Πέμπτη 31 Μαρτίου 2016

ΣΟΝΑΤΑ




















Το νησί που ανεβαίνει στη θάλασσα
είναι η καινούργια ψυχή του κόσμου.

Οι αποσκευές των μελωδικών ανθρώπων
είναι γεμάτες από τριανταφυλλί ουρανό.

Το καλοκαίρι φλέγεται αγιασμένο
τη μέγιστη ώρα του τζίτζικα.

Οι βραδιές που μυρίζουν αγιόκλημα
επιβιβάζονται σε ξάστερους μύθους.

Στις κάμαρες που μένουν μόνες
φυτρώνουν νεογέννητα ποιήματα.

Δυνατοί άγγελοι μαζεύονται
εκεί που κλείνουν οι κύκλοι των ανθρώπων

Οι αμνοί διαφυλάσσουν ιερά μυστικά
και εορτάζουν και το Πάσχα.

Πολλά βράδια, 
το σκοτάδι ανάστατο από τις πυγολαμπίδες,
φοβάται.

Ρία Σπανού

ΑΠΡΙΛΙΟΣ








































'Ενα κομμάτι απο την ελπίδα του ήλιου
σ΄ένα μπαλκόνι του κόσμου ανατολικό.

Ένα σιγανό ψιθύρισμα στη φύση
και μια δροσερή ελαφράδα στη ψυχή.

Ένα λευκό σύννεφο που ταξιδεύει
όνειρο στο απείραχτο γαλάζιο.

Έτσι θέλω νάναι η ζωή.
Ένας Απρίλης που έρχεται.

Ρία Σπανού

Μεταβατική εποχή



















Ατίθασες ψυχές
συγκλονίζουν την ύπαρξή τους
σ' αιφνίδια κρεσέντα.

Ενδύονται νότες απίθανες,
αιχμηρές
και συνθέτουν μελωδίες,
πρώϊμες,
κόκκινα,λευκά άνθη
ελευθερώνονται αίφνης,
εκπλήσσουν
και ξεθωριάσουν
στην ασυμφωνία των καιρών.

Αδοκίμαστες συλλαβές
ηχούν
μικρές παράξενες μουσικές
λοξοδρομούν στο τοπίο του κόσμου
κι αποθέτουν
τις αποχρώσεις του μέλλοντος.

Μετατοπίζονται οι καιροί
κι ανοίγουν χαραμάδες στην συνείδηση
να τολμήσει μετέπειτα η ζωή
μέσα στη νύχτα της να ζωγραφίσει
τα πιο μεγάλα φεγγάρια της.

Ρία Σπανού


Δευτέρα 28 Μαρτίου 2016

Η ψυχή μετά τον θάνατο - Οι πρώτες δύο ημέρες
































Για διάστημα δύο ημερών η ψυχή απολαύει σχετικής ελευθερίας και έχει δυνατότητα να επισκεφθεί τόπους που της ήτα προσφιλείς στο παρελθόν, αλλά την Τρίτη ημέρα μετακινείται σε άλλες σφαίρες.
Εδώ ο Αρχιεπίσκοπος Ιωάννης απλώς επαναλαμβάνει τη διδασκαλία που η Εκκλησία ήδη γνωρίζει από τον 4ο αιώνα, όταν ο άγγελος που συνόδευσε τον Αγ. Μακάριο Αλεξανδρείας στην έρημο,...του είπε, θέλοντας να ερμηνεύσει την επιμνημόσυνη δέηση της Εκκλησίας για τους νεκρούς την Τρίτη ημέρα μετά θάνατο:
«Όταν γίνεται η προσφορά της αναίμακτης θυσίας (μνημόσυνο στη θεία λειτουργία) στην Εκκλησία την τρίτη ημέρα, η ψυχή του κεκοιμημένου δέχεται από τον φύλακα άγγελο της ανακούφιση για τη λύπη που αισθάνεται λόγω του χωρισμού της από το σώμα… Στο διάστημα των δύο πρώτων ημερών επιτρέπεται στην ψυχή να περιπλανηθεί στον κόσμο, οπουδήποτε εκείνη επιθυμεί, με τη συντροφιά των αγγέλων που τη συνοδεύουν.
Ως εκ τούτου η ψυχή, επειδή αγαπά το σώμα, μερικές φορές περιφέρεται στο οίκημα στο οποίο το σώμα της είχε σαβανωθεί, περνώντας έτσι δύο ημέρες όπως ένα πουλί που γυρεύει τη φωλιά του. Αλλά η ενάρετη ψυχή πλανιέται σε εκείνα τα μέρη στα οποία συνήθιζε να πράττει αγαθά έργα. Την τρίτη ημέρα, Εκείνος ο Οποίος ανέστη ο Ίδιος την τρίτη ημέρα από τους νεκρούς καλεί την ψυχή του Χριστιανού να μιμηθείτη δική Του ανάσταση, να ανέλθει στους Ουρανούς όπου θα λατρεύει το Θεό όλων.»
Στην Ορθόδοξη νεκρώσιμη ακολουθία, ο Αγ. Ιωάννης ο Δαμασκηνός περιγράφει παραστατικά την κατάσταση της ψυχής η οποία, έχοντας μεν αφήσει το σώμα αλλά παραμένοντας στη γη, είναι ανίκανη να επικοινωνήσει με τους αγαπημένους της τους οποίους βλέπει: «Οίμοι, οίον αγώνα έχει η ψυχή χωριζόμενη εκ του σώματος! Οίμοι, πόσα δακρύει τότε, και ουχ υπάρχει ο ελεών αυτήν! Προς τους αγγέλους τα όμματα ρέπουσα, άπρακτα καθικετεύει προς τους ανθρώπους τας χείρας εκτείνουσα, ουκ έχει τον βοηθούντα. Διό, αγαπητοί μου αδελφοί, εννοήσαντες ημών το βραχύ της ζωής, τω μεταστάντι την ανάπαυσιν, παρά Χριστού αιτησώμεθα, και ταις ψυχαίς ημών το μέγα έλεος».
Σε γράμμα του προς τον αδελφό μιας αποθνήσκουσας γυναίκας, ο Όσιος Θεοφάνης ο Έγκλειστος γράφει:
«Η αδελφή σου δεν θα πεθάνει. Το σώμα του ανθρώπου πεθαίνει, αλλά η προσωπικότητά του συνεχίζει να ζει. Απλώς μεταφέρεται σε μια άλλη τάξη ζωής… Δεν είναι εκείνη που θα βάλουν στον τάφο. Εκείνη βρίσκεται σε έναν άλλο τόπο όπου θα είναι θα είναι ακριβώς το ίδιο ζωντανή όσο και τώρα. Τις πρώτες ώρες και ημέρες θα βρίσκεται γύρω σου. Μόνο που δεν θα λέει τίποτα και εσύ δεν θα μπορείς να την δεις. Θα είναι όμως ακριβώς εδώ.
Να το έχεις αυτό στο νου σου. Εμείς που μένουμε πίσω θρηνούμε για τους κεκοιμημένους, όμως για εκείνους τα πράγματα είναι αμέσως πιο εύκολα. Είναι πιο ευτυχισμένοι στη νέα κατάσταση. Όσοι έχουν πεθάνει και κατόπιν επαναφέρθηκαν στο σώμα διαπίστωσαν ότι το σώμα ήταν μια πολύ στενάχωρη κατοικία. Και η αδελφή σου θα αισθάνεται έτσι. Είναι πολύ καλύτερα εκεί, και εμείς νοιώθουμε οδύνη σαν να της έχει συμβεί κάτι απίστευτα κακό! Θα μας κοιτάζει και σίγουρα θα μένει κατάπληκτη με την αντίδρασή μας».
Θα πρέπει να έχουμε υπόψη ότι η ανωτέρω περιγραφή των πρώτων δύο ημερών του θανάτου αποτελεί γενικό κανόνα, ο οποίος κατά κανένα τρόπο δεν ισχύει σε όλες τις περιπτώσεις. Πράγματι τα περισσότερα παραδείγματα από την Ορθόδοξη γραμματεία, δεν συνάδουν με αυτόν τον κανόνα, και ο λόγος είναι φανερός: οι άγιοι, μην έχοντας καμιά απολύτως προσκόλληση στα εγκόσμια και ζώντας σε διαρκή προσδοκία της αναχώρησής τους για την άλλη ζωή, δεν ελκύονται καν από τους τόπους όπου έπρατταν τα αγαθά τους έργα αλλά ξεκινούν αμέσως την άνοδο τους στους Ουρανούς.
Άλλοι, ξεκινούν την άνοδο τους πριν το τέλος των δύο ημερών για κάποιον ειδικό λόγο που μόνον η Θεία Πρόνοια γνωρίζει.
Από την άλλη οι σύγχρονες «μεταθανάτιες» εμπειρίες, ατελείς καθώς είναι, ανήκουν όλες στον εξής κανόνα: η «εξωσωματική» κατάσταση αποτελεί μόνο το ξεκίνημα της αρχικής περιόδου ασώματης «περιπλάνησης» της ψυχής στους τόπους των επιγείων δεσμών της. Όμως κανείς από αυτούς τους ανθρώπους δεν έχει παραμείνει νεκρός για αρκετό χρονικό διάστημα, έστω μέχρι να συναντήσει τους αγγέλους που πρόκειται να τον συνοδεύσουν.
οί επικριτές της Ορθόδοξης διδασκαλίας για την μετά θάνατον ζωή, θεωρούν ότι τέτοιες αποκλίσεις από το γενικό κανόνα για την μεταθανάτια εμπειρία αποδεικνύουν την ύπαρξη «αντιφάσεων» στην Ορθόδοξη διδασκαλία. Αυτοί οι επικριτές όμως είναι απλώς και μόνο προσκολλημένοι στις «κατά γράμμα» ερμηνείες. Η περιγραφή των πρώτων δύο ημερών, καθώς και των επομένων, σε καμιά περίπτωση δεν αποτελεί κάποια μορφή δόγματος. Είναι απλώς ένα «μοντέλο», το οποίο μάλιστα εκφράζει την πιο συνηθισμένη χρονική σειρά των εμπειριών της ψυχής μετά τον θάνατο.
Οι πολλές περιπτώσεις, τόσο στην Ορθόδοξη γραμματεία όσο και στις αναφορές σύγχρονων σχετικών εμπειριών, όπου οι νεκροί έχουν στιγμιαία εμφανιστεί στους ζωντανούς μέσα στην πρώτη ή τις δύο πρώτες ημέρες μετά το θάνατο, μερικές φορές σε όνειρα, είναι παραδείγματα που επαληθεύουν το ότι όντος η ψυχή συνήθως παραμένει κοντά στη γη για κάποια σύντομη χρονική περίοδο. Κατά την τρίτη ημέρα, και συχνά πιο πριν, η περίοδος αυτή φθάνει στο τέλος της.
Τα τελώνια
Την ώρα αυτή (την τρίτη ημέρα), η ψυχή διέρχεται από λεγεώνες πονηρών πνευμάτων που παρεμποδίζουν την πορεία της και την κατηγορούν για διάφορες αμαρτίες, στις οποίες αυτά τα ίδια την είχαν παρασύρει. Σύμφωνα με διάφορες θεϊκές αποκαλύψεις υπάρχουν είκοσι τέτοια εμπόδια, τα επονομαζόμενα «τελώνια», σε καθένα από τα οποία περνά από δοκιμασία κάθε μορφή αμαρτίας.
Η ψυχή αφού περάσει από ένα τελώνιο, συναντά το επόμενο, και μόνον αφού έχει διέλθει επιτυχώς από όλα τα τελώνια μπορεί αν συνεχίσει την πορεία της χωρίς να απορριφθεί βιαίως στη γέεννα. Το πόσο φοβεροί είναι αυτοί οι δαίμονες και τα τελώνια τους φένεται στο γεγονός ότι η ίδια η Παναγία, όταν πληροφορήθηκε από τον Αρχάγγελο Γαβριήλ τον επικείμενο θάνατο Της, ικέτευσε τον Υιό Της να διασώσει την ψυχή Της από αυτούς τους δαίμονες και απαντώντας στην προσευχή Της, ο ίδιος ο Κύριος Ιησούς Χριστός εμφανίστηκε από τους Ουρανούς για να παραλάβει την ψυχή της Πάναγνου Μητρός Του και να την οδηγήσει στους Ουρανούς.
Φοβερή είναι πράγματι, η τρίτη ημέρα για την ψυχή του απελθόντος, και για το λόγο αυτό η ψυχή έχει ιδιαίτερη ανάγκη τότε από προσευχές για την σωτηρία της.
Σύντομα, μετά τον θάνατο, η ψυχή πράγματι βιώνει μια κρίση, τη Μερική Κρίση, ως τελική συγκεφαλαίωση του «αοράτου πολέμου» που έχει διεξαγάγει ή που απέτυχε να διεξαγάγει, στην επίγεια ζωή κατά τω πεπτωκότων πνευμάτων. Συνεχίζοντας την επιστολή του προς τον αδελφό της αποθνήσκουσας γυναίκας, ο Όσιος Θεοφάνης ο έγκλειστος γράφει: «Λίγο μετά το θάνατο, η ψυχή αρχίζει έναν αγώνα για να καταφέρει να διέλθει από τα τελώνια. Στον αγώνα της η αδελφή σου χρειάζεται βοήθεια! Θα πρέπει να στρέψεις όλη σου την προσοχή και όλη σου την αγάπη γι’ αυτήν στο πως θα την βοηθήσεις.
Πιστεύω πως η μεγαλύτερη έμπρακτη απόδειξη της αγάπης σου θα είναι να αφήσεις την φροντίδα του νεκρού της σώματος στους άλλους, να αποχωρήσεις και, μένοντας μόνος σου οπουδήποτε μπορείς, να βυθιστείς σε προσευχή για την ψυχή της, για τη νέα κατάσταση στην οποία βρίσκεται και για τις καινούριες, απροσδόκητες ανάγκες της. Συνέχισε την ακατάπαυστη ικεσία σου στον Θεό για έξι εβδομάδες και περισσότερο. Όταν πέθανε η Οσία Θεοδώρα, το σακούλι από το οποίο πήραν χρυσό οι άγγελοι για να τη γλιτώσουν από τα τελώνια ήταν οι προσευχές του πνευματικού της πατέρα. Έτσι θα γίνει και με τις δικές σου προσευχές. Μην παραλείψεις να κάνεις όσα σου είπα. Αυτό είναι η πραγματική αγάπη.»
Το «σακούλι» από το οποίο πήραν «χρυσό» οι άγγελοι και «εξόφλησαν τα χρέη» της Οσίας Θεοδώρας στα τελώνια έχει συχνά παρανοηθεί από κάποιους επικριτές της Ορθόδοξης διδασκαλίας.
Μερικές φορές συγκρίνεται με τη λατινική έννοια του «πλεονάσματος χάριτος» των αγίων. Στην περίπτωση αυτή, τέτοιοι επικριτές ερμηνεύουν κατά γράμμα τα Ορθόδοξα κείμενα. Σε τίποτε άλλο δεν αναφέρεται το παραπάνω απόσπασμα παρά στις προσευχές της Εκκλησίας για τους αναπαυθέντες και ειδικότερα στις προσευχές ενός αγίου ανθρώπου και πνευματικού πατέρα. Είναι σχεδόν περιττό να πούμε ότι όλες αυτές οι περιγραφές έχουν μεταφυσική έννοια.
Η Ορθόδοξη Εκκλησία θεωρεί τη διδασκαλία περί τελωνίων τόσο σημαντική, ώστε έχει συμπεριλάβει σχετικές αναφορές σε πολλές από τις ακολουθίες της, μερικές εκ των οποίων αναφέρονται στο κεφάλαιο περί τελωνίων. Ειδικότερα, η Εκκλησία θεωρεί ιδιαιτέρως απαραίτητο να συνοδεύει με αυτήν τη διδασκαλία κάθε τέκνο της που αποθνήσκει. Στον «Κανόνα για την Αναχώρηση της Ψυχής», που διαβάζεται από τον ιερέα στο νεκρικό κρεβάτι κάθε πιστού, υπάρχουν τα παρακάτω τροπάρια:
«Καθώς φεύγω από τη γη, αξίωσέ με να διέλθω ανεμπόδιστα από τον άρχοντα του αέρα, το διώκτη και βασανιστή, εκείνον που ως άδικος ανακριτής στέκεται πάνω στους φοβερούς δρόμους». (4η Ωδή)
«Ω Πανένδοξε Θεοτόκε, οδήγησέ με εις τους Ουρανούς, στα ιερά και πολύτιμα χέρια των αγίων αγγέλων ώστε, προστατευμένος μέσα στα φτερά τους, να μην αντικρύσω τη ρυπαρή, αποκρουστική και σκοτεινή μορφή των δαιμόνων». (6η Ωδή)
«Ω Αγία Θεοτόκε, Εσύ η Οποία γέννησες τον Παντοδύναμο Κύριο, απομάκρυνε από εμένα τον άρχοντα των φοβερών τελωνίων, τον κυβερνήτη του κόσμου, όταν φθάσει η στιγμή του θανάτου μου, ώστε να Σε δοξολογώ αιωνίως». (8η Ωδή) 
Κατ’ αυτόν τον τρόπο, τα λόγια της Εκκλησίας προετοιμάζουν τον αποθνήσκοντα Ορθόδοξο Χριστιανό για τις δοκιμασίες που θα συναντήσει μπροστά του.
 




















Οι σαράντα ημέρες

Κατόπιν, έχοντας επιτυχώς διέλθει από τα τελώνια και υποκλιθεί βαθιά ενώπιον του Θεού, η ψυχή για διάστημα τριάντα επτά επιπλέον ημερών επισκέπτεται τις ουράνιες κατοικίες και τις αβύσσους της κολάσεως, μη γνωρίζοντας ακόμα που θα παραμείνει, και μόνον την τεσσαρακοστή ημέρα καθορίζεται η θέση στην οποία θα βρίσκεται μέχρι την ανάσταση των νεκρών.
Σίγουρα δεν είναι παράξενο ότι η ψυχή, έχοντας διέλθει από τα τελώνια και παύσει μια για πάντα κάθε σχέση με τα επίγεια, εισάγεται στον αληθινά άλλο κόσμο, σε ένα τμήμα του οποίου θα παραμείνει αιωνίως.
Σύμφωνα με την αποκάλυψη του Αγγέλου στον Αγ. Μακάριο Αλεξανδρείας, η ειδική επιμνημόσυνη δέηση υπέρ των απελθόντων την ένατη ημέρα μετά τον θάνατο (πέραν του γενικού συμβολισμού των εννέα αγγελικών ταγμάτων) πραγματοποιείται επειδή μέχρι τότε παρουσιάζονται στην ψυχή τα θαυμάσια του Παραδείσου, και μόνον κατόπιν αυτού, για το υπόλοιπο των σαράντα ημερών, της παρουσιάζονται τα μαρτύρια και τα φρικτά της κολάσεως, πριν τοποθετηθεί την τεσσαρακοστή ημέρα στη θέση στην οποία θα αναμένει την ανάσταση των νεκρών και την Τελική Κρίση.
Θα πρέπει και πάλι να τονίσουμε ότι οι αναφερόμενοι αριθμοί αποτελούν γενικό κανόνα ή «μοντέλο» της μεταθανάτιας πραγματικότητας, και αναμφισβήτητα δεν ολοκληρώνουν όλες οι ψυχές των απελθόντων την πορεία τους ακριβώς σύμφωνα με τον «κανόνα». Γνωρίζουμε σαφώς ότι η Οσία Θεοδώρα, στην πραγματικότητα, ολοκλήρωσε το «γύρο της κολάσεως» ακριβώς την τεσσαρακοστή ημέρα, σύμφωνα με τη γήινη μέτρηση του χρόνου.
Η κατάσταση των ψυχών μέχρι την Τελική Κρίση
Μερικές ψυχές βρίσκονται (μετά τις σαράντα ημέρες) σε μια κατάσταση πρόγευσης της αιώνιας αγαλλίασης και μακαριότητας, ενώ άλλες σε μια κατάσταση τρόμου εξαιτίας των αιωνίων μαρτυρίων τα οποία θα υποστούν πλήρως μετά την Τελική Κρίση. Μέχρι τότε εξακολουθεί να υπάρχει δυνατότητα αλλαγής της κατάστασής τους, ιδιαιτέρως μέσω της υπέρ αυτών προσφοράς της Αναίμακτης Θυσίας (μνημόσυνο στη Θεία Λειτουργία), και παρομοίως μέσω άλλων προσευχών.
Τα οφέλη της προσευχής, τόσο της κοινής όσο και της ατομικής για τις ψυχές που βρίσκονται στην κόλαση, έχουν περιγραφεί σε πολλούς βίους Αγίων και ασκητών καθώς και σε Πατερικά κείμενα. Στο βίο της μάρτυρος του 3ου αιώνα Περπετούας, για παράδειγμα, διαβάζουμε ότι η κατάσταση της ψυχής του αδελφού της Δημοκράτη της αποκαλύφθηκα με την εικόνα μιας στέρνας γεμάτης νερό, η οποία ήταν όμως τόσο ψηλά που δεν μπορούσε να τη φτάσει από τον ρυπαρό, καυτό τόπο όπου ήταν περιορισμένος.
Χάρη στην ολόθερμη προσευχή της Περπετούας επί μία ολόκληρη ημέρα και νύχτα ο Δημοκράτης έφτασε τη στέρνα και τον είδε να βρίσκεται σε έναν φωτεινό τόπο. Από αυτό η Περπετούα κατάλαβε ότι ο αδελφός της είχε απελευθερωθεί από τα δεινά της κολάσεως.
Στο βίο μιας ασκήτριας που πέθανε μόλις τον 20ο αιώνα αναφέρεται μια παρόμοια περίπτωση. Πρόκειται για τη Οσία Αθανασία (Αναστασία Λογκάτσεβα), πνευματική θυγατέρα του Οσίου Σεραφείμ του Σάρωφ. Όπως διαβάζουμε στο βίο της: «Η Αναστασία είχε έναν αδελφό που τον έλεγαν Παύλο. Ο Παύλος κάποτε ήταν μεθυσμένος και κρεμάστηκε. Κι η Αναστασία αποφάσισε να προσευχηθεί πολύ για τον αδελφό της.
Μετά το θάνατο του, η Αναστασία πήγε στο μοναστήρι Ντιβέγιεβο, του Οσίου Σεραφείμ, για να μάθει τι ακριβώς έπρεπε να κάνει, ώστε να βελτιωθεί η κατάσταση του αδελφού της, ο οποίος έδωσε τέλος στη ζωή του με τρόπο δυσσεβή και ατιμωτικό… Ήθελε να συναντήσει την Πελαγία Ιβάνοβνα και να ζητήσει τη συμβουλή της… Η Αναστασία επισκέφθηκε την Πελαγία. Εκείνη της είπε να κλειστεί στο κελί της σαράντα μέρες, να προσευχηθεί και να νηστέψει για τον αδελφό της και κάθε μέρα να λέει εκατόν πενήντα φορές: «Υπεραγία Θεοτόκε, ανάπαυσον τον δούλον σου.»
Όταν συμπληρώθηκαν οι σαράντα ημέρες, η Αναστασία είδε ένα όραμα. Βρέθηκε μπροστά σε μία άβυσσο. Στο βάθος της ήταν ένας βράχος από αίμα. Πάνω στο βράχο κείτονταν δύο άνδρες με σιδερένιες αλυσίδες στο λαιμό τους. Ο ένας ήταν ο αδελφός της.
Η Αναστασία διηγήθηκε το όραμα στην Πελαγία και κείνη της είπε να συνεχίσει την νηστεία και την προσευχή.
Τελείωσαν κι άλλες σαράντα ημέρες με νηστεία και προσευχή κι η Αναστασία είδε το ίδιο όραμα. Η ίδια άβυσσος κι ο βράχος πάνω στον οποίο βρίσκονταν οι δύο άνδρες με αλυσίδες στο λαιμό τους. Αυτή τη φορά όμως ο αδελφός της ήταν όρθιος. Περπατούσε πάνω στο βράχο, έπεφτε και ξανασηκωνόταν. Οι αλυσίδες ήταν ακόμα στο λαιμό του.
Η Πελαγία Ιβάνοβνα, στην οποία κατέφυγε και πάλι η Αναστασία, της είπε να επαναλάβει την ίδια άσκηση για Τρίτη φορά.
Όταν τελείωσε και το τρίτο σαρανταήμερο της νηστείας και της προσευχής, η Αναστασία ξαναείδε το ίδιο όραμα. Η ίδια άβυσσος, ο ίδιος βράχος. Τώρα όμως πάνω στο βράχο ήταν μόνο ένας άνδρας, αγνωστός της. Ο αδελφός της είχε απελευθερωθεί από τα δεσμά. Δε φαίνονταν πουθενά. Ο άγνωστος άνδρας ακούστηκε να λέει: «Είσαι τυχερός εσύ. Έχεις πολύ ισχυρούς μεσίτες στη γη.»
Η Αναστασία ανέφερε στην Πελαγία Ιβάνοβνα το τρίτο όραμά της και εκείνη της απάντησε:
«Ο αδελφός σου λυτρώθηκε από τα βάσανα. Δεν μπήκε όμως στη μακαριότητα του Παραδείσου.»
Πολλά παρόμοια περιστατικά αναφέρονται σε βίους Ορθοδόξων Αγίων και ασκητών. Σε περίπτωση που κάποιος έχει την τάση να ερμηνεύει κατά γράμμα τέτοια οράματα, ίσως θα πρέπει να παρατηρήσουμε ότι βεβαίως οι εικόνες με τις οποίες εμφανίζονται τέτοια οράματα, συνήθως σε όνειρα, δεν «φωτογραφίζουν» κατ’ ανάγκη τον τρόπο ύπαρξης της ψυχής μετά τον θάνατο. Πρόκειται περισσότερο για εικόνες οι οποίες μεταβιβάζουν την πνευματική αλήθεια της βελτιώσεως της καταστάσεως της ψυχής στον άλλο κόσμο χάρη στις προσευχές εκείνων που παραμένουν στον κόσμο τούτο.

Από το βιβλίο του π. Σεραφείμ Ρόουζ - Οι πρώτες δύο ημέρες μετά το θάνατο. 











Κυριακή 27 Μαρτίου 2016

Παραμυθομπερδέματα
















       Γνωρίζουμε ότι μόνο οι χαμένοι γίνονται πικρόχολοι και μάχονται να καταρρίψουν τα σύμβολα των παραμυθιών που υποστηρίζουν την ανέλιξη και την ευτυχία του ανθρώπου, αλλά οι νικητές για να καταθέσουν τα διαπιστευτήριά τους δεν υπάρχουν αυτή τη στιγμή. Δεν υπάρχει αντίλογος παρ' όλη την καλή θέληση μας να υπάρξει.
Αυτό βέβαια δεν αναιρεί το γεγονός ότι εξακολουθούμε να βρισκόμαστε στην πλευρά των ρομαντικών και να ελπίζουμε, να ονειρευόμαστε και να ζούμε πάντα κάτι από παραμύθι ακόμα και όταν όλα γύρω μας κραυγάζουν την ακύρωσή τους.
  Κι επειδή με κόπο και με οδύνη διατηρούμε αυτή την ευαισθησία, και για να μην προκαλέσουμε ακόμα μια ταλαιπωρία στην ψυχή μας, αφαιρούμε το λόγο απ' αυτούς που δεν ονειρεύτηκαν και δεν παραμυθιάστηκαν, αφ' ενός γιατί δεν τους αφορά το θέμα μας και τα ουράνια λιβάδια που εμείς αναζητήσαμε και ματώσαμε στο ψάξιμο,( αν τα βρήκαμε ή όχι δικός μας λογαριασμός), κι αφ΄ετέρου γιατί είναι χαμένοι από την γέννησή τους.
   Αυτή τη φορά κι αυτό τον καιρό λοιπόν, στην εποχή μας διαπιστώνεται μια άλλη εκδοχή ενός ρομαντικού παραμυθιού, της σταχτοπούτας και του πρίγκιπα, εκδοχή που δεν μας αφήνει πολλά περιθώρια για υπερβάσεις των ορίων μας.
  Η σταχτοπούτα που δεν συνάντησε τον πρίγκιπα , ή τον συνάντησε και μόλις τον φίλησε αποκαλύφθηκε ο βάτραχος, ή το γουρούνι, είναι η εκδοχή της μοντέρνας έκδοση του παλαιού παραμυθιού που παίρνει τις περισσότερες υπογραφές από τον γυναικείο πληθυσμό. Το θεϊκό δώρο καταλήγει συνήθως να μοιάζει με κοροϊδία ή απάτη.



  Όμως γιατί συνεχίζει μέσα από τις στάχτες της αυτό το εύκολο τραγανό θύμα του επίγειου κόσμου να περιμένει με γλαρό βλέμμα τον πρίγκιπα; Μήπως κατέχεται εκ του πονηρού και θέλει να μας ρίξει στάχτη στα μάτια; Το αντίθετο θα έλεγαν πολλοί και την χαρακτηρίζουν σαν μια αυθεντική βλακώδη ύπαρξη. Τότε μήπως πρέπει να υποψιαστούμε παιχνίδια θεών που παίζουν με θνητούς για να διασκεδάσουν; Ή μήπως πρέπει να παραδεχτούμε την εκδοχή μιας άλλης πραγματικότητας που εισέβαλλε από τις χαραμάδες του κόσμου μας για να τον ομορφύνει και τελικά μας παιδεύει με τις ιδανικές της εικόνες και το ανεκπλήρωτό τους;


  Και τι ρόλο παίζουν οι καλές νεράιδες που μαγειρεύουν συναντήσεις με πρίγκιπες και μένουν πίσω αμανάτι οι ξακουστές γόβες; Μήπως είναι κι αυτές στο κόλπο μιας εσκεμμένης θεϊκής πλάνης; Αστέρια που ανάβουν για να δείξουν λάθος δρόμο; Μια δολοπλοκία των ουρανών; Σωρός οι ερωτήσεις και οι τελικές απαντήσεις βρίσκονται - με μια αμφιβολία πάλι - στο τέλος τέλος ...Tης ζωής εννοώ...
  Τώρα ας δούμε τι είναι πρίγκιπας, τι σημαίνει αυτός ο βαρύγδουπος τίτλος που στο άκουσμά του πέφτουν βροχή κάτω χιλιάδες ποικιλόχρωμες γυναικείες κιλότες.
 Πρίγκιπας ονομάζεται το δυσεύρετο αρσενικό ον που έχει σκοτώσει το αλαζονικό γουρούνι μέσα του, νίκησε τους δαίμονες των παθών και των τυφλών εξαρτήσεων που τον κυνήγησαν, κι έλαβε το πριγκιπικό χρίσμα των ευγενών συναισθημάτων. Για το ταίρι του διακατέχεται από μοναδικά αισθήματα πίστης κι αφοσίωσης. Είναι μοναδικό, ενίοτε φυλακισμένο, κοιμισμένο, ή άπλυτο και βολοδέρνει στους πέντε δρόμους. Μπορεί να διανύσει για αυτό ουρανούς και θάλασσες και μακρινά αστέρια μέχρι να το βρει και να ενωθεί μαζί του και να ζήσουν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα στην αιωνιότητα. Όμως το περίεργο είναι, ότι ενώ ο πρίγκιπας υπάρχει (αλλιώς πως θα έφτανε στ΄ αυτιά μας η φήμη του;) δεν βρίσκετε πουθενά στη γη.
 
  Τότε γιατί δεν ξεκαρφώνεται πια από τα όνειρα του γυναικείου γένους να σταματήσει επιτέλους αυτή η αηδία της προσμονής του κι η Πηνελοποίηση των γυναικών; κραυγάζει απηυδισμένη  από χιλιάδες θηλυκά και με μια φωνή φλέγουσα στα στόματα η ερώτησις. Είναι μήπως γιατί η ασυνείδητη κι αρχαία ανάμνηση της ολοκληρωμένης ύπαρξης κυνηγά το γυναικείο συναίσθημα διαρκώς κι ακαταπαύστως; Κι αν μ΄ αυτή την ερώτηση απαντήθηκε και το αρχικό ερώτημα, γιατί δεν μας ενημέρωσε κανείς για την έλλειψη του είδους; Προσοχή γυναίκες, μας ξεγέλασαν. Οι πρίγκιπες κατοικούν μόνο στους ουρανούς και δεν κατεβαίνουν ποτέ μα ποτέ στη γη. Εδώ το αρσενικό στοιχείο διακατέχεται από τον βάτραχό του, ή γουρούνι του, ή τον δαίμονά του και στην καλύτερη περίπτωση που το αρσενικό παλεύει ενάντιά του, πάντα νικάει το ζωώδες σύμφυτο.
  Κι επειδή αποκαλύψαμε την απάτη θα αμφισβητήσουμε και την συνέχεια του παραμυθιού.
  Ο πρίγκιπας ανακαλύπτει τον κόκκο χρυσού μέσα στο βουνό της άμμου. Γιατί έχει όλα τα ανώτερα προτερήματα τ΄ ουρανού. Είναι διορατικός, έχει ήθος, αυτοθυσία, ερωτεύεται μόνο αγνά κι απονήρευτα πλάσματα κι επιπλέον δεν αντέχει να υποφέρει κάποιος άδικα και να μην εναντιώνεται η συνείδησής του. Μέχρι εδώ καλά. Στο λάθος μας τώρα. Δεν κοιτάξαμε καλά κάτω από την πριγκιπική του ενδυμασία. Αυτά τα γουρούνια όλο και κάποια λάσπη θα κρύβουν να τσαλαβουτάνε ολόκληρα στην πρώτη ευκαιρία. Αυτό το μαθαίνουμε καλά εκ των υστέρων ενώ οφείλαμε για την σωστή τάξη των πραγμάτων να το υποψιαστούμε από την αρχή.
  Αλλά ας πούμε ότι ο πρίγκιπας ήταν θεϊκός γόνος με τις θεϊκές του ατέλειες καλά κεκρυμμένες και ότι ο γάμος ετελέσθη με όλας τας τιμάς
  Τι έγινε λοιπόν μετά την ένωση της θνητής με πρίγκιπα; .
Το έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα μήπως είναι μια έντεχνη κάλυψη της πιθανής δυστυχίας μιας θνητής που αγαπήθηκε από ένα θεό με ελαττώματα; Δεν ακούσαμε καμιά αναφορά για το μετά.
 Ποιος μπορεί να ξέρει αν ο πρίγκιπας την μετέφερε στο διηνεκές μέσα από την απόλυτη ένωση, ή την πρόσθεσε στο προσωπικό του χαρέμι, ή την πέταξε στο κελάρι με τ΄αζήτητα έπειτα από προσωρινή χρήση; Το ότι κατέβηκε από το θρόνο του και πήρε τους δρόμους να συλλέξει την διαλεχτή και πονεμένη που έβαλε στο μάτι δεν μας δίνει εγγυήσεις της διάρκειας μιας ευτυχίας αφού η πίστη και η αφοσίωση είναι ένα αμφιλεγόμενο στοιχείο της ένωσης των θεϊκών γόνων με θνητές..
  Κάτι που μας βάζει σε επιπλέον υποψίες είναι ότι η φωνή της σταχτοπούτας δεν ακούστηκε ξανά ούτε για αναίρεση ούτε για επιβεβαίωση της μεταμόρφωσής της σε αληθινή πριγκίπισσα. Δεν ξέρουμε ακόμα αν ζει . Ζει; Τι λέτε;
  Ακούστηκαν διάφορες φήμες ότι το ιδανικό ζεύγος υπάρχει ακόμα ξεθωριασμένη εικόνα μιας μακρινής ανάμνησης μέσα σε πολλούς γάμους, και δεν γερνάει ειρηνικά ήσυχα και μονογαμικά όπως μας έταξε το παραμύθι. Η απόλυτη ένωση δεν έγινε ποτέ και η αιωνιότητα παραμένει ανέγγιχτη και μακρινό όνειρο. Ένα κακό συναπάντημα ήταν τελικά. Η σταχτοπούτα ήταν και παραμένει θνητή και η ζωή της μετατράπηκε προς το χειρότερο. Από χαρούμενη προσμονή έγινε δυστυχισμένη βεβαιότητα. Ο πρίγκιπας ήταν αθάνατος κοπανιστός αέρας, που όταν ολοκλήρωσε την κατάκτησή του πέταξε τον πριγκιπικό μανδύα κι αποκαλύφθηκε. Είχε ήδη συζύγους και παιδιά και συνέχισε και μετά το γάμο του με την σταχτοπούτα να το παίζει ελεύθερος σκοπευτής. Εμπλούτιζε συνεχώς την συλλογή του με νεότερες συζύγους και παιδιά, μόνιμες ευνοούμενες, με εύκολες ή αγορασμένες αγαπητικές και ύστερα αγαπητικούς γιατί απηύδησε πια κι έπαθε σοβαρή αναγουλίαση από τόσο γυναικομάνι.
  Σε κάθε του επίσκεψη στο δωμάτιο της σταχτοπούτας επαίρονταν για τις κατακτήσεις του και εκθείαζε τα γυμνά κάλλη των κατακτήσεων του και τις ηδονές που απόλαυσε περιμένοντας κατά την λογική του θαυμασμό και χειροκρότημα. Συγχρόνως κρέμασε στο λαιμό της το υψηλό της χρέος απέναντί του. Πρώτον να τρώει το κουτόχορτο του έρωτα οικειοθελώς και δεύτερον για χάρη της αυτού μεγαλειότητάς του να διατηρείται χαμογελαστή, φρεσκομυρωδάτη, καλοαποτριχωμένη και ξαναμμένη από κάθε οπή του σώματός της.
Ήταν γεγονός αμετάκλητο. Η μοναδική σταχτοπούτα είχε μπει στο τσουβάλι των κατακτήσεων του πρίγκιπα.

  Η σταχτοπούτα κόντευε να παραφρονήσει. Ούτε η θλίψη, ούτε οι μουτρωμένες επαναστάσεις,, ούτε η φρίκη και ο πανικός της για την θέση που αναπάντεχα βρέθηκε  πτοήσαν τον πρίγκιπα της αλαζονείας που αδυνατούσε να συλλάβει το γεγονός ότι υπάρχει περίπτωση κάποιος να μπορεί ν΄αρνηθεί να περιμένει στη σειρά για την ελεημοσύνη του πριγκιπικού του πέους. Επιμένει ακόμα ότι η σταχτοπούτα παρανόησε, φαντάζεται ότι είναι μοναδική και άλλα τέτοια ροζ συννεφάκια ενώ ο κόσμος λειτουργεί αλλιώς. Κι αφού δεν μπορεί να την εντάξει στο πρόγραμμά του, την περιφρονεί, ή αδιαφορεί για την ύπαρξή της. Η σταχτοπούτα δεν έχει επιλογές. Ακυρώνεται και σαν γυναίκα και σαν προσωπικότητα και περιμένει το θάνατο σαν λυτρωτή να την απελευθερώσει.
  Μια άλλη φήμη λέει ότι είδαν την σταχτοπούτα σε προχωρημένη ηλικία με λευκά μαλλιά να γυρνά στους δρόμους άστεγη , πεινασμένη και βρόμικη. Κάποια στιγμή τόσκασε από το παλάτι χωρίς φράγκο στην τσέπη της όπως πήγε, γιατί η υπερηφάνεια της δεν άντεχε άλλο τον εξευτελισμό και την υποτίμηση της αλησμόνητης γυναικείας της ανάγκης... Και τώρα σ΄ αυτή την δύσκολη εποχή πριν το τέλος ζει στους δρόμους ψάχνοντας καταφύγιο, ασυντρόφευτη και χαμένη στην αγάπη, με μια τεράστια έλλειψη στην ψυχή.Κατάλαβε ότι σ΄ αυτό το χρόνο και τον χώρο δεν χωράνε τα όμορφα παραμύθια, που για καλή και κακή της τύχη όμως δεν έπαψε να τα πιστεύει και να τα νοσταλγεί. Και παρ΄ όλη την δύσκολη μοίρα της μια ηρεμία και μια βεβαιότητα αναβλύζει από το πρόσωπο της που της δίνουν δύναμη κι ένα φωτοστέφανο γύρω της . Γιατί ήταν από πάντα μια αληθινή πριγκίπισσα. Κι ο αληθινός της πρίγκιπας υπάρχει και ζει κάπου αλλού, σε κάποιο κοντινό, ή μακρινό ουρανό. Και κάποια στιγμή, στην μεγάλη ημέρα της γιορτής του σύμπαντος των παραμυθιών θα τον συναντήσει....




















Ρία Σπανού



Σάββατο 26 Μαρτίου 2016

Κοκκινοσκουφίτσα στο δάσος










Είναι ν' απορώ,
τι γυρεύω σε τούτο τ' άγριο δάσος,
σαν εκκολαπτόμενη ήρωας, χαρούμενη
να σκορπίζω πλανόδια όνειρα,
αμήχανη απο τη μια, απερίσκεπτη απο την άλλη,
τριγυρνώ στο δάσος που κυβερνάνε ποντικοί
πελώριοι σαν άλογα
και λύκοι που μυρίζονται απ' τα κρυσφύγετά τους την αθωότητα.
Περπατώ στην άκρη των γκρεμών
να κόψω αγριολούλουδα με τρεμάμενα χέρια
κι ένα τραγουδάκι που τρέμει μη φοβηθώ
ν' αποκτήσω κάτι αληθινό κι ανέγχιχτο
που απαιτεί η συνείδηση.

Ασυγχώρητο λάθος η παρουσία μου
ορθώνεται άκαμπτο ένα πεπρωμένο,
οι σεβαστοί του δάσους,
λύκοι, ποντικοί και γύπες,
όλοι φοβεροί στις κοκκινοσκουφίτσες,
ακονίζουν δόντια,
- εύκολη λεία, ανύποπτη-
κι εκεί που ήξερα τη χαρά
μαθαίνω τον εχθρό της,
χάνω τα παιδικά μου όνειρα, αναπνέω το φόβο,
δεν είναι αλήθεια λέω, ούτε δίκαιο
να μου ξεριζώνουν έτσι βάναυσα την ψυχή
με τα ήμερα χνουδωτά ζωάκια
και τις ασημένιες ελπίδες,
βοήθεια φωνάζω
και με απαγάγει ένας άνεμος
σαν σκληρός φίλος
με σηκώνει στον αέρα
πάνω απο τις απειλές
μετέωρη μένω,
εφήμερη κι αιώνια
απεγνωσμένη εγώ ερώτηση σε ουρανό χαράς
που δωρεί απάντηση
αστέρια χρυσά
με παλαιά την στοργή
να μ' αγαπούν βαθιά.



Ρία Σπανού

Παρασκευή 25 Μαρτίου 2016

Σαουδάραβες επιστήμονες ανακάλυψαν ότι: "οι γυναίκες είναι θηλαστικά, άρα έχουν ίσα δικαιώματα με τα ζώα"



Επιστήμονες από την Σαουδική Αραβία έκαναν μία "εκπληκτική" και "απροσδόκητη" ανακάλυψη, αφού διαπίστωσαν ότι οι γυναίκες είναι... θηλαστικά και έτσι πρέπει να έχουν ίσα δικαιώματα με τα ζώα.
Πρόκειται, σύμφωνα με το ρωσικό πρακτορείο Sputnik, για ένα θέμα που κάνει τον γύρο του διαδικτύου, έχοντας γίνει viral, αφού οι συγκεκριμένοι Σαουδάραβες "επιστήμονες" διαπίστωσαν ότι οι γυναίκες "δεν είναι πράγματα για το σπίτι αλλά θηλαστικά".
Αυτή η "ιστορική" κοινωνική ανακάλυψη από τους Σαουδάραβες είναι μία μικρή... πρόοδος στο κομμάτι των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην χώρα, με ακτιβίστριες να θεωρούν, όσο και αν ακούγεται περίεργο, θετική αυτή την εξέλιξη.
Πάντως η συγκεκριμένη απόφαση των Σαουδαράβων ακαδημαϊκών δεν χαροποίησε την θρησκευτική ελιτ του Βασιλείου αφού πιστεύεται ότι η "ανακάλυψη" μπορεί να οδηγήσει σε κοινωνικοπολιτική αναταραχή και εμπλοκές στο δικαστικό σύστημα.
site_1.JPG
Πάντως η είδηση φαίνεται πως ξεκίνησε από το σατιρικό worldnewsdailyreport.com στις αρχές του μήνα και από τότε κάνει τον γύρο του διαδικτύου.

πηγη:newmoney.gr

Ολοκλήρωσε το διδακτορικό της σε ηλικία 90 ετών


Université de Franche-Comté/Ludovic Godard
 
πηγη:naftemporiki.gr

Πέμπτη 24 Μαρτίου 2016

ΕΥΓΕΝΕΙΑ


Δεν είμαι ήρωας, ούτε άγιος,
μόνο ονειρευτής, λογικός και παράφορος,
που ακολούθησε τα χνάρια ενός κόσμου διαυγή
ακατάβλητα που γεννιόταν
στο πρωϊνό όνειρο ενός άστρου.

Περπάτησα μέρες και χρόνια σκληρά
μ' αυτό που τόλμησα να ονειρευτώ
μέσα απο βασίλεια κι ερείπεια,
τραύματα και νίκες,
πριονισμένες τις ώρες μου απο την έλλεψη.
Αιχμηροί άνεμοι έφεραν καιρούς αντίθετους,
συσσώρευσαν αποκλεισμένες
γκρίζες μέρες,
σάπισαν στο χώμα το σώμα τους,
γιγάντωσαν οι σκιές στην εχθρική γη,
κατέλαβαν και τα όνειρα

δεν παραιτούμαι είπα και συνέχισα στην μεγάλη νύχτα
ψηλαφώντας την αρετή μου, μοναδική πυγολαμπίδα.
Κι έφτασα εδώ, μπροστά
στην άκρη ενός γκρεμού απροσπέλαστου, που
κάθε βράδυ απ' το θόλο τ' ουρανού,
σ' ένα ρεύμα γλυκό, γλυκύτατο
κατεβαίνουν άστρα στοργικά
και ψιθυρίζουν το φως τους
συγκλονιστικό,
σαν αγάπη που επιστρέφει
την εποχή της μεγάλης αγένειας,
σαν αιώνιος σύντροφος που διακονεί
την αδελφική του καρδιά
με λάμψεις απο ποίηση
κι αμείβει τα χρόνια που ανάλωσα
γυρεύοντας την διαυγή καρδιά του κόσμου.


 Ρία Σπανού



5 τρόποι που μπορεί να καταστρέφετε την ζωή σας χωρίς να το ξέρετε.




Η ζωή, όπως όλοι γνωρίζουμε δεν είναι μια ευθεία γραμμή. Δεν υπάρχει καμία συγκεκριμένη σειρά σταδίων που κάθε άνθρωπος πρέπει να περάσει μέσα σε ένα συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα. Κανείς δεν μας υποχρεώνει να τελειώσουμε τις σπουδές μας, να κάνουμε οικογένεια ή να ξεκινήσουμε την καριέρα μας σε μια συγκεκριμένη ηλικία. Δεν χρειάζεται να παντρευτούμε στα 25 και να γίνουμε διευθυντές στα 30. Αντίθετα, έχουμε κάθε δικαίωμα να πάρουμε τον χρόνο μας και να επιλέξουμε τι δίνει νόημα στην ζωή μας και τι όχι. Βέβαια, δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός, ότι συχνά το ξεχνάμε αυτό. Όλοι αναγκαστήκαμε να σχεδιάσουμε την ζωή μας σχεδόν από τότε που ήμασταν στο σχολείο, δηλαδή από τότε που μας ρωτούσαν τι θέλουμε να σπουδάσουμε. Μπορεί να μισούμε την δουλειά μας, αλλά εξακολουθούμε να πηγαίνουμε καθημερινά, επειδή πιστεύουμε ότι πρέπει να ολοκληρωθεί το σχέδιο. Παρασυρόμαστε, προσπαθώντας να ολοκληρώσουμε ένα βήμα την φορά με την πεποίθηση, ότι κάθε κουτάκι που σβήνουμε από την λίστα μας θα μας φέρει πιο κοντά στην ευτυχία. Και μετά ένα πρωί ξυπνάμε και νιώθουμε κατάθλιψη. Αισθανόμαστε κατεστραμμένοι και δεν μπορούμε να καταλάβουμε τον λόγο. Με αυτόν τον τρόπο καταστρέφουμε την ζωή μας. Και το κάνουμε και πολλούς ακόμη τρόπους.

Καταστρέφουμε την ζωή μας, όταν επιλέγουμε τους λάθος ανθρώπους.
Γιατί αισθανόμαστε πάντα την ανάγκη να επιταχύνουμε τα πράγματα σε μια σχέση; Αναμφίβολα το πιο σημαντικό είναι πρώτα να καταλάβουμε εμείς οι ίδιοι ποιοι είμαστε και τι θέλουμε, παρά να ψάχνουμε να δεθούμε με κάποιον άλλον τόσο γρήγορα, χωρίς να αφήνουμε χρόνο στον εαυτό μας να καταλάβει, αν αυτός ο άνθρωπος είναι σωστός για εμάς ή όχι. Το είδος της σχέσης που προκύπτει από την συναισθηματική ανάγκη του να κοιμόμαστε δίπλα σε κάποιον κάθε βράδυ, η οποία διαμορφώνεται από την ανάγκη μας για προσοχή και όχι από το πάθος, ποτέ δεν θα σας κάνει να θέλετε να σηκωθείτε από το κρεβάτι στις 6 το πρωί για να αλλάξετε τον κόσμο. Αντ ‘αυτού πρέπει να προσπαθήσουμε να βρούμε και να αισθανθούμε ένα πιο βαθύ είδος αγάπης. Θα πρέπει να ψάξουμε το είδος στης σχέσης που θα μας κάνει καλύτερους ανθρώπους κάθε μέρα που περνά.
“Δεν θέλω να είμαι μόνη μου” λέμε συχνά. Ήρθε η ώρα να αγνοήσουμε αυτή την μικρή φωνή μέσα στο κεφάλι μας. Να είστε μόνοι. Να τρώτε μόνοι, να βγαίνετε ραντεβού με τον εαυτό σας, να κοιμάστε μόνοι. Με αυτόν τον τρόπο θα καταλάβετε καλύτερα ποιοι είστε. Θα μπορέσετε να καταλάβετε τι είναι αυτό που δίνει νόημα στην ζωή σας, να διαμορφώσετε καλύτερα τις απόψεις και τα όνειρά σας. Και μόλις το καταφέρετε αυτό θα μπορέσετε να ωριμάσετε. Και όταν συναντήσετε τον άνθρωπο που κάνει κάθε κύτταρο του σώματός σας να χοροπηδάει από ενθουσιασμό, θα είστε σίγουροι ότι είναι ο σωστός άνθρωπος για εσάς, γιατί πολύ απλά θα είστε σίγουροι για το ποιοι είστε και τι θέλετε. Οπότε, περιμένετε. Περιμένετε για την αγάπη σας, αγωνιστείτε για αυτήν και αφιερώστε όλη σας την ενέργεια στην εξεύρεση της, γιατί αυτό είναι το πιο υπέροχο συναίσθημα που μπορείτε να νιώσετε.

Καταστρέφουμε την ζωή μας, όταν αφήνουμε το παρελθόν μας να καθορίζει το παρόν μας.
Κάποια από τα πράγματα που μας συμβαίνουν είναι αναπόφευκτα. Όλοι αντιμετωπίζουν σε κάποιο βαθμό την θλίψη κατά την διάρκεια της ζωής τους ή βιώνουν μέρες που νιώθουν, ότι δεν έχουν καμία απολύτως αξία. Όλοι έχουμε δυστυχισμένες στιγμές που δεν μπορούμε να ξεχάσουμε ή λόγια που μας έχουν πληγώσει. Δεν μπορούμε να αφήσουμε οποιαδήποτε από αυτές τις εμπειρίες του παρελθόντος να διαμορφώσουν τη μοίρα μας. Αν αφήνετε κάθε δυσάρεστη εμπειρία του παρελθόντος να επηρεάζει την γνώμη που έχετε για τον εαυτό σας, τότε οι προοπτικές θα είναι πολύ άσχημες. Σκεφτείτε πόσες ευκαιρίες χάσατε στο παρελθόν, επειδή είχατε πείσει τον εαυτό σας, ότι είστε τελείως άχρηστοι, όταν δεν καταφέρατε να πάρετε εκείνη την προαγωγή. Μπορεί να έχετε χάσει μια ευκαιρία στον έρωτα, επειδή ακόμα πιστεύετε, ότι δεν ήσασταν αρκετά καλοί για τον/την πρώην σας. Όλο αυτό είναι ένα πολύ καταστροφικό είδος φαύλου κύκλου. Αν δεν μπορέσετε να ξεπεράσετε τις δυσάρεστες εμπειρίες του παρελθόντος, τότε πάντα θα αντιμετωπίζετε το μέλλον υπό το πρίσμα των ενοχών και κάθε νέα εμπειρία θα ενισχύετε μέσω αυτού του πρίσματος.
 
Καταστρέφουμε την ζωή μας, όταν συγκρίνουμε τον εαυτό μας με τους άλλους.
Ο αριθμός των ακολούθων που έχετε στο Instagram ούτε αυξάνει ούτε μειώνει την αξία σας ως ανθρώπινο ον. Το μέγεθος του τραπεζικού σας λογαριασμού δεν έχει καμία σχέση με το επίπεδο της ευφυΐας ή της ευτυχίας σας. Ο άνθρωπος που είναι δυο φορές πιο πλούσιος από εσάς δεν αξίζει δυο φορές περισσότερο από εσάς ως άνθρωπος, ούτε είναι απαραίτητο ότι είναι πιο ευτυχισμένος. Πλέον έχουμε τόσο μεγάλη εμμονή με το να παρακολουθούμε τι κάνουν οι φίλοι μας, τι τους αρέσει, ποια είναι τα ενδιαφέροντά τους, που έχουμε ξεχάσει να δίνουμε αξία στον εαυτό μας. Καταλήγουμε με μια νοσηρή ανάγκη να αισθανόμαστε, ότι είμαστε σημαντικοί και πολλές φορές είμαστε διατεθειμένοι να πούμε και ψέματα για να διατηρήσουμε την ψευδαίσθηση της επιτυχίας.

Καταστρέφουμε την ζωή μας, όταν αρνούμαστε τα συναισθήματά μας.
Όλοι φοβόμαστε να εκφράσουμε αυτά που πραγματικά αισθανόμαστε, τις ποιο βαθιές μας σκέψεις και να αποκαλύψουμε στους άλλους τι πραγματικά σημαίνουν για εμάς. Όταν δείχνουμε σε έναν άνθρωπο αυτό που πραγματικά σημαίνει για εμάς, γινόμαστε ευάλωτοι. Αλλά δεν υπάρχει τίποτα ντροπιαστικό σε αυτό. Υπάρχει κάτι πολύ αναζωογονητικό σε εκείνες τις στιγμές, που ξεγυμνώνουμε την ψυχή μας και λέμε την αλήθεια. Οπότε, πείτε σε εκείνο το κορίτσι που σας αρέσει, ότι δεν μπορείτε να σταματήσετε να την σκέφτεστε. Πείτε στην μητέρα σας πόσο πολύ την αγαπάτε και πάρτε την μια αγκαλιά. Εκφράστε ελεύθερα τα συναισθήματά σας.
 
Καταστρέφουμε την ζωή μας, όταν σταματάμε να έχουμε φιλοδοξίες.
Στο τέλος της κάθε μέρας αισθάνεστε ευτυχισμένοι με την ζωή σας; Όταν συμβιβαζόμαστε με λιγότερα από όσα θέλουμε και προσπαθούμε να είμαστε ευχαριστημένοι με αυτό, καταστρέφουμε την δυνατότητές μας και προδίδουμε τον εαυτό μας. Είναι πολύ πιθανό σήμερα ο Michelangelo να κάθεται στο γραφείο του και να βγάζει φωτοτυπίες, γιατί έχει και αυτός, όπως όλοι την ανάγκη να πληρώσει το ενοίκιο του ή γιατί είναι ευκολότερο από το να κυνηγήσει το όνειρό του ή επειδή οι άλλοι θέλουν από αυτόν δουλεύει σε ένα γραφείο. Μην αφήσετε αυτό να συμβεί σε εσάς. Μην καταστρέψετε την ζωή σας με αυτόν τον τρόπο. Η ζωή, ο έρωτας και η δουλειά είναι όλα συνδεδεμένα μεταξύ τους. Χρειαζόμαστε μια δουλειά που να μας συναρπάζει όσο ακριβώς χρειαζόμαστε και ένα έρωτα που να μας συναρπάζει. Μόνο τότε μπορούμε να περάσουμε ευτυχισμένοι αυτό που λέγεται ζωή.
thoughtcatalog.com
tilestwra.com

Το τριαντάφυλλο.

Το τριαντάφυλλο.








 "Making Waves" By Rob Gonsalves



Βυθίζεται στην παλιά κουνιστή πολυθρόνα των χρόνων που προσπέρασαν
και μισοκοιμάται για να ξεκουραστούν οι μέρες.
Πάνω της πέφτει η σκιά ενός γιγάντιου σαρκοφάγου τριαντάφυλλου
που φύτεψαν και πότισαν  οι ώρες περνώντας έξω απο το παράθυρο.
Εκλιπαρεί την λύπη να κοιμηθεί μαζί της και να μη ξυπνήσει ξανά.
Όταν γυρίσει απο τον ύπνο, να λείπει.

Ρία Σπανού.

Τετάρτη 23 Μαρτίου 2016

Πως είναι το Φθινόπωρο εκεί; Του Γιάννη Μπαχά.

Πως είναι το Φθινόπωρο εκεί;

-         Θα είναι σαν να πέθανες νέα.
-         Όχι, θα είναι σαν να πέθανες εσύ, του είπε γελώντας.
-         Σημασία έχει πως δεν θα ειδωθούμε ποτέ.
     Έκανε μια ακόμη προσπάθεια να την αποτρέψει από αυτό το ταξίδι.
- Θα βγεις τρομακτικός στις φωτογραφίες, μην κλαις.
     
"Το ταξίδι στον Άρη ήταν το παιδικό της όνειρο"
Σκούπισε τα δάκρυα του. Μπήκαν αγκαλιασμένοι στο σαλόνι για τη συνέντευξη. Κάθισαν πιασμένοι από τα χέρια στον καναπέ και δίπλα τους στην πολυθρόνα πήρε θέση η δημοσιογράφος. Μπροστά τους στο τραπέζι ήταν τοποθετημένα τα βιβλία της και τα ομοιώματα διαστημοπλοίων που συνέλεγε. Το ταξίδι στον Άρη ήταν το παιδικό της όνειρο.
      Η συνέντευξη ήταν γλυκόπικρη. Οι τηλεθεατές είδαν τη λάμψη στα μάτια και στα λόγια της κοπέλας. Ένοιωσαν τη λατρεία που της είχε ο νεαρός γυμναστής που όμως δεν μπορούσε να κρύψει τα δικά του βουρκωμένα μάτια που φανέρωναν όλη τη θλίψη του. Η Περσεφόνη δεν θα γύριζε ξανά στη Γη.
      Η μέρα της εκτόξευσης που θα έστελνε στον κόκκινο πλανήτη τους δέκα γήϊνους δεν θα αργούσε. Θα χρειαζόταν, όπως εξήγησε η επιστήμονας, δύο χρόνια εκπαίδευσης στην έρημο της Αριζόνα για να διδάξουν στα σώματα τους την εξωγήϊνη βαρύτητα.
      Ο Τηλέμαχος δεν θα πήγαινε ποτέ στον Άρη. Θα έπρεπε να ετοιμάσει τον εαυτό του να την αποχωριστεί οριστικά. Ονειρεύτηκαν μαζί ταξίδια, παιδιά που θα τα έβλεπαν να πηγαίνουν σχολείο… και οι Θεοί γελούσαν. Ιδίως ο Άρης.
      Λίγες μέρες πριν φύγει πήγαν βόλτα στις όχθες της λίμνης. Είναι  μαγευτικά τα Ιωάννινα το φθινόπωρο. Το μακρύ κόκκινο χαλί μουσκεμένο από τις βροχές αγκάλιαζε τα πόδια τους σαν μικρό παιδί που πέφτει στα πόδια της μάνας του για να μην την αφήσει να φύγει. Ο καιρός στην πόλη τους δεν άφηνε τα φύλλα να ξεραθούν και η ραθυμία των δημοσίων υπηρεσιών τους άφηνε να απολαύσουν  τα χρώματα και την αφή τους στο δρόμο. Της άρεσε το φθινόπωρο. Τις ψυχρές νύχτες του παρατηρούσε τα αστέρια και περνούσε ολόκληρα βράδια στο αστεροσκοπείο της Θεσσαλονίκης όταν ήταν φοιτητές.

   Δεν σου λείπει το φθινόπωρο εκεί πάνω;
-          Κάθε άλλο, το ξέρεις πως εδώ το φθινόπωρο διαρκεί έξι μήνες;
    
"Σφοδρές καταιγίδες απέκλεισαν κάθε επικοινωνία"
Μιλούσαν τακτικά. Η διαστημική υπηρεσία τον καλούσε κάθε δύο μήνες και τους άφηναν μόνους να μιλήσουν για 15 λεπτά. Το Μάϊο κατέβηκε πάλι στην Αθήνα, είχε χάσει το τηλεφώνημα του Μαρτίου. Σφοδρές καταιγίδες απέκλεισαν κάθε επικοινωνία με την αποικία.
-         - Πως είναι τα πράγματα στη Γη;
-          Ξέρεις τώρα, εδώ έχουμε Άνοιξη. Τα πάντα φλέγονται, τα πουλιά τραγουδούν, τα ζευγαράκια κάνουν βόλτες πιασμένα χέρι-χέρι, θυμάσαι; Εσύ πως είσαι;
-          Εγώ δεν θέλω άλλο φθινόπωρο. Δεν φθάνει που τα πάντα είναι κόκκινα, ξερά και σκονισμένα, ο τρελός αυτός Θεός έχει έξι μήνες φθινόπωρο. Το φθινόπωρο θα πρέπει να ‘ναι μικρό, πρέπει να έρχονται πάντα ο χειμώνας μετά.
    
"...αν δεν βρει ομορφιά στο φθινόπωρο άλλων κόσμων"
Πολλά χρόνια μετά ηλικιωμένος, δεν μπορούσε να κρύψει ένα χαμόγελο όταν έλεγε ότι η σύζυγος του, ήταν πολύ νέα. Δεν έχανε ποτέ το τηλεφώνημα του Οκτωβρίου και ταξίδευε στην Αθήνα για να της περιγράψει το φθινόπωρο στη Θεσσαλονίκη. Σκέφτονταν πως ο άνθρωπος δεν θα ζήσει στο διάστημα αν δεν βρει ομορφιά και στο φθινόπωρο άλλων κόσμων.   
Γιάννης Ιουλιανός Μπαχάς
Θεσσαλονίκη, 27/11/2015
           

Τρίτη 22 Μαρτίου 2016

STARS WAY===ΕΚΛΕΙΨΗ ΣΕΛΗΝΗΣ ΣΤΟΝ ΖΥΓΟ 23-3-2016





Μια έκλειψη μας επηρεάζει περισσότερο όταν δημιουργεί όψη συνόδου, αντίθεσης, τριγώνου ή τετραγώνου με τον γενέθλιο ήλιο, την σελήνη, ή κάποιον απο τους πλανήτες μας στο γενέθλιο ωροσκόπιο μας. 

Η έκλειψη αυτή γίνεται στην 3,17 μοίρα  του Ζυγού.
Αλλαγές και νέα δεδομένα είναι πιθανόν να συμβούν σ΄αυτούς που επηρεάζει έντονα η έκλειψη.
Θέματα σχέσεων, συνεργασιών, γάμου έρχονται στην επιφάνεια για αναπροσαρμογή, ρήξη, διαφωνία, ή ακόμα και την εύρεση μιας λύσης.

Σχέσεις που θ΄αρχίσουν σ΄αυτή την έκλειψη δεν θα έχουν διάρκεια.

Δευτέρα 21 Μαρτίου 2016

STARS WAY=== ΕΡΜΗΣ ΣΤΟΝ ΚΡΙΟ απο 22-3 έως 6-4-2016




























Τα άτομα  με τον Ερμή στον Κριό στο γενέθλιο ωροσκόπιό τους διαθέτουν ένα ειλικρινή και αυθόρμητο νού, που ενθουσιάζετε γρήγορα στις καινούργιες ιδέες.Το πνεύμα τους είναι πρωτοπόρο και έχουν την νοητική ικανότητα να επηρεάζουν τους άλλους με τις ιδέες τους ή την γνώμη τους. 

 Εχουν επιχειρηματικότητα,είναι γρήγορα στην σκέψη, τις αποφάσεις και τις αντιδράσεις τους όμως στους μεγάλους ενθουσιασμούς τους μπορεί να ενεργούν τόσο παρορμητικά, που συχνά γίνονται απερίσκεπτα. Θάταν καλό να σκέπτονται δεύτερη φορά τις ιδέες τους προτού τις κάνουν πράξη.

Τους αρέσει η αλλαγή και η ποικιλία στα νοητικά θέματα και πιθανόν να έχουν ταλέντο στο λόγο ή το γράψιμο.

Τ΄αρνητικά τους χαρακτηριστικά είναι η νευρική ένταση, η εριστικότητα, η ειρωνική διάθεση
















Τα χέρια μας εκπέμπουν φως!!!




Τα ανθρώπινα χέρια λάμπουν, αλλά τα νύχια απελευθερώνουν το περισσότερο φως, σύμφωνα με μια πρόσφατη μελέτη, η οποία βρήκε ότι όλα τα…
μέρη του χεριού εκπέμπουν ανιχνεύσιμα επίπεδα φωτός. Τα ευρήματα της μελέτης υποστηρίζουν προηγούμενη έρευνα, που πρότεινε ότι τα περισσότερα έμβια όντα, συμπεριλαμβανομένων των φυτών, εκπέμπουν φως.
Εφόσον η εξασθένηση και η αρρώστια φαίνονται να επηρεάζουν τη ισχύ και τη μορφή της λάμψης, η ανακάλυψη αυτή θα μπορούσε να οδηγήσει σε λιγότερο επεμβατικούς τρόπους διάγνωσης των ασθενειών.
Ο Mitsuo Hiramatsu, επιστήμονας στο Κεντρικό Ερευνητικό Εργαστήριο του Hamamatsu Photonics στην Ιαπωνία, ο οποίος διηύθυνε την έρευνα, είπε στην εφημερίδα «Discovery News», ότι τα χέρια δεν είναι τα μοναδικά τμήματα του σώματος τα οποία λάμπουν, εκπέμποντας φωτόνια, ή λεπτές φωτεινές ακτίνες ενέργειας. «Όχι μόνο τα χέρια, αλλά και το μέτωπο ή οι φτέρνες των ποδιών εκπέμπουν φωτόνια», είπε ο Hiramatsu, και συμπλήρωσε ότι σε ό,τι αφορά τα χέρια «η παρουσία φωτονίων σημαίνει ότι τα χέρια μας παράγουν φως συνεχώς».
Το φως δεν είναι ορατό στο γυμνό μάτι, έτσι ο Hiramatsu και η ομάδα του χρησιμοποίησαν έναν ισχυρό μετρητή φωτονίων για να το «δουν». Ο ανιχνευτής εντόπισε ότι τα νύχια εκπέμπουν 60 φωτόνια, τα δάχτυλα εκπέμπουν 40 και οι παλάμες είναι οι λιγότερο λαμπερές από όλα τα υπόλοιπα μέρη, εκπέμποντας σύμφωνα με τις μετρήσεις 20 φωτόνια.
Τα ευρήματα δημοσιεύονται στο τρέχον τεύχος του περιοδικού «Journal of Photochemistry and Photobiology B: Biology». Ο Hiramatsu δεν είναι σίγουρος για το λόγο που τα νύχια εκπέμπουν περισσότερο φως από τα άλλα τμήματα του χεριού, αλλά είπε πως μπορεί αυτό να οφείλεται στην ιδιότητα των νυχιών, να λειτουργούν σαν ένα πρίσμα, που διασκορπίζει το φως.
Για να βρει την αιτία της δημιουργίας του φωτός αρχικά, αυτός και ο συνάδελφός του Kimitsugu Nakamura εξέτασαν υποκείμενα που κρατούσαν πλαστικές μποτίλιες γεμάτες με καυτό ή κρύο νερό, πριν μετρηθεί η εκπομπή φωτονίων από τα χέρια τους.
Οι ερευνητές ακόμη διοχέτευσαν άζωτο ή αέριο οξυγόνο μέσα σε ένα σκοτεινό δοχείο, όπου τα υποκείμενα έβαλαν τα χέρια τους κατά τη διάρκεια της ανάλυσης. Οι ζεστές θερμοκρασίες αύξησαν την εκπομπή φωτονίων, όπως και η εισαγωγή του οξυγόνου. Το τρίψιμο ορυκτέλαιου πάνω στα χέρια, αύξησε επίσης τα επίπεδα του φωτός.
Βασισμένοι σε αυτά τα αποτελέσματα, οι επιστήμονες διατύπωσαν τη θεωρία ότι το φως που εκπέμπεται σ’ αυτές τις περιπτώσεις «είναι ένα είδος χημικής φωτοβολίας», μιας φωτοβολίας η οποία βασίζεται σε χημικές αντιδράσεις, όπως αυτές που κάνουν τις πυγολαμπίδες να λάμπουν.
Οι ερευνητές πιστεύουν ότι το 40% του φωτός προκύπτει από τη χημική αντίδραση, η οποία σταθερά λαμβάνει χώρα καθώς το δέρμα των χεριών μας αντιδρά με το οξυγόνο. Από τη στιγμή που το ορυκτέλαιο το οποίο διεισδύει μέσα στο δέρμα αυξάνει το φως, πιστεύουν πλέον ότι το 60% της λάμψης μπορεί να προέρχεται από χημικές αντιδράσεις, που λαμβάνουν χώρα μέσα στο δέρμα.
Ο Fritz-Albert Popp από το στο Διεθνές Ινστιτούτο Βιοφυσικής στη Γερμανία, ο οποίος είναι διεθνούς κύρους ειδικός σε ό,τι αφορά φωτόνια που σχετίζονται με τη βιολογία, συμφωνεί με τα ευρήματα και δεν εκπλήσσεται από αυτά.
Ο Popp είπε στην εφημερίδα Discovery News, ότι μπορούν να βρεθούν στην λάμψη που εκπέμπουν ορισμένα σημεία του σώματος, ξεκάθαρες συσχετίσεις που αφορούν το είδος και τον βαθμό, καθώς επίσης τον τύπο και τη σοβαρότητα των ασθενειών.
Ο Popp και η ομάδα του πιστεύουν ότι το φως από το μέτωπο και τα χέρια πάλλεται με τον ίδιο βασικό ρυθμό, αλλά ότι αυτοί οι παλμοί γίνονται ακανόνιστοι σε άρρωστους ανθρώπους. Μια μελέτη, που διεξήγε σε ασθενή που έπασχε από μυϊκή σκλήρυνση φαινόταν να επικυρώνει τη θεωρία.
Και αυτός και ο Hiramatsu ελπίζουν ότι μελλοντικές μελέτες θα αποκαλύψουν περισσότερα, σχετικά με την εκπομπή φωτονίων από τον άνθρωπο, ιδιότητα η οποία θα μπορούσε να οδηγήσει σε εφαρμογές ιατρικής διάγνωσης.

Μετάφραση – Απόδοση – Σχολιασμός: Esoterica.gr
http://thesecretrealtruth.blogspot.co

Κυριακή 20 Μαρτίου 2016

STARS WAY --- ΣΥΝΟΔΟΣ ΑΦΡΟΔΙΤΗΣ ΠΟΣΕΙΔΩΝΑ

























Το διάστημα μέχρι τις 24-3  δίνει  ιδεαλισμό, υψηλό αίσθημα ρομαντισμού, ευαισθησία στα συναισθηματικά θέματα, και την επιθυμία για αρμονία και ειρήνη στη ζωή.
Μπορεί να βιώσετε μια περίοδο βαθειάς εσωτερικής απόλαυσης κι αγάπης , όπως και καλλιτεχνικές ή θρησκευτικές εμπνεύσεις στις ήσυχες κι απομονωμένες στιγμές σας.

Εμπνευση και φαντασία είναι δυνατές και μπορείτε να δημιουργήσετε αν είστε καλλιτέχνης. 
Μουσικοί, καλλιτέχνες ή οραματιστές μπορεί να επηρεάσουν την ζωή σας.
Ίσως επιθυμήσετε ένα ρομαντικό έρωτα και μπορεί να συναντήσετε τον ιδανικό σύντροφο ή εραστή, ή την αδελφή ψυχή.
Προσοχή στην εξιδανίκευση των σχέσεων γιατί μπορεί να παραμονεύει κάποια απάτη, ή να αξιολογήσατε λάθος τις καταστάσεις και ν΄απογοητευτείτε στη συνέχεια.



Μπορεί να έχετε υποσυνείδητες επιγνώσεις αν ακούτε την εσωτερική σας φωνή.










STARS WAY ΗΛΙΟΣ ΣΤΟΝ ΚΡΙΟ από 20-3 έως 20-4-2016



Κριός, Σημάδι, Ωροσκόπιο, Αστρολογία, Ζώδια, Εικονίδιο

Κυβερνήτης του Κριού ο Αρης.
Στοιχείο του η φωτιά.
Ιδιότητα παρορμητική.

Μέρος του σώματος που σχετίζετε με το ζώδιο είναι το κεφάλι.
Χρώμα του το κόκκινο.
Μέταλλο ο σίδηρος.



Το άτομο με τον Ήλιο στον Κριό είναι δημιουργικό με ενθουσιασμό για την ζωή και αγάπη για την ελευθερία και την ανεξαρτησία. Διαθέτει μια φυσική ικανότητα αρχηγού, ανταγωνιστικό πνεύμα και έχει έντονη την ανάγκη για δράση και δημιουργία. Εχει την ικανότητα να εισβάλλει εκεί που άλλοι δεν τολμούν εύκολα να μπούν. Ψάχνει καινούργιες ευκαιρίες, ανταποκρίνεται στην πρόκληση και έλκεται από την ιδέα της πρωτιάς. Το ενθουσιώδες πνεύμα του μπορεί ν΄ ακολουθεί τις εμπνεύσεις του και να πρωτοπορεί , να ηγείται και να χαράζει την δική του πορεία.
Είναι έντιμο και ειλικρινές, κινείται πάντα με καλές προθέσεις, όμως του αρέσει να περνάει η δική σας άποψη και δύσκολα παραχωρεί μέρος για άλλη άποψη.
Είστε παρορμητικό,εγωιστικό και ανυπόμονο ,θυμώνει εύκολα και πολύ, όμως χωρίς διάρκεια. Δεν είναι κακός, απλά ανάβει εύκολα ιδίως όταν θέλουν να του στερήσουν το δίκιο, την ελευθερία του, ή να το κοροϊδέψουν. Είναι ευθικτο,περήφανο,ειλικρινές, δεν μασά τα λόγια του, δεν υπαινίσεστε, γι αυτό και δεν είναι εύκολο να γίνει παντού αποδεκτό. Ισως θα έπρεπε να κάνει προσπάθειες για να συγκρατήσει τον αυθορμητισμό του και τις παρορμητικές του τάσεις.  



 


Τρίτη 15 Μαρτίου 2016

STARS WAY---ΔΥΣΚΟΛΕΣ ΟΨΕΙΣ ΠΛΑΝΗΤΩΝ ΣΤΟ ΓΕΝΕΘΛΙΟ ΩΡΟΣΚΟΠΙΟ





































 Αν ο χαρακτήρας και η ζωή σας δυσκολεύουν μελετήστε τις δύσκολες όψεις μεταξύ των πλανητών στον αστρολογικό σας χάρτη. 
Είναι αυτές οι πλευρές του εαυτού που χρειάζονται επανεξέταση,συνειδητοποίηση κι αναπροσαρμογή.
Αυτές οι όψεις είναι τα τετράγωνα,οι αντιθέσεις και οι χιαστί.

Επίσης - για πιο κρυμμένες πλευρές του εαυτού- εξετάστε τις θέσεις και όψεις των δεσμών της σελήνης, της μαύρης σελήνης και του χείρωνα.

Ρία Σπανού














STARS WAY-------TI EΝΑΙ ΤΟ ΩΡΟΣΚΟΠΙΟ








Ωροσκόπιο είναι η απεικόνιση του ουράνιου χάρτη με τις θέσεις των πλανητών στο ζωδιακό κύκλο.
Κάθε γενέθλιο ωροσκόπιο είναι σαν μια φωτογραφία του πλανητικού μας συστήματος την στιγμή της συγκεκριμένης γέννησης ενός ατόμου, ή ενός γεγονότος.
Απ αυτή την φωτογραφία λοιπόν, μπορούμε να πάρουμε πληροφορίες για την ανάπτυξη και εξέλιξη του ατόμου και τους τομείς όπου θα εκδηλωθούν περισσότερο τα ενδιαφέροντά του.

Κάθε άνθρωπος είναι ξεχωριστός , μια μοναδική οντότητα και κάθε ωροσκόπιο επίσης μοναδικό. Η αστρολογική ανάλυση  του γενέθλιου χάρτη μπορεί να σκιαγραφήσει, τις προσωπικές τάσεις που έχει κάποιος στην έκφρασή του, και τον τρόπο που συμμετέχει κι αντιλαμβάνεται τον κόσμο σαν ξεχωριστή μονάδα. 
Η αστρολογία είναι κάτι σαν οδοιπορικός χάρτης που μπορεί να δείξει ευκολοδιάβατα  ή δύσβατα σημεία και να ενημερώσει το άτομο για τα εφόδιά του κι ένα μέσο που μπορεί να δώσει στο άτομο στοιχεία για τις φυσικές του τάσεις συνειδητές κι ασυνείδητες και να κατανοήσει καλύτερα τις δυνάμεις που το ωθούν να σκέπτεται, να αισθάνεται να πράττει. Ανάλογα με την προσπάθεια που θα καταβάλλει ο καθένας, οι δυνάμεις αυτές μπορούν να χειριστούν μέχρι κάποιο βαθμό ή να αξιοποιηθούν.
 

Τα αστρα προδιαθέτουν δεν εξαναγκάζουν είναι μία απο τις βασικές αρχές της Αστρολογίας.




Ρία Σπανού

Δευτέρα 14 Μαρτίου 2016

STARS WAY ΆΡΗΣ ΣΤΟΝ ΤΟΞΟΤΗ ΑΠΟ 7-3 έως 27-5-2016





Τα άτομα με τον Άρη στον Τοξότη στο γενέθλιο ωροσκόπιό τους εκφράζουν  τον δυναμισμό τους μ' ένα ειλικρινή, αυθόρμητο, αισιόδοξο και ιδεαλιστικό τρόπο. Είναι ενεργητικοί, έχουν καλές προθέσεις, πλατειά οράματα και γίνονται πολύ μαχητικοί όταν πρόκειται να υπερασπιστούν ιδεαλιστικούς σκοπούς ή φιλοσοφικές ιδέες.
Είναι  άτομα που αγαπάνε την ελευθερία και έχουν ισχυρές απόψεις για το τι είναι σωστό ή λάθος. Χρειάζονται ένα επάγγελμα ή ένα τρόπο ζωής που να τους κρατάει σε κίνηση και να τους προσφέρει πνευματικές προκλήσεις. Δεν μπορούν να ζούν σε περιοριστικές καταστάσεις, χρειάζονται την ελευθερία, να κάνουν τις δικές τους επαφές και να σχηματίζουν την δική τους γνώμη.



STARS WAY. ΕΡΜΗΣ ΣΤΟΥΣ ΙΧΘΕΙΣ ΑΠΟ 6-3 έως 22-3-2016










Τα άτομα με τον Ερμή στους Ιχθείς στο γενέθλιο ωροσκόπιό τους διαθέτουν διαισθητικό και με υψηλή φαντασία νού, που επηρεάζεται, και εντυπωσιάζεται εύκολα από σκέψεις ή προσωπικότητες άλλων. Παρασύρονται ή αντιδρούν πολύ συναισθηματικά με αποτέλεσμα να εξασθενεί ο ρεαλισμός  και η λογική αντιμετώπιση της πραγματικότητας .Οι ιδέες  μεταβάλλονται εύκολα και αλλάζουν ανάλογα με τις ανάγκες τους.
Εχουν θαυμάσιες διαισθητικές ικανότητες καταλαβαίνουν με μεγάλη ευκολία τα συναισθήματα και τον πόνο των άλλων και μπορούν να επωφεληθούν αν θέλουν προσαρμόζοντας το νού τους στην ψυχική διάθεση του άλλου. Είναι από την φύση τους  ψυχολόγοι,  θεραπευτές ψυχής αν το θελήσουν, ή ακόμα κι  απατεώνες αν λειτουργήσουν αρνητικά.
Διαθέτουν καλές καλλιτεχνικές ικανότητες για θέατρο, χορό, μιμιτική ,τραγούδι, μουσική.
Εχουν έντονη την διάθεση προσφοράς και συμπόνοιας σ΄ αυτούς που τους έχουν ανάγκη.
Επίσης η διπλωματία τους ταιριάζει εξαιρετικά.



STARS WAY

13-3 ΕΙΣΟΔΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΝΗΤΗ ΑΦΡΟΔΙΤΗ 
 ΣΤΟ ΖΩΔΙΟ ΤΩΝ ΙΧΘΥΩΝ έως 5-4 -2016
 



Τα άτομα που έχουν την γενέθλια Αφροδίτη τους στο ζώδιο των Ιχθύων έχουν  μια ευαίσθητη και ιδεαλιστική αισθηματική φύση που καλύπτει τα ερωτικά της θέματα κάτω από ένα μανδύα ρομαντισμού και μυστικότητας. Είναι γεννημένοι αισθηματίες και έχουν την ικανότητα να δίνουν όταν αγαπάνε, μέχρι του σημείου της αυταπάρνησης και της θυσίας.  Αν δεν προσέξουν ,εύκολα μπορούν να γίνουν αντικείμενο εκμετάλευσης από συμφεροντολόγους ή επιτήδειους.
Εχουν μια τάση για μεταβλητότητα και δυαδικότητα στις αισθηματικές τους σχέσεις, κλίση σε μπερδεμένους συναισθηματικούς δεσμούς και σε άτομα που χρειάζονται την βοήθειά τους.

Κυριακή 13 Μαρτίου 2016

Η ιστορία τoυ νεαρού δάσκαλου που έφτιαξε ένα αλλιώτικο σχολείο στην ορεινή Κρήτη


To 2012 βρέθηκα στη Θεσσαλονίκη για να παρακολουθήσω το καθιερωμένο πλέον TedxΤhessaloniki. Κάποια στιγμή βρέθηκε λοιπόν στη σκηνή ένας 27χρονος δάσκαλος από τη Δράμα που δίδασκε σε ένα τετραθέσιο δηµοτικό σχολείο στον Φουρφουρά, ένα χωριό στο ορεινό Ρέθυµνο της Κρήτης. Στο τέλος της ομιλίας του κατάφερε κάτι απίστευτο: όλη η αίθουσα είχε σηκωθεί όρθια και τον χειροκροτούσε. Τι ήταν αυτό που μοιράστηκε με τον κόσμο που οδήγησε σε αυτή την έκρηξη ενθουσιασμού; Συχνά οι πιο απλές κινήσεις είναι αυτές που μιλάνε απευθείας στην καρδιά του κόσμου. Ο νεαρός δάσκαλος που συνεπήρε το κοινό ονομάζεται Άγγελος Πατσιάς και τα τελευταία πέντε χρόνια, μαζί με μία ομάδα δασκάλων, αλλάζουν τα δεδομένα της διδασκαλίας όπως την ξέραμε.
Μόλις 25 χρονών όταν διορίστηκε, με δύο χρόνια επαγγελματικής εμπειρίας στην πλάτη του, ο Άγγελος βρέθηκε σε αυτό το μικρό σχολείο στον άγνωστο Φουρφουρά παρέα με δύο ακόμη νέα παιδιά, τον Γιάννη Μανωλακάκη και την Γιούλη Μποσδελεκίδου. «Δεν υπήρχε κάποιος ιδιαίτερος σκοπός ή στόχος για το που θέλουμε να φτάσουμε, αλλά θέλαμε να φτιάξουμε ένα περιβάλλον που πρώτα απ’ όλα θα ικανοποιεί εμάς», λέει σήμερα στη HuffPost Greece.
Η τριάδα σήκωσε λοιπόν τα μανίκια και αργά, αλλά σταθερά άρχισε να αλλάζει το σύστημα … εκ των έσω. Έχοντας στο μυαλό τους τη φιλοσοφία του «βρες τον τρόπο να μαθαίνουν τα παιδιά χωρίς τα ίδια να το συνειδητοποιούν», έβαλαν στην άκρη τα εγχειρίδια των παλαιότερων και τόλμησαν να δημιουργήσουν ένα σχολείο αλλιώτικο. Οι τάξεις άλλαξαν μορφή και διακόσμηση, ενώ τα παιδιά άρχισαν να μαθαίνουν την αυτοδιαχείριση μέσα από την κουζίνα, το θερμοκήπιο,τους βοτανόκηπους και το κοτέτσι. Έγιναν οι ρεπόρτερ του «Φουρφουράς TV», βγήκαν στη φύση με το «Δίκτυο των Ορέων», λασπώθηκαν, έμαθαν τη γη, συνεργάστηκαν. Και έτσι γεννήθηκε «το σχολείο της φύσης και των χρωμάτων», ένα άκρως ενδιαφέρον υβρίδιο που έχει ως στόχο πρώτα τη μάθηση και μετά τη γνώση.
Ο Άγγελος Πατσιάς, πέντε χρόνια μετά από εκείνη την πρώτη μέρα στο άγνωστο, μιλάει στη HuffPost Greece για το πώς τον σημάδεψε η καθαρότητα στα μάτια ενός μικρού μαθητή, για τον τρόπο που εξελίχθηκε η ιδέα για αυτό το αλλιώτικο σχολείο, για το – πάντα – επίκαιρο ζήτημα του bullying, αλλά και για τη σημασία του να «αλλάξεις τον τρόπο που ρωτάς.»
default
Πώς ήταν οι πρώτες μέρες στο σχολείο του Φουρφουρά;
Ο Γιάννης Μανωλακάκης ήταν από τον Φουρφουρά, είχε πάρει απόσπαση για να είναι εκεί, επομένως λειτούργησε ως ο συνδετικός κρίκος ανάμεσα στο σχολείο και στο χωριό. Το κοινό χαρακτηριστικό και των τριών μας ήταν ότι θέλαμε όλοι να προσφέρουμε με οποιοδήποτε τρόπο μπορούμε. Το σχολείο δεν διέφερε από όλα τα άλλα σχολεία της επαρχίας, οι δάσκαλοι έμεναν σε αυτό για μικρό χρονικό διάστημα, όπως γίνεται συνήθως. Εμείς λοιπόν «φάγαμε» πολλά Σαββατοκύριακα και πολλές εργατοώρες στο σχολείο. Το φτιάχναμε, το καθαρίζαμε, προσαρμόσαμε τις αίθουσες όπως θέλαμε. Επομένως, βλέποντας όλα αυτά οι χωριανοί αυτόματα νομίζω μας συμπάθησαν. Ακόμα και όταν υπήρξαν κάποια ερωτήματα, ήταν όλα πολύ καλοπροαίρετα και σε πολύ καλό κλίμα.
Πριν πας εκεί, είχες σκεφτεί ότι θα επιδιώξεις να κάνεις κάτι «διαφορετικό» ή αυτό βγήκε στην πορεία;
Πήγα χωρίς σκέψη, δεν ήξερα ακριβώς ποια κατάσταση θα συναντήσω, γνώριζα μόνο ότι οι άνθρωποι είναι πολύ καλοί από άλλους συναδέλφους που είχαν πάει εκεί παλαιότερα. Δεν υπήρχε κάποιος σκοπός, υπήρχε απλά όρεξη, γιατί ήμασταν όλοι νέοι στο επάγγελμα. Υπήρχε αρκετή ενέργεια, αλλά και άγχος, επειδή ήμασταν τρεις νέοι σε ένα σχολείο.
default
Πώς άρχισε λοιπόν να παίρνει μορφή το σχολείο της «φύσης και των χρωμάτων;»
Αυτό έγινε πολύ σταδιακά. Η πρώτη χρονιά ήταν πολύ μεταβατική, κάναμε το Φουρφουράς TV, όπου τα πιτσιρίκια έκαναν εκπομπές στο Ίντερνετ, γινόταν στην ουσία ρεπόρτερ για πράγματα που τα ενδιέφεραν. Αυτό ήταν το πρώτο βήμα για την εξωστρέφεια του σχολείου. Η ανάγκη μας να διαφοροποιήσουμε λίγο το μάθημα ήρθε πολύ σταδιακά και έγινε με προσεκτικά βήματα. Την πρώτη χρονιά, η δική μου τάξη ήταν αρκετά παραδοσιακά δομημένη. Το TedxThessaloniki ήρθε την άνοιξη της δεύτερης χρονιάς. Το όνομα «το σχολείο της φύσης και των χρωμάτων» το βάλαμε συμβολικά, κάτι το οποίο είχε όμως και μεγάλη δύναμη, καθώς το σχολείο έγινε κάτι ζωντανό, απέκτησε ταυτότητα. Ήταν κάτι που οι εκπαιδευτικοί που ήμασταν εκεί θέλαμε να στηρίξουμε. Οπότε, σιγά σιγά, οι διδασκαλίες άλλαξαν προς αυτή την κατεύθυνση. Και από τότε συνεχίζουμε να προσπαθούμε να κάνουμε το κέφι μας.!
Τι είναι αυτό που χαρακτηρίζει το σχολείο σας;
Μετά από τόσα χρόνια, έχουμε κάνει στροφή σε ένα πιο ανθρώπινο σχολείο που στοχεύει πρώτα στη μάθηση και μετά στη γνώση, που σέβεται την άποψη του μαθητή και τον χαρακτήρα του. Του διδάσκει πάνω απ’ όλα πώς να μάθει τον εαυτό του και από εκεί και πέρα να μπορεί να αποφασίζει για αυτόν. Με βάση με αυτά τα πράγματα αναπτύσσονται και όλες αυτές οι δραστηριότητες, με τις περισσότερες από αυτές να είναι όντως κάτι καινούριο.
Ποιες είναι περισσότερα αναλυτικά κάποιες από τις δραστηριότητες που ενσωματώθηκαν στη διδασκαλία σας;
Με το Φουρφουράς TV άρχισαν όλα, με το οποίο στην ουσία κάναμε μάθημα χωρίς κανείς να αντιλαμβάνεται ότι κάνουμε μάθημα. Αυτό ήταν το πρώτο «καμπανάκι» με το οποίο είδαμε ότι η διαδικασία της μάθησης μπορεί να γίνει με πολύ ωραίους τρόπους. Στη συνέχεια, κάναμε το σχολικό δίκτυο των Ορέων, των βουνών δηλαδή, στο οποίο μαζευτήκαμε πολλά ορεινά σχολεία και προσπαθήσαμε να στηρίξουμε, να τιμήσουμε και να αναβαθμίσουμε – αν θα μπορούσε κανείς να χρησιμοποιήσει αυτή τη λέξη – την παράδοση και την τοπική ιστορία. Αυτό αργότερα «μεταλλάχθηκε» και σε ένα Μουσείο Προφορικής Ιστορίας από παιδιά, για να διασωθεί η προφορική παράδοση, να μάθουν τα παιδιά τις τέχνες των παππούδων τους και να τα πάνε όλα αυτά ένα βήμα παραπέρα, προτείνοντας και πράγματα. Γνώρισαν πολύ ενδιαφέροντες ανθρώπους μέσα από αυτό. Είμαστε πολύ χαρούμενοι επειδή πλέον αυτό το σχολικό δίκτυο το έχει αναλάβει ένα άλλο σχολείο από το Ρέθυμνο και προχωράει πάρα πολύ καλά. Στη συνέχεια είχαμε και άλλα πολλά, το κοτέτσι, τον κήπο, τον μετεωρολογικό σταθμό, την κουζίνα. Είχε ένα ενδιαφέρον πώς διαχειρίζονται τα παιδιά όλα αυτά, το πώς ένιωθαν ελεύθερα να ανακαλύψουν τις κλίσεις τους. Κάθε φορά που κάναμε ένα δειλό βήμα μπροστά, βλέπαμε την ανταπόκριση τους. Είχε ενδιαφέρον να βλέπουμε τα παιδιά να λερώνονται με τις λάσπες, να δημιουργούν με χώματα, το μάθημα έξω στη φύση είναι ο καλύτερος δάσκαλος που μπορούν να έχουν. Διδάσκεις στα παιδιά τη συνύπαρξη, την υπομονή, την επιμονή και σίγουρα … όλα τα παιδιά θέλουν να είναι λερωμένα!
Και με τη μικρή κοινωνία ποια είναι η σχέση σας;
Δεν νομίζω ότι θα υπερβάλλω αυτή τη στιγμή αν πω ότι είμαστε μια οικογένεια, κάπως έτσι το νιώθουμε όλοι. Έχουμε την άνεση να νιώθουμε έτσι ο ένας για τον άλλο. Αυτό σημαίνει πως ό,τι θέμα προκύψει, είμαστε εκεί για να το λύσουμε για να το στηρίξουμε, να το φροντίσουμε, ώστε να καθησυχάσουμε κάποια πράγματα, να τους ενημερώσουμε. Σίγουρα, υπήρξαν ερωτήματα για κάποιες μεθοδολογίες, ακόμα και για το Φουρφουράς TV που τα παιδιά έβγαιναν στο Ίντερνετ. Το παν είναι να έχεις την εμπιστοσύνη των γονιών και των παιδιών και να τους πεις ότι δουλεύουμε για το ίδιο πράγμα. Ότι αγαπάμε όλοι τα παιδιά πάρα πολύ, επομένως είμαστε προσανατολισμένοι σε αυτό. Νομίζω ότι ουσιαστικά μεγαλώνουμε μαζί και πάντα είμαστε κοντά.
default
Τι θεωρείς ότι είναι το πιο απλό, αλλά και το πιο ουσιαστικό που μπορεί να κάνει κάποιος δάσκαλος μέσα στην τάξη;
Αυτό που λέμε όλοι μας, και στο σχολείο, είναι: «Δεν έχεις παρά να αλλάξεις τον τρόπο που ρωτάς.» Δεν χρειάζεται να κάνεις οφθαλμοφανή υπερπράγματα τα οποία θα έχουν ένα αντίκτυπο, αρκεί να αρχίσεις να αλλάζεις τον τρόπο που θέτεις τα ερωτήματα. Για παράδειγμα, μία ερώτηση που θα μπορούσες να κάνεις είναι: «Πότε ο Ιμπραήμ αποβιβάστηκε στην Πελοπόννησο;», Αυτός είναι ο τρόπος του παλιού εκπαιδευτικού συστήματος. Η ίδια ερώτηση θα μπορούσε να τεθεί ως εξής: «Πώς πιστεύετε ότι θα ένιωθαν οι κάτοικοι ενός χωριού, βλέποντας τον στόλο του Ιμπραήμ να έρχεται;» Να αρχίσεις δηλαδή να κάνεις τις ερωτήσεις σου όλο και πιο ανθρώπινες, να επικαλείσαι το συναίσθημα, να βλέπεις τα παιδιά ως ολότητα. Να προσπαθείς να εκπαιδεύσεις και τον συναισθηματικό τους κόσμο και το μυαλό τους, αλλά και το σώμα τους.
Έχουν έρθει άλλα σχολεία σε επαφή μαζί σας για να «ζητήσουν τα φώτα σας;»
Ναι, έχει γίνει αυτό και για μας είναι ιδιαίτερη τιμή, δεν το περιμέναμε. Είμαστε σε επικοινωνία με αρκετούς ανθρώπους, και αυτοί μας ρωτάνε, αλλά και εμείς αυτούς. Έχουμε γνωρίσει πολλά σημαντικά άτομα, με την ουσία της έννοιας, τα οποία έχουν μοιραστεί μαζί μας κομμάτια από τη γνώση και την ιστορία τους και μας έχουν βοηθήσει να προχωρήσουμε. Αυτό είναι μεγάλο κέρδος για μας.
default
Τι θα έλεγες ότι έχετε πετύχει οι δάσκαλοι ως ομάδα στο σχολείο του Φουρφουρά;
Ίσως το πραγματικό αντίκτυπο να το δούμε όταν τα παιδιά αυτά μεγαλώσουν και γίνουν κάτοικοι του χωριού τους. Θεωρώ όμως ότι στο κομμάτι που ήταν δυνατό, επειδή δεν μπορείς ποτέ να κάνεις θαύματα, βγάλαμε μέσα από τα παιδιά έναν «περίεργο» εαυτό. Ένα χαμόγελο αγάπης και περιέργειας και νομίζω αυτό είναι το πιο σημαντικό που πετύχαμε.
Με αφορμή την υπόθεση του Βαγγέλη Γιακουμάκη, αλλά και ακριβώς επειδή είσαι δάσκαλος, δεν γίνεται να μην αναφερθώ και στο φαινόμενο του bullying.
Το bullying πιστεύω ότι πάντα υπήρχε, από τα μαθητικά μας χρόνια γινόταν όλα αυτά, απλά τώρα βρέθηκε η ονομασία του. Δεν είναι ένα σύγχρονο φαινόμενο, το θέμα είναι τι το προκαλεί. Για μένα, η οικογένεια έχει τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο. Για κάθε παιδί που ασκεί τραμπουκισμό, η οικογένεια που βρίσκεται από πίσω του είναι υπεύθυνη σε έναν τεράστιο βαθμό. Προφανώς είναι ένα παιδί που δεν έχει ακουστεί ποτέ, ίσως να είναι κακοποιημένο σωματικά και λεκτικά. Έχοντας λοιπόν μια ηγετική προσωπικότητα, προσπαθεί να ακουστεί, ασκώντας βία. Σε αυτά τα παιδιά η κοινωνία πρέπει να ζητήσει «συγγνώμη.»
default
Πώς το αντιμετωπίζετε λοιπόν εσείς εκεί στο σχολείο;
Δεν έχουμε ακραία παραδείγματα bullying, αλλά στα συμβούλια του σχολείου έχουμε λύσει πάρα πολλές τέτοιες προβληματικές καταστάσεις. Για τα παιδιά που είναι επιρρεπή στο να τραμπουκίσουν, γιατί έτσι ίσως έχουν μεγαλώσει και έτσι έχουν μάθει, το καλύτερο που έχεις να κάνεις είναι να τους βρεις μια εναλλακτική και πιο δημιουργική διέξοδο για την ενέργειά τους. Είναι φυσικά πολύ λεπτές οι ισορροπίες. Όταν προκύπτουν λοιπόν τέτοια ζητήματα, οι δάσκαλοι του σχολείου γνωρίζουν και πώς να μιλήσουν στο παιδί για να το επιβάλλουν στη θέση του, χωρίς όμως να τον απομακρύνουν. Την ώρα που του επισημαίνουν το λάθος, του δίνουν και το χέρι για να το πουν «έλα και προχώρησε μαζί μας.» Πρέπει ουσιαστικά να του δείξουν ότι δεν είναι μόνο του. Παράλληλα ωστόσο, πρέπει να γιατρεύεται και η οικογένεια. Αν την αφήσεις να μείνει η ίδια, χωρίς να την εκπαιδεύσεις σε κάτι διαφορετικό, τότε και το παιδί θα γυρίσει πίσω στα ίδια. Χρειάζεται λοιπόν παράλληλη διαπαιδαγώγηση και της οικογένειας και του παιδιού.
Τι είναι αυτό που θα ήθελες να ζητήσεις από το Υπουργείο Παιδείας;
Υπάρχουν σίγουρα τεράστια προβλήματα, όπως για παράδειγμα η τεράστια ύλη που σε περιορίζει από το να γίνεις πιο δημιουργικός. Πάνω απ’ όλα νομίζω όμως ότι με κάποιο τρόπο πρέπει να ακουστούν όλοι αυτοί που είναι μέσα στην τάξη. Ο δάσκαλος μπορεί να βοηθήσει το Υπουργείο Παιδείας και εγώ θα ήθελα να δω μια τέτοια στροφή προς τον δάσκαλο. Ίσως αυτό να ακούγεται ουτοπικό και να να είναι πρακτικά ανεφάρμοστο, αλλά εγώ θα ήθελα να το δω να γίνεται. Το ίδιο ισχύει και με τους μαθητές, ειδικά στο Γυμνάσιο και στο Λύκειο μιλάμε πλέον για διαμορφωμένες προσωπικότητες που έχουν πολλά πράγματα να προτείνουν.
default
Ποιο είναι το μέλλον στο σχολείο του Φουρφουρά;
Στόχος μας είναι να τελειοποιήσουμε αυτή τη διαφοροποιημένη διδασκαλία που αρχίσαμε, να μην αντιλαμβάνεται κανείς ποιοι είναι οι καλοί και οι κακοί μαθητές, όπως παραδοσιακά γινόταν ανάλογα με το ποιοι «έλεγαν καλά το μάθημα» ή έγραφαν καλά στα διαγωνίσματα, αλλά κάθε μαθητής να έχει τη δυνατότητα να γίνει καλός, να έχει ίσες ευκαιρίες να φτάσει εκεί που μπορεί να φτάσει. Τώρα προέκυψε και μία πολύ ωραία συνεργασία με κάποιους έλληνες επιστήμονες από το CERN, οποίοι θα αναθέτουν στα «Φουρφουράκια» αποστολές που διαρκούν μια εβδομάδα ή δύο. Τα πιτσιρίκια ουσιαστικά θα έχουν τους καλύτερους ερευνητές να τους διδάσκουν.
Και για να σε πάω πίσω, όταν άρχισαν όλα… Όταν πήγες στον Φουρφουρά, ήσουν μόλις 25 χρονών, με μικρή επαγγελματική εμπειρία. Τι είναι εκείνο που σε «σημάδεψε» εκείνες τις πρώτες μέρες;
Εμένα μου έχει μείνει χαραγμένος στη μνήμη μου ο 10χρονος Γιάννης Διαμαντάκης, ο πρώτος μαθητής που συνάντησα στον Φουρφουρά. Καθόμουν στο πλατύσκαλο του σχολείου και ο Γιάννης ήρθε εκεί. Είναι κάτι που δεν είναι εύκολο να το περιγράψω με λόγια. Ήρθε πραγματικά άφοβος απέναντί μου, με διάθεση να γνωριστούμε, είχε κάτι το γνήσιο, το καθαρό. Με κοίταξε, συστήθηκε φωναχτά, όπως φωναχτά μιλάνε και σχεδόν όλοι οι Κρητικοί, χωρίς να ντρέπεται. Εγώ του έκανα κλασικές ερωτήσεις, γιατί δεν ήξερα και τι να πω, και αυτός μου απάντησε για τα ενδιαφεροντά του. Ο Γιάννης, το παιδί αυτό που γνώρισα πρώτο πριν από πέντε χρόνια, ήταν για μένα και η πρώτη θετική εντύπωση απέναντι σε αυτό που θα συναντούσα. Αυτή η καθαρότητα, η γνησιότητα, μου άρεσε πάρα πολύ, και είναι κάτι που χαρακτηρίζει τους περισσότερους ανθρώπους που έχουμε γνωρίσει στο χωριό.
Πηγή: huffingtonpost.gr