Για την Ιστορία
*****************
Ημέρα της Ερυθράς Χειρός
*****************
Ημέρα της Ερυθράς Χειρός
γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 12 Φεβρουαρίου με σκοπό να θυμήσει και να
ευαισθητοποιήσει τους πολίτες του κόσμου, τα παιδιά που στρατεύονται
παρά τη θέλησή τους σε πολέμους και ένοπλες συγκρούσεις.
Οτι Πρόκειται για τη χειρότερη μορφή παιδικής κακοποίησης.
**************************************************************************
«Ο λόχος μου ήταν η οικογένειά μου, το όπλο μου ήταν ο εγγυητής και προστάτης μου, και ο κανόνας μου ήταν σκότωσε ή θα σκοτωθείς. Δεν ένοιωθα οίκτο για κανέναν. Η παιδική μου ηλικία είχε χαθεί χωρίς να το ξέρω.»
Ο πόλεμος τον άγγιξε για πρώτη φορά στα δώδεκά του. Μέχρι τότε το μόνο όπλο που είχε κρατήσει ήταν ένα ψεύτικο τουφέκι από μπαμπού.
Δεν θυμάται πότε κράτησε καλάσνικοφ για πρώτη φορά. Δεν θυμάται πότε πυροβόλησε για τελευταία φορά.
Ιανουάριος του 1993. Ο εμφύλιος στη Σιέρα Λεόνε μαίνεται. Ο αντάρτες καταστρέφουν τα πάντα στο πέρασμά τους. Εγκαταλελειμμένα χωριά, πυρπολημένα σπίτια, σφαγές. Ο εθνικός στρατός στρατολογεί παιδιά στη μάχη εναντίον των ανταρτών.
Ένα μοναδικό χρονικό για την αθέατη βία του πολέμου. Για τα παιδιά στρατιώτες της Αφρικής που χάνουν για πάντα την παιδική τους ηλικία, παραδομένα στα όπλα, στα ναρκωτικά και στις πολεμικές ταινίες.
Ο Ισμαήλ Μπεά στην πολυσυζητημένη, σοκαριστική αυτοβιογραφική του μαρτυρία για τον εμφύλιο πόλεμο στη Σιέρα Λεόνε.
..............................................................................................................
Η Ημέρα της Ερυθράς Χειρός ή Ημέρα του Κόκκινου Χεριού γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 12 Φεβρουαρίου με σκοπό να θυμήσει και να ευαισθητοποιήσει τους πολίτες του κόσμου για τα παιδιά που στρατεύονται παρά τη θέλησή τους σε πολέμους και ένοπλες συγκρούσεις. Πρόκειται για τη χειρότερη μορφή παιδικής κακοποίησης.
Παραδείγματα εκτεταμένης χρησιμοποίησης παιδιών ως στρατιωτών παρατηρούνται κυρίως σε χώρες της Αφρικής (Κονγκό, Ρουάντα,Ουγκάντα, Σουδάν, Ακτή Ελεφαντοστού), αλλά και στις Φιλιππίνες, τη Μυανμάρ (Βιρμανία) και την Κολομβία. Υπολογίζεται ότι ο αριθμός τους ανέρχεται σε περίπου 300.000, το ένα τρίτο των οποίων είναι κορίτσια.
Η Ημέρα της Ερυθράς Χειρός καθιερώθηκε στις 12 Φεβρουαρίου 2002, όταν τέθηκε σε ισχύ η Συνθήκη του ΟΗΕ για τα δικαιώματα των Παιδιών στις Ενοπλες Συγκρούσεις. Η Ελλάδα επικύρωσε τη συνθήκη στις 22 Οκτωβρίου 2003.
Ο «Συνασπισμός για τη μη χρησιμοποιήση Παιδιών ως Στρατιωτών», που εδρεύει στο Λονδίνο και έχει την πρωτοβουλία των εκδηλώσεων, περιλαμβάνει στους κόλπους του οργανώσεις, όπως η Διεθνής Αμνηστία και το Παρατηρητήριο των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (Human Right Watch) και συνεργάζεται με τη UNICEF, τον Διεθνή Ερυθρό Σταυρό και τη Διεθνή Οργάνωση Εργασίας.
Σήμα της Ημέρας είναι μια κόκκινη παλάμη, η οποία περικλείει το περίγραμμα ενός λευκού παιδιού - στρατιώτη.
ΓιαΣήμα της Ημέρας είναι μια κόκκινη παλάμη, η οποία περικλείει το περίγραμμα ενός λευκού παιδιού - στρατιώτη.
Οτι Πρόκειται για τη χειρότερη μορφή παιδικής κακοποίησης.
**************************************************************************
«Ο λόχος μου ήταν η οικογένειά μου, το όπλο μου ήταν ο εγγυητής και προστάτης μου, και ο κανόνας μου ήταν σκότωσε ή θα σκοτωθείς. Δεν ένοιωθα οίκτο για κανέναν. Η παιδική μου ηλικία είχε χαθεί χωρίς να το ξέρω.»
Ο πόλεμος τον άγγιξε για πρώτη φορά στα δώδεκά του. Μέχρι τότε το μόνο όπλο που είχε κρατήσει ήταν ένα ψεύτικο τουφέκι από μπαμπού.
Δεν θυμάται πότε κράτησε καλάσνικοφ για πρώτη φορά. Δεν θυμάται πότε πυροβόλησε για τελευταία φορά.
Ιανουάριος του 1993. Ο εμφύλιος στη Σιέρα Λεόνε μαίνεται. Ο αντάρτες καταστρέφουν τα πάντα στο πέρασμά τους. Εγκαταλελειμμένα χωριά, πυρπολημένα σπίτια, σφαγές. Ο εθνικός στρατός στρατολογεί παιδιά στη μάχη εναντίον των ανταρτών.
Ένα μοναδικό χρονικό για την αθέατη βία του πολέμου. Για τα παιδιά στρατιώτες της Αφρικής που χάνουν για πάντα την παιδική τους ηλικία, παραδομένα στα όπλα, στα ναρκωτικά και στις πολεμικές ταινίες.
Ο Ισμαήλ Μπεά στην πολυσυζητημένη, σοκαριστική αυτοβιογραφική του μαρτυρία για τον εμφύλιο πόλεμο στη Σιέρα Λεόνε.
..............................................................................................................
Η Ημέρα της Ερυθράς Χειρός ή Ημέρα του Κόκκινου Χεριού γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 12 Φεβρουαρίου με σκοπό να θυμήσει και να ευαισθητοποιήσει τους πολίτες του κόσμου για τα παιδιά που στρατεύονται παρά τη θέλησή τους σε πολέμους και ένοπλες συγκρούσεις. Πρόκειται για τη χειρότερη μορφή παιδικής κακοποίησης.
Παραδείγματα εκτεταμένης χρησιμοποίησης παιδιών ως στρατιωτών παρατηρούνται κυρίως σε χώρες της Αφρικής (Κονγκό, Ρουάντα,Ουγκάντα, Σουδάν, Ακτή Ελεφαντοστού), αλλά και στις Φιλιππίνες, τη Μυανμάρ (Βιρμανία) και την Κολομβία. Υπολογίζεται ότι ο αριθμός τους ανέρχεται σε περίπου 300.000, το ένα τρίτο των οποίων είναι κορίτσια.
Η Ημέρα της Ερυθράς Χειρός καθιερώθηκε στις 12 Φεβρουαρίου 2002, όταν τέθηκε σε ισχύ η Συνθήκη του ΟΗΕ για τα δικαιώματα των Παιδιών στις Ενοπλες Συγκρούσεις. Η Ελλάδα επικύρωσε τη συνθήκη στις 22 Οκτωβρίου 2003.
Ο «Συνασπισμός για τη μη χρησιμοποιήση Παιδιών ως Στρατιωτών», που εδρεύει στο Λονδίνο και έχει την πρωτοβουλία των εκδηλώσεων, περιλαμβάνει στους κόλπους του οργανώσεις, όπως η Διεθνής Αμνηστία και το Παρατηρητήριο των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (Human Right Watch) και συνεργάζεται με τη UNICEF, τον Διεθνή Ερυθρό Σταυρό και τη Διεθνή Οργάνωση Εργασίας.
Σήμα της Ημέρας είναι μια κόκκινη παλάμη, η οποία περικλείει το περίγραμμα ενός λευκού παιδιού - στρατιώτη.
ΓιαΣήμα της Ημέρας είναι μια κόκκινη παλάμη, η οποία περικλείει το περίγραμμα ενός λευκού παιδιού - στρατιώτη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου