ΕΥΓΕΝΕΙΑ

Δεν είμαι ήρωας, ούτε άγιος,
μόνο ονειρευτής, λογικός και παράφορος,
που ακολούθησε τα χνάρια ενός κόσμου διαυγή
ακατάβλητα που γεννιόταν
στο πρωϊνό όνειρο ενός άστρου.

Περπάτησα μέρες και χρόνια σκληρά
μ' αυτό που τόλμησα να ονειρευτώ
μέσα απο βασίλεια κι ερείπεια,
τραύματα και νίκες,
πριονισμένες τις ώρες μου απο την έλλεψη.
Αιχμηροί άνεμοι έφεραν καιρούς αντίθετους,
συσσώρευσαν αποκλεισμένες γκρίζες μέρες,
σάπισαν στο χώμα το σώμα τους,
γιγάντωσαν οι σκιές στην εχθρική γη,
κατέλαβαν και τα όνειρα
δεν παραιτούμαι είπα και συνέχισα στην μεγάλη νύχτα
ψηλαφώντας την αρετή μου, μοναδική πυγολαμπίδα.
Κι έφτασα εδώ, μπροστά
στην άκρη ενός γκρεμού απροσπέλαστου, που
κάθε βράδυ απ' το θόλο τ' ουρανού,
σ' ένα ρεύμα γλυκό, γλυκύτατο
κατεβαίνουν άστρα στοργικά
και ψιθυρίζουν το φως τους
συγκλονιστικό,
σαν αγάπη που επιστρέφει
την εποχή της μεγάλης αγένειας,
σαν αιώνιος σύντροφος που διακονεί
την αδελφική του καρδιά
με λάμψεις απο ποίηση
κι αμείβει τα χρόνια που ανάλωσα
γυρεύοντας την διαυγή καρδιά του κόσμου.

 Ρία Σπανού