστα γεγονότα αλλά και καταστάσεις στο σώμα και στην ύλη που κατέχει ο άνθρωπος, καθώς και μεγάλη διαρροή ενέργειας. Το άτομο σχεδόν αδυνατεί να σκεφτεί λύσεις για απλά πράγματα που θα μπορούσαν να το βγάλουν από την δύσκολη κατάσταση. Λειτουργεί εντελώς αποπροσανατολισμένο, φοβάται υπερβολικά, νιώθει μπλοκαρισμένο ή είναι καθηλωμένο από ένα ατύχημα, κάποια ασθένεια, οικονομικά θέματα, εξωτερικές καταστροφές η συγκυρίες. Σταδιακά χάνει την αντίληψη του κόσμου, την μνήμη του και κάθε του προσπάθεια οδηγεί στην αποτυχία. Το αιθερικό του σώμα δε είναι τόσο τοξικό, που οι γύρω του ασυνείδητα απομακρύνονται.
Αν το καρμικό ζήτημα βρίσκεται στο δεύτερο πεδίο. Η συναισθηματική και ψυχική δομή του ατόμου αλλοιώνεται σταδιακά, σε σημείο τραγικής απώλειας μνήμης και συναισθημάτων. Η κατάθλιψη αλλά και σωρεία ψυχοσωματικών ασθενειών, το καθηλώνουν. Η παθολογικές επιλογές προσώπων, καταστάσεων και γεγονότων μοιάζουν μοιραίες, ενώ συχνά παρατηρούμε διάθεση αυτοκαταστροφής. Η ηθική και αισθηματική του περσόνα καταστρέφονται και η δυναμική εννοιών όπως αγάπη, σεβασμός, χαρά, συντροφικότητα, μητρότητα, που οδηγούν στην εσωτερική δόμηση του ατόμου, απουσιάζει παντελώς. Οι άλλοι αδυνατούν να έρχονται σε ουσιαστική επαφή μαζί του, γιατί ο ενεργειακός «βαμπιρισμός» που ασκεί και η τοξίνωση είναι πλέον πανίσχυρες και προς πάσα κατεύθυνση και, σταδιακά, εξαφανίζονται από τη ζωή του. Έτσι, συνάπτει σχέσεις με άτομα που έχουν παρόμοια θέματα, όπως άτομα εθισμένα σε τοξικές ουσίες, αλκοόλ, τζόγο, ψυχοφάρμακα, αλλά και εθισμένα σε φόβους, συναισθηματικές εξαρτήσεις, τριγωνικές σχέσεις, συναισθηματικές και σεξουαλικές διαστροφές. Τα άτομα αυτά γίνονται ο μοναδικός τους περίγυρος, κάτι που κάνει ακόμα πιο δύσκολη την απεμπλοκή τους από αυτή την κατάσταση, βυθίζοντάς τα, και μέσα από την διαδικασία των ενοχών, όλο και πιο βαθιά στο πρόβλημα.
Αν το καρμικό ζήτημα βρίσκεται στο τρίτο πεδίο. Η νοητική κατάσταση του ατόμου ή αποδομείται, ή γίνεται τόσο αποκρυσταλλωμένη σαν μπετόν και εκφράζεται υπερβολικά λογικά, με νοητική σκληρότητα και βία. Αρνείται να έχει οποιαδήποτε κατανόηση και βρίσκει ικανοποίηση στο να εξοντώνει με το «μυαλό του» και τον λόγο του κάθε τι που θα του χάριζε χαρά. Οι νοητικές διαδικασίες είναι αποκομμένες από το συναίσθημα, αλλά και από τα αισθήματά του και, σε προχωρημένες περιπτώσεις, τα ζητήματα παύουν να είναι ψυχολογικά και γίνονται ψυχιατρικά. Το άτομο συντονίζεται με επικίνδυνα, πανίσχυρα εγρηγορότα* και γίνεται «μαριονέτα» τους, νομίζοντας ότι έτσι αποκτά δύναμη. Παύει όμως να έχει δική του ενέργεια και γίνεται ένα τεράστιο ενεργειακό «βαμπίρ», που απομυζά, μέσα στην παράνοιά του, ενέργεια από ό,τι υπάρχει γύρω του. Κάθε τι που κάνει στην ζωή του, έχει στόχο να ατσαλώσει και να ενδυναμώσει την παθολογία του, παράγοντας ανεξέλεγκτα αυτό που ονομάζουμε «κακό». Όταν δε έρχεται σε επαφή με οτιδήποτε αφορά την πνευματικότητα ή την εσωτερική του κατάσταση, γίνεται έξαλλο. Αν αυτό περάσει στο πνευματικό ή θεϊκό πεδίο, αρχίζουν τα σκληρά, «μοιραία» γεγονότα στο υλικό πεδίο, όπως ανίατες, ή και, χρόνιες ασθένειες, καθηλωτικά ή θανατηφόρα ατυχήματα, με σκοπό να του δείξει η «Ανώτερη Συνείδηση» ότι κινδυνεύει να ακυρώσει τον εαυτό του. Αν το μήνυμα δεν γίνει αντιληπτό και δεν υπάρξει άμεση διαφοροποίηση, αρχίζει η «Ακύρωση» της ύπαρξης σε αυτή την ενσάρκωση.

Να γνωρίζετε ότι:
Το καρμικό ζήτημα, από την στιγμή που θα εμφανιστεί και δεν λύνεται, μας αλλάζει αυτομάτως κοινωνική κατηγορία και μας φέρνει να συναναστραφούμε άτομα και ομάδες που περιέχουν το ίδιο ζήτημα με εμάς. Αυτό καθιστά ακόμα πιο δύσκολη την επίλυση του ζητήματος, μιας και τα θετικά πρόσωπα και γεγονότα σταδιακά απομακρύνονται από την ζωή μας.
Τα άτομα που εμφανίζονται στην ζωή μας με καρμική σχέση ενδυνάμωσής μας, αφού παρατηρούν ότι η βύθιση στο καρμικό μας θέμα δεν αλλάζει, απομακρύνονται ή τα αναγκάζουμε να απομακρυνθούν με την συμπεριφορά μας. Έτσι, οι πιθανότητες απεμπλοκής μας από το καρμικό ζήτημα ελαχιστοποιούνται.
Ο συντονισμός μας με αρνητικές σκεπτομορφές, στοιχειακά, αλλά και γεγονότα του συλλογικού ασυνειδήτου, κάνει τόσο τοξική την ακτίνα δράσης μας, που τίποτα υγιές δεν την επισκέπτεται ή δεν μπορεί να παραμείνει σ’ αυτήν. Αυτό πολλές φορές βιώνεται από το άτομο που φέρει το καρμικό ζήτημα σαν εγκατάλειψη. Στην ουσία, η απομάκρυνση κάποιων προσώπων από καταστάσεις αρνητικού κάρματος είναι δείγμα υγείας, αυταγάπης και κριτήριο ότι το άτομο που έρχεται σαν βοηθός μας, ανήκει πραγματικά στην θετική κλίμακα των όντων της συμπαντικής ιεραρχίας και υπόκειται σε φωτεινούς ενεργειακούς νόμους.
Να θυμάστε πως, όσο ποιο χαμηλά στην κλίμακα των τριών πεδίων είναι το ζήτημα που αντιμετωπίζουμε, τόσο περισσότερη ενέργεια μας απομυζά.

*Εγρηγορότα ονομάζονται τεράστιες ενεργοπληροφοριακές οντότητες, που δημιουργούνται από την συσσώρευση ενέργειας, από πλήθος ανθρώπων, προς ένα σύμβολο ή μια κατάσταση. Απομυζούν μεγάλες ποσότητες ενέργειας από τον καθένα μας, βάζοντάς μας σε προσδοκία ότι θα ικανοποιήσουν μια κοινή σε όλους μας επιθυμία. Για παράδειγμα, η «ομάδα μας», το «κόμμα μας», η εταιρεία που συναλλασσόμαστε ή εργαζόμαστε, κάποιος σταρ, το εγρηγορός του χρήματος, μιας τράπεζας, μιας πολυεθνικής. Κάνοντάς μας μαριονέτες τους, αλλοιώνουν την συνείδησή μας και κατατάσσουμε τους εαυτούς μας σε κατηγορίες όπως « φανατικός οπαδός ή χούλιγκαν», «υπερκαταναλωτής», «workaholic».
 
Όλοι έχουμε ζήσει περιόδους στην ζωή μας που νιώθουμε να υποτασσόμαστε σε μια, κατά βάση ανεπιθύμητη δράση, χωρίς να μπορούμε να επιβάλουμε στον εαυτό μας την ίδια την θέλησή μας. Πόσες φορές δεν ξεκινήσαμε με ενθουσιασμό να αλλάξουμε την πορεία των πραγμάτων στην ζωή μας και, όσο και αν ήμασταν ακριβείς και συγκροτημένοι, τελικά οδηγηθήκαμε σε παταγώδη αποτυχία;
Το αρνητικό κάρμα (όψεις σταυρού ή ταυ τετραγώνων μεταξύ των δεσμών της Σελήνης αλλά και σημαντικών πλανητών), είναι το πλέον γνωστό σε όλους ως υποχρέωση προς διευθέτηση, είτε το φέρουμε από προηγούμενες ζωές, είτε το δημιουργούμε κατά την διάρκεια της ζωής μας. Το αρνητικό κάρμα, αν δεν λυθεί, λειτουργεί σαν τον ιό στον υπολογιστή. Διαστρεβλώνει και διαστρέφει κάθε λειτουργία που αφορά το συγκεκριμένο θέμα, και μας οδηγεί μοιραία στην αποτυχία.  Ο άνθρωπος δείχνει εντελώς αδύναμος, σαν μαριονέτα, και ό,τι και αν κάνει δεν μπορεί να αλλάξει την πορεία των πραγμάτων («μοίρα»).
Είναι ένα πρόγραμμα στο βάθος του υποσυνειδήτου μας, που ελέγχει απόλυτα τις επιλογές, τις κινήσεις μας και την εξέλιξή μας. Είναι μια καθήλωση της συνείδησης που μας αποδυναμώνει και μας καθιστά αδύναμους να αντιδράσουμε, οδηγώντας μας μέσα από γεγονότα,, ανατροπές και λάθος επιλογές, στο αποτέλεσμα που το συγκεκριμένο πρόγραμμα ορίζει. Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο το λένε και μοίρα ή πεπρωμένο. Αν το συγκεκριμένο πρόγραμμα δεν «εξολοθρευτεί» ολοσχερώς από το υποσυνείδητό μας, θα επαναλαμβάνει με μαθηματική ακρίβεια το ίδιο αρνητικό αποτέλεσμα στην προσπάθειά μας να δημιουργήσουμε κάτι θετικό για εμάς κατά την διάρκεια της ζωής μας.
Αντίθετα, πολλοί άνθρωποι ενσαρκώνονται με το λεγόμενο «θετικό κάρμα» (θετικές όψεις με τους δεσμούς της Σελήνης, αλλά και μεγάλα τρίγωνα μεταξύ σημαντικών πλανητών), που είναι το αποτέλεσμα μιας ελευθερίας που κατέκτησαν σε μια προηγούμενη ενσάρκωση. Έρχονται λοιπόν απαλλαγμένοι από αυτό το μάθημα, έχοντας κερδίσει μια σημαντική ελευθερία. Για παράδειγμα είναι πολύ αγαπητοί (θετικό κάρμα σχέσεων), έχουν πλούτο (θετικό κάρμα ύλης και αυτοθρεψίας), έχουν επαγγελματικές ευκαιρίες κα υποστηρικτικό περιβάλλον (θετικό κάρμα κοινωνικής θέσης). Επίσης, δημιουργούν στην παρούσα ενσάρκωση «θετικό κάρμα», μέσα από την επίλυση των καρμικών ζητημάτων τους, ή την θετική συλλογική προσφορά, που τους φέρνει διαρκώς ανοιχτούς δρόμους εξέλιξης.
Το σημαντικό για το κλείσιμο του κύκλου των ενσαρκώσεων είναι να μην υπάρχει ούτε θετικό ούτε αρνητικό κάρμα. Και τα δυο είναι λόγοι μετενσάρκωσης.

πηγη: ηλιόφωτο

 

Δευτέρα 22 Φεβρουαρίου 2016

Ο 15χρονος από την Καβάλα που έφτιαξε με 500 ευρώ ρομπότ με νοημοσύνη


Ο 15χρόνος από την Καβάλα στον οποίο ‘υποκλίθηκαν’ Sr Stelios και ελληνική επιχειρηματική κοινότητα
Ο Δημήτρης Χατζής δημιούργησε μόνος του ένα απίστευτο ανθρωποειδές με 500 ευρώ. Είναι ένας από τους έξι στον πλανήτη που έχουν κατασκευάσει InMoov ρομπότ
Για τον Δημήτρη Χατζή η Πέμπτη θα μπορούσε να είναι η πρώτη ημέρα της νέας του ζωής αν ο ίδιος δεν ήταν τόσο σεμνός και μαζί με την οικογένεια του δεν πατούσαν τόσο γερά στα πόδια τους.
Και τις τρεις φορές που ανέβηκε στο βήμα της κατάμεστης αίθουσας του ξενοδοχείου Intercontinental, oπου η Λέσχη Επιχειρηματικότητας απένειμε τα βραβεία Κούρος, ήταν αυτός που κέρδισε το πιο έντονο και το πιο διαρκές χειροκρότημα από ότι καταξιωμένοι επιχειρηματίες οι οποίοι επίσης βραβεύονταν όπως ο Αριστοτέλης Παντελιάδης της ΜΕΤΡΟ ΑΕΒΕ και ο φαρμακοβιομήχανος Δημήτρης Δέμος της DEMO AEBE.
Ο Δημήτρης έλαβε τον Έπαινο Νεανικής Πρωτοβουλίας και Επιχειρηματικότητας, μία ξεχωριστή απονομή που θέσπισαν τα βραβεία Κούρος για να τιμήσουν την έως τώρα δημιουργικότητα του. Ας δούμε τι έχει κάνει μέσα από το σύντομο, αλλά πλούσιο βιογραφικό του όπως παρουσιάστηκε χθες βράδυ στην εκδήλωση:
Ο Δημήτρης Χατζής, μαθητής της Α’ Λυκείου από την Καβάλα, έχει στο εφηβικό του δωμάτιο ένα ανθρωποειδές ρομπότ, ύψους 1.85 μ., με το οποίο συνεννοείται σε άπταιστα Αγγλικά και μάλιστα ξόδεψε κάτι λιγότερο από 500 ευρώ για να το δημιουργήσει.
Του πήρε περισσότερο από ένα χρόνο για να σχεδιάσει τα κομμάτια του ρομπότ, που ονόμασε Troopy (Τρούπι), να τα εκτυπώσει -στον επίσης δικής του κατασκευής 3D εκτυπωτή- και να τα κολλήσει. Σήμερα βρίσκεται στην παγκόσμια λίστα των έξι κατασκευαστών του συγκεκριμένου τύπου ρομπότ, που ονομάζονται InMoov.
Ο Δημήτρης ασχολήθηκε με τη ρομποτική για πρώτη φορά σε ηλικία 11 ετών και μόλις τρία χρόνια αργότερα κατάφερε να σχεδιάσει και να κατασκευάσει μόνος του έναν οικιακό εκτυπωτή τρισδιάστατων αντικειμένων, κερδίζοντας επάξια έπαινο και το 2ο βραβείο του 5ου Φεστιβάλ Βιομηχανικής Πληροφορικής.
Ο πατέρας του, Γιώργος Χατζής, ηλεκτρολόγος-μηχανικός, υπάλληλος στο Δήμο Καβάλας, του εμφύσησε την αγάπη για τους υπολογιστές.
Η μητέρα του, Μελίνα Ευθυμιάδου, γερμανικής καταγωγής και καθηγήτρια Γερμανικών, του έμαθε Γερμανικά, τα οποία σήμερα μιλάει άπταιστα.
Στο άκουσμα των επιτευγμάτων του μικρού Δημήτρη πρώτος αντέδρασε ο Sr Στέλιος Χατζηιωάννου – στυλοβάτης των βραβείων Κούρος μέσω βραβείου που φέρει το όνομα του – ο οποίος ανακοίνωσε την χορηγία 10.000 ευρώ για τις σπουδές του και αμέσως μετά στην ίδια κίνηση, την χορηγία 10.000 ευρώ προχώρησε και ο πρόεδρος της KPMG στην Ελλάδα.
Σύμφωνα με τον Πρόεδρο της Λέσχης Επιχειρηματικότητας, κ. Κωνσταντίνο Ευριπίδη (την ανθρώπινη ιστορία του παρουσίασε αποκλειστικά το WE του news247) η συγκεκριμένη βράβευση ενέχει έναν σημαντικό συμβολισμό: «Η Λέσχη πάντα στήριζε και πάντα θα στηρίζει ανθρώπους της νέας γενιάς.
Τα Κούρος δημιουργήθηκαν ως ένα βήμα για νέους επιχειρηματίες. Η περίπτωση του Δημήτρη μπορεί να είναι εντελώς διαφορετική από τους επιχειρηματίες που τιμάμε κάθε χρόνο, όμως συμβολίζει με τον πιο ισχυρό τρόπο τη δυναμική της νέας γενιάς και της καινοτομίας
. Ο Δημήτρης, σε μια τόσο μικρή ηλικία, κατάφερε με το προσωπικό του έργο να βάλει τη χώρα μας σε μια διεθνή κοινότητα δημιουργών τεχνολογικής εξέλιξης.
Είναι μια τρανή απόδειξη του ταλέντου των νέων ανθρώπων και του τι μπορεί κανείς να καταφέρει με επιμονή, προσήλωση, μέθοδο και πάνω από όλα διαθέτοντας πάθος για δημιουργία και καινοτομία. Τέτοια παιδιά έχουμε ανάγκη ως χώρα για να πάμε μπροστά».
Πηγή: news247.gr

ΤΑ ΖΩΔΙΑ ΣΤΟΝ ΕΡΩΤΑ

ΤΑ ΖΩΔΙΑ ΣΤΟΝ ΕΡΩΤΑ

ΚΡΙΟΣ: Ψεκάστε,σκουπίστε,τελειώσατε...
 ΤΑΥΡΟΣ: Πάμε αργά και σταθερά...
ΔΙΔΥΜΟΣ: Εχουμε να πούμε πολλά...
ΚΑΡΚΙΝΟΣ: Μου θυμίζεις τη μάνα μου,μανίτσα μου...
ΛΕΩΝ: Είμαι δικός σου, θαύμασέ με.....!!!!
ΠΑΡΘΕΝΟΣ: Βάζει betandin παντού;
ΖΥΓΟΣ: Ταιριάζουμε τέλεια...!!!!!
ΣΚΟΡΠΙΟΣ: Όλα για όλα...ή τίποτα....!!!!
ΤΟΞΟΤΗΣ: Περιπέτεια στον πλανήτη έρωτα....!!!!
ΑΙΓΟΚΕΡΟΣ:  Αφου επιβάλλεται, θα το κάνουμε οργανωμένα... 
ΥΔΡΟΧΟΟΣ: Να δω πρώτα τι θα πουν οι φίλοι μου....
ΙΧΘΕΙΣ: Πάλι μεθυσμένος είμαι.....

Ρ.Σ.



Κυριακή 21 Φεβρουαρίου 2016

N᾽ αντέξουμε...





" N᾽ αντέξουμε! "


Όλα έχουν ειπωθεί.Ερωτήσεις, απαντήσεις σε ομιχλώδεις καιρούς.Κι εμείς εκεί στα σύνορα του νου και της λογικής μετέωροι.Αμφιβολία, επανάληψη, έρευνα και στο τέλος της διαδρομής στην αφετηρία πάλι.Κουρασμένοι κι ανήμποροι.Συλλογή τα σφάλματα στο χειρόγραφο της ιστορίας μας.Με λέξεις ωραίες δε γεμίζει το κενό.Ούτε με κραυγές, ούτε με θρήνους φωτίζεται το σκοτάδι.Αθόρυβα είναι αναγκαίο μέσα του εντός του ο καθένας να βρει μιαν άκρη.Κι έπειτα δρόμο υπερβατικό να διαβεί.Όχι εγώ , Eμείς. Έμπρακτα.Το καβούκι της ψεύτικης ασφάλειας δεν ταιριάζει.Ο δρόμος της αδιαφορίας σε αδιέξοδο οδηγεί.Το νιώθεις, το γνωρίζεις.Είδες να λυσσάνε κύματα αγριεμένα, να ροκανίζουν τα βράχια της συνείδησής σου.Να εξαργυρώνουν με τριάντα αργύρια κάθε αντίρρηση.Κι οι ιδέες; Οι πανανθρώπινες Aξίες; Χαθήκαν μέσα σε ένα λαβύρινθο που λαίμαργα ένας μινώταυρος τις καταπίνει.Όχι εγώ.Εμείς.Με αυτοσυνειδησία κι αλληλέγγυα χέρια.Η ζωή μου, η κάθε μέρα μου έχει τον ίδιο ουρανό με τη δική σου.Τον ίδιο ήλιο.Το ξέρεις.Το βλέπεις.Όχι εγώ.Εμείς.Έτσι θα αντέξουμε.Το νιώθεις;
_
_
_
''Όταν οι άνθρωποι θα έρθουν πιο κοντά μεταξύ τους,θα τους βγάλω τα καπέλα..'' Γαΐτης Γιάννης (1923 - 1984)

Το τριώδιο και η Τσικνοπέμπτη ....



Το τριώδιο και η Τσικνοπέμπτη
************************************





Οι αποκριές κρατούν 3 εβδομάδες γι’αυτό το λόγο αυτή η περίοδος ονομάζεται τριώδιο.
* Η πρώτη εβδομάδα λέγεται “Προφωνέσιμη”, γιατί παλιότερα “προφωνούσαν", δηλαδή διαλα- λούσαν, στα χωριά κυρίως, την αρχή της αποκριάς.
* Η δεύτερη εβδομάδα είναι “η κρεατική ή κρεοφάγος", επειδή έτρωγαν κρέας και
* η τρίτη ονομάζεται “τυρινή ή τυροφάγος”, επειδή έτρωγαν γαλακτοκομικά προϊόντα.
Από το 19ο αι. μέχρι σήμερα το καρναβάλι ξεκινά κάθε χρόνο την Κυριακή του Τελώνη και Φαρισαίου και λήγει την Κυριακή της Τυροφάγου.
Παλιότερα, τον εορταστικό τόνο έδιναν οι παρέες των μετα- μφιεσμένων, που κυκλοφο-ρούσαν στους δρόμους και γύριζαν τα βράδια στις γειτονιές τραγουδώντας άσεμνα και σκωπτικά τραγούδια. Αυτού του είδους, όμως, οι καρναβαλικές εκδηλώσεις χάθηκαν σε μικρό ή μεγάλο βαθμό με το πέρασμα του χρόνου για να επικρατήσουν οργανωμένες από τις τοπικές κοινωνίες και τυποποιημένες εορταστικές εκδηλώσεις με αποκριάτικες στολές και άρματα.
Η Τσικνοπέμπτη βρίσκεται στο μέσο των 3 εβδομάδων του εορτασμού του καρναβαλιού. Πρόκειται για τη Πέμπτη της 2ης εβδομάδας, της Κρεατινής.
Την ημέρα αυτή ο κόσμος ψήνει κρέας στα κάρβουνα. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα τον καπνό που λέγεται “τσίκνα”. Από την τσίκνα λοιπόν αυτή έχει πάρει και το όνομά της η Πέμπτη και λέγεται Τσικνοπέμπτη.
Το καρναβάλι είναι στενά συνυφασμένο με την πολιτισμική κληρονομιά κάθε περιοχής της Ελλάδας. Τα τελευταία χρόνια μάλιστα γίνεται προσπάθεια να αναβιώσουν παραδοσιακά αποκριάτικα έθιμα σε πολλά μέρη της χώρας.

Πηγή: www.paidorama.com

H επιδρομή των Κωδωνοφόρων στη Θεσσαλονίκη ...

H επιδρομή των Κωδωνοφόρων στη Θεσσαλονίκη
*********************************************************








«Οι Δρόμοι του Κουδουνιού», ένας καθιερωμένος πια ετήσιος θεσμός στην Θεσσαλονίκη, επιστρέφουν για μια ακόμα χρονιά αυτόν τον Φεβρουάριο με το 3ο Ευρωπαϊκό Φεστιβάλ Κωδωνοφορίας, πολλά ενδιαφέροντα δρώμενα και την αναμενόμενή τους πομπή Κωδωνοφόρων στους δρόμους της πόλης.Ποιοι είναι αυτοί οι περίεργοι άνθρωποι ντυμένοι και βαμμένοι με τρόπο αλλοτινό; Αν δεν τους μάθατε ακόμα μέσα από τις δυο προηγούμενες διοργανώσεις, πρόκειται για ομάδες αναπαράστασης λαϊκών εθίμων, που κάθε χρόνο διατηρούν τον μύθο της παράδοσης στην γύρω ελληνική επαρχία, και τα τελευταία χρόνια ζωντανεύουν τα έθιμά τους και στο αστικό μας τοπίο. Τα κουδούνια, οι φορεσιές και τα προσωπεία φτιάχτηκαν εδώ και αιώνες για να ξορκίσουν τους φόβους και το κακό που απειλούσε τις σοδειές των ανθρώπων και άρα την επιβίωσή τους.
Οι κάτοικοι των εκάστοτε περιοχών διατήρησαν τις ενδυμασίες αυτές, οι οποίες πέρασαν στην παράδοση στη διάρκεια των χρόνων, με αναβίωση των εθίμων στον τόπο τους μέχρι σήμερα. Φορώντας λοιπόν προβιές, κουδούνια και άλλα εξαρτήματα, ανάλογα με την περιοχή προέλευσής τους, οι κωδωνοφόροι από δεκάδες χωριά μαζεύονται στους ανοιχτούς χώρους του κέντρου της Θεσσαλονίκης και παρουσιάζουν τις παραδόσεις τους στο κοινό.







Στην περσινή διοργάνωση, πάνω από 1000 κωδωνοφόροι από όλη την Ελλάδα έλαβαν μέρος στην «2η Πομπή Κωδωνοφορίας», ενώ τα έθιμά τους παρουσίασαν ομάδες κωδωνοφόρων από Γόννους Λάρισας, Καλή Βρύση, Βώλακα, Πετρούσα, Πύργοι, Παγονέρι, Μοναστηράκι και Ξηροπόταμο Δράμας, Δίστομο Βοιωτίας, Βιτάνοβτσι, Καρλόβο και Ντόλνα Σεκίρνα Βουλγαρίας, Βαμβακόφυτο και Ανθή Σερρών, Σαρανταπόρο Λάρισας, Παλαμά Καρδίτσας, Σκύρο, Εφταχώρι Καστοριάς, Λότσοβικ Σερβίας, Νικησιανή Καβάλας και Λιβάδι Ολύμπου, καθώς και 12 ομάδες από τον Σοχό Θεσσαλονίκης, τα χωριά της Δράμας, των Σερρών και της Θεσσαλίας.
Στην φετινή συνάντηση των Κουδουνιών, οι εκδηλώσεις ξεκινούν στις 13
Φεβρουαρίου και κορυφώνονται στις21 Φεβρουαρίου με τη μεγάλη και εντυπωσιακή πομπή ομάδων κωδωνοφόρων από την Ελλάδα και την Ευρώπη, που θα πορευτούν από τον Λευκό Πύργο προς την Πλατεία Αριστοτέλους από τις 11.00 το πρωί. Για τρίτη χρονιά, «Οι δρόμοι του Κουδουνιού» θα αποτελέσουν μια μεγάλη γιορτή που θα παρουσιάσει στο ευρύ κοινό τα έθιμα της κωδωνοφορίας μέσα από ευφάνταστα events. Καλλιτεχνικές εικαστικές δράσεις που εμπνέονται από το έθιμο της κωδωνοφορίας, εκθέσεις φωτογραφίας, workshops, θέατρο σκιών και συναυλίες περιλαμβάνονται στο Φεστιβάλ, το οποίο, κάθε χρόνο, συγκεντρώνει περισσότερες συμμετοχές σχημάτων αλλά και θεατών.


Περιγραφή του εθίμου
Το διονυσιακό έθιμο των Αράπηδων αναβιώνει κάθε χρόνο από τον Πολιτιστικό Σύλλογο Προφήτη. Ομάδες κουδουνοφόρων με προβιές και καλπάκια στο κεφάλι, ζωσμένοι με βαριά κουδούνια και φορώντας μάσκες, γυρνούν στα σοκάκια του χωριού προκαλώντας πανδαιμόνιο με τον εκκωφαντικό ήχο των κουδουνιών τους. Μαζί τους έχουν τη νύφη ντυμένη με την παραδοσιακή ενδυμασία, τον τσολιά, τον παππού και την μπάμπω. Κατά τη διάρκεια του γαμήλιου γλεντιού γίνεται η αρπαγή της νύφης και στήνεται εικονική μάχη μεταξύ της παρέας του Αράπη και των απαγωγέων.







 Αυτό συμβολίζει τις επιδρομές των Τούρκων κατακτητών που άρπαζαν νεαρές κοπέλες και οι κάτοικοι ντύνονταν αράπηδες για να τρομοκρατήσουν τους επιδρομείς και να μην αναγνωρίζονται. Μία άλλη εκδοχή του εθίμου έχει να κάνει με την προστασία των κατοίκων από τους ληστές και τους Τούρκους, οι οποίοι με τις επιδρομές τους προκαλούσαν προβλήματα στις περιουσίες και τις ζωές των κατοίκων, αλλά αποτελούσε και μία μορφή εκφοβισμού προς τους φοροεισπράκτορες της εποχής.

Η ΠΥΓΟΛΑΜΠΙΔΑ, ΤΟ ΦΙΔΙ ΚΑΙ Ο ΦΘΟΝΟΣ.

Ο Ισπανός ψυχολόγος και ψυχίατρος Ενρίκε Ρόχας αναφέρει πως «όσοι νιώθουν ότι αποτελούν αντικείμενο του φθόνου συναδέλφων, συμμαθητών, γειτόνων, φίλων, ακόμα και συγγενών, πρέπει να ξέρουν πως το πιο σημαντικό είναι να προφυλάσσονται, να μην εκτίθενται σε καταστάσεις που προκαλούν και οξύνουν αυτό το συναίσθημα».
fthonos
Για το τόσο ανθρώπινο ελάττωμα του φθόνου, μια παραδοσιακή ιστορία αναφέρει πως μια φορά ένα φίδι άρχισε να κυνηγάει μια πυγολαμπίδα/Υστερα από τρεις μέρες αδιάκοπης καταδίωξης, χωρίς δυνάμεις πια, η πυγολαμπίδα σταμάτησε και μίλησε στο φίδι: man
—    Μπορώ να σου κάνω μια ερώτηση;
—    Δε συνηθίζω ν’ ακούω τα θηράματά μου, αλλά μια που θα σε καταβροχθίσω, μπορείς να ρωτήσεις.
—    Ανήκω στην τροφική σου αλυσίδα; "Όχι·,
—    Σου έκανα κανένα κακό;
—   Όχι
—    Τότε γιατί θέλεις να με σκοτώσεις; Αφού σκέφτηκε λίγο, το φίδι απάντησε:
—    Επειδή δεν αντέχω να σε βλέπω να λάμπεις. 


ΠΗΓΗ : Ψυχολογία, Φιλοσοφία, Επιστήμες, Παιδεία

Σάββατο 20 Φεβρουαρίου 2016

ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ

Αν περιμένατε αρκετά για να δείτε τη Monsanto – μια από τις πιο μισητές εταιρείες στον κόσμο – να πληρώνει για την οικοκτονία, τις βλάβες στην ανθρώπινη ζωή, και την καταστροφή των επικονιαστών, τότε δεν θα πρέπει να περιμένετε πολύ.
Αρκετές ομάδες ακτιβιστών μαζί με εμπειρογνώμονες για τα τρόφιμα και τη γεωργία μηνύουν τη Monsanto για τα εγκλήματά της κατά της ανθρωπότητας.
H Monsanto, με έδρα τις ΗΠΑ, μια διακρατική εταιρεία που είναι υπεύθυνη για την εισαγωγή πολλαπλών γενετικά τροποποιημένων καλλιεργειών και πολλών τοξικών χημικών ουσιών στο περιβάλλον μας – στις οποίες περιλαμβάνονται και η ζαχαρίνη, η ασπαρτάμη, το πολυστυρένιο, το DDT, η ηδιοξίνη, το Agent Orange, τα λιπάσματα με βάση το πετρέλαιο, ανασυνδυασμένες αυξητικές ορμόνες (rGBH ) βοοειδών, το Round Up (glyphosate), το Lasso (ένα ζιζανιοκτόνο που χρησιμοποιείται στην Ευρώπη), τα Bt τοξικά φυτά, και πολλά άλλα – θα πρέπει να λογοδοτήσει στον κόσμο για την βασιλεία του τρόμου.

 Η Monsanto έχει ενεργήσει με βαριά αμέλεια, με την ύβρη και την υπεροχή μιας εταιρείας με δεδομένο πρόσωπο, αλλά όχι πλέον.

Η Ένωση Καταναλωτών Οργανικών Προϊόντων (OCA), η IFOAM Διεθνή Οργανικά Navdanya, η Διεθνής Αναγέννηση (RI), και η «Εκατομμύρια Κατά της Monsanto», μαζί με δεκάδες παγκόσμιες επισιτιστικές, γεωργικές, και ομάδες περιβαλλοντικής δικαιοσύνης, ανακοίνωσαν στη Διάσκεψη των Ηνωμένων Εθνών που πραγματοποιήθηκε πρόσφατα στο Παρίσι, ότι ένα διεθνές δικαστήριο δικηγόρων και δικαστών θα αξιολογήσει την ποινική ευθύνη της Monsanto για τις αποτρόπαιες πράξεις της.

Το δικαστήριο, στη Χάγη, θα χρησιμοποιήσει τα ΗΕ «Κατευθυντήριες Αρχές για τις Επιχειρήσεις και τα Ανθρώπινα Δικαιώματα», που αναπτύχθηκαν το 2011 για να εκτιμήσουν την αποζημίωση για τις ζημιές της Monsanto κατά της ανθρώπινης ζωής και του περιβάλλοντος.

Το δικαστήριο θα στηρίζεται και στο Καταστατικό της Ρώμης, που δημιούργησε το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο στη Χάγη το 2002, και θα εξετάσει αν πρέπει να μεταρρυθμίσει το διεθνές ποινικό δίκαιο να περιλαμβάνει τα εγκλήματα κατά του περιβάλλοντος, ή την οικοκτονία, ως ποινικό αδίκημα.

Το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο, που ιδρύθηκε το 2002 στη Χάγη, έχει διαπιστώσει ότι η δίωξη της οικοκτονίας, ως ποινικό αδίκημα, είναι ο μόνος τρόπος για να διασφαλιστούν τα δικαιώματα των ανθρώπων σε ένα υγιές περιβάλλον και το δικαίωμα της φύσης να προστατεύεται.

Οι εργασίες θα πραγματοποιηθούν την Παγκόσμια Ημέρα Τροφίμων, 16η Οκτωβρίου του 2016.
 ΠΗΓΗ:  kinisienergoipolites@gmail.com

ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΠΙΣΤΗ ΣΤΑ ΖΩΑ.

10 ζώα τα οποία ξέρουν πραγματικά τι σημαίνει αγάπη και πίστη

Έχουμε συνηθίσει να πιστεύουμε, πως το πρότυπο πίστης και αυτοθυσίας σε μία σχέση είναι ο άνθρωπος. Αλλά αποδεικνύεται, πως υπάρχουν ζώα στην φύση τα οποία είναι ρομαντικά και πιστά στους συντρόφους τους μέχρι το τέλος.
Μαζέψαμε 10 από τα πιο λαμπρά παράδειγμα ζώων που είναι άξια θαυμασμού για την ικανότητα τους να αγαπάνε και να είναι πιστά για πάντα στους συντρόφους τους.
Πιγκουίνοι
6579560-1000-1455284565-222
Αυτά τα πτηνά κρατούν όλη τους την ζεστασιά στην καρδιά. Φτιάχνουν ζευγάρια τα οποία είναι μαζί για πάρα πολλά χρόνια. Ο μπαμπάς και η μαμά παίρνουν μαζί μέρος στην επώαση και ταΐζουν τα μικρά τους.
Λευκοί κύκνοι
6579510-1000-1455284565-333
Οι κύκνοι διαλέγουν μόνο έναν σύντροφο και είναι πιστοί για όλη τους την ζωή. Η σχέση των κύκνων χαρακτηρίζεται από υπέροχες αρετές όπως είναι η φιλία, η φροντίδα για τον άλλον και η συμπόνια.
Αετοί
6579260-1000-1455284565-444
Προφανώς, ο αετός επιλέχθηκε ως εθνικό σύμβολο των Ηνωμένων πολιτειών διότι είναι πάρα πολύ πιστό.
Γίββωνες
6579210-1000-1455284565-4632171978_e611eac9af_o
Εκτός από το γεγονός πως αυτά τα ζώα έχουν αρκετά ισχυρούς δεσμούς, καταφέρνουν να έχουν ίσα δικαιώματα στις σχέσεις τους.
Άλμπατρος
6579310-1000-1455284565-666
Το μυστικό των ισχυρών σχέσεών τους είναι τα μεγάλα ταξίδια του αρσενικού και οι ανόητοι αλλά και τρυφεροί χοροί του θηλυκού όταν υποδέχεται το αρσενικό.
Λύκοι
6579760-1000-1455284565-111
Ο αρσενικός λύκος είναι πολύ ευγενικός και φέρεται πολύ τρυφερά στις θηλυκές λύκους και μπορεί να τους χωρίσει μόνο ο θάνατος.
Κάστορες
6579610-1000-1455284565-una-scena-del-film-ciuffo-bianco-il-piccolo-castoro-57261
Το θηλυκό είναι το κυρίαρχο μέλος της οικογένειας, λογικά το μυστικό των ευτυχισμένων σχέσεων τους κρύβεται στο γυναικείο θάρρος.
Τρυγόνι
6579410-1000-1455284565-gorl
Στις περισσότερες φωτογραφίες τα τρυγόνια εμφανίζονται σε ζεύγη και για αυτό με την πάροδο του χρόνου έγιναν σύμβολο της αγάπης και της αφοσίωσης. Ενέμνευσαν τον Σαίξπηρ να γράψει το ποίημα «Ο Φοίνικας κι η Τρυγόνα».
Τυτώ
6579710-1000-1455284565-sip
Το αρσενικό φροντίζει για έναν χρόνο το θηλυκό και στην συνέχεια της χτίζει ένα σπίτι και τις προτείνει να γίνουν ζευγάρι. Εάν το θηλυκό συμφωνήσει και εμφανιστούν απόγονοι, το αρσενικό αναλαμβάνει πλήρως την φροντίδα και την ασφάλεια της οικογένειάς του.
Αλεπούδες
6579810-1000-1455284565-fox
Εάν το ταίρι της αλεπού πεθάνει, τότε η αλεπού δεν ξανά ψάχνει άλλο σύντροφο και παραμένει για όλη του την ζωή

πηγη: τι λες τώρα
 Έχουμε συνηθίσει να πιστεύουμε, πως το πρότυπο πίστης και αυτοθυσίας σε μία σχέση είναι ο άνθρωπος. Αλλά αποδεικνύεται, πως υπάρχουν ζώα στην φύση τα οποία είναι ρομαντικά και πιστά στους συντρόφους τους μέχρι το τέλος.
Μαζέψαμε 10 από τα πιο λαμπρά παράδειγμα ζώων που είναι άξια θαυμασμού για την ικανότητα τους να αγαπάνε και να είναι πιστά για πάντα στους συντρόφους τους...
Πιγκουίνοι
Αυτά τα πτηνά κρατούν όλη τους την ζεστασιά στην καρδιά. Φτιάχνουν ζευγάρια τα οποία είναι μαζί για πάρα πολλά χρόνια. Ο μπαμπάς και η μαμά παίρνουν μαζί μέρος στην επώαση και ταΐζουν τα μικρά τους.

Λευκοί κύκνοι
Οι κύκνοι διαλέγουν μόνο έναν σύντροφο και είναι πιστοί για όλη τους την ζωή. Η σχέση των κύκνων χαρακτηρίζεται από υπέροχες αρετές όπως είναι η φιλία, η φροντίδα για τον άλλον και η συμπόνια.
Αετοί
Προφανώς, ο αετός επιλέχθηκε ως εθνικό σύμβολο των Ηνωμένων πολιτειών διότι είναι πάρα πολύ πιστό.
Γίββωνες
Εκτός από το γεγονός πως αυτά τα ζώα έχουν αρκετά ισχυρούς δεσμούς, καταφέρνουν να έχουν ίσα δικαιώματα στις σχέσεις τους.
Άλμπατρος
Το μυστικό των ισχυρών σχέσεών τους είναι τα μεγάλα ταξίδια του αρσενικού και οι ανόητοι αλλά και τρυφεροί χοροί του θηλυκού όταν υποδέχεται το αρσενικό.
Λύκοι
Ο αρσενικός λύκος είναι πολύ ευγενικός και φέρεται πολύ τρυφερά στις θηλυκές λύκους και μπορεί να τους χωρίσει μόνο ο θάνατος.
Κάστορες
Το θηλυκό είναι το κυρίαρχο μέλος της οικογένειας, λογικά το μυστικό των ευτυχισμένων σχέσεων τους κρύβεται στο γυναικείο θάρρος.
Τρυγόνι
Στις περισσότερες φωτογραφίες τα τρυγόνια εμφανίζονται σε ζεύγη και για αυτό με την πάροδο του χρόνου έγιναν σύμβολο της αγάπης και της αφοσίωσης. Ενέμνευσαν τον Σαίξπηρ να γράψει το ποίημα «Ο Φοίνικας κι η Τρυγόνα».
Τυτώ
Το αρσενικό φροντίζει για έναν χρόνο το θηλυκό και στην συνέχεια της χτίζει ένα σπίτι και τις προτείνει να γίνουν ζευγάρι. Εάν το θηλυκό συμφωνήσει και εμφανιστούν απόγονοι, το αρσενικό αναλαμβάνει πλήρως την φροντίδα και την ασφάλεια της οικογένειάς του.
Αλεπούδες
Εάν το ταίρι της αλεπού πεθάνει, τότε η αλεπού δεν ξανά ψάχνει άλλο σύντροφο και παραμένει για όλη του την ζωή