Στραντιβάρι Αντόνιο

Ο Αντόνιο Τζιάκομο Στραντιβάριους, [Antonio Stradivari], Ιταλός κατασκευαστής βιολιών, γεννήθηκε το 1644 στην Κρεμόνα και πέθανε στις 18 Δεκεμβρίου 1737. Aπέκτησε 11 παιδιά από δύο γάμους, από τα οποία μόνο δύο, ο Φραντζέσκο και ο Ομομπόνο, ακολούθησαν την τέχνη του πατέρα τους.

Αντόνιο Στραντιβάρι

Καταγόταν από αριστοκρατική οικογένεια και πήρε μαθήματα κατασκευής μουσικών οργάνων από το διάσημο Νικόλα Αμάτι, αλλά γρήγορα ξεπέρασε το δάσκαλό του στην τέχνη. Άρχισε να κατασκευάζει βιολιά από το 1666, επηρεασμένος από την τεχνική του δασκάλου του στην αρχή. Αργότερα απομακρύνθηκε από τα πρότυπα του Αμάτι και αναζήτησε δικά του καινούρια μοντέλα, με καλύτερη ηχητική απόδοση.

Ο σχεδιασμός του έδωσε στο βιολί τη γεωμετρική μορφή του. Για το μπροστινό του καπάκι και τα πλευρά διάλεγε ξύλο πεύκου και για το πίσω καπάκι, ξύλο σφενδάμου. Εκτός από βιολιά έφτιαχνε και άρπες, βιόλες, τσέλα και κιθάρες.
Τα όργανα που κατασκεύασε σύμφωνα με τα πρότυπα του Αμάτι (βιολιά, βιόλες, βιολοντσέλα κ.ά.) είναι γνωστά με το όνομα "Stradiνari amarizzati". Όμως τα καλύτερα βιολιά του, που χαρακτηρίζονται από την άριστη ποιότητα ξύλου, τις τέλειες αναλογίες τους, το περίφημο βερνίκι τους, τα κατασκεύασε μετά από το 1700 και μέχρι το 1725.
Συνολικά κατασκεύασε πάνω από 1100 βιολιά, από τα οποία σώζονται 400 περίπου σ` όλο τον

Βιολί Στραντιβάρι

κόσμο και πολλά είναι γνωστά με τα ονόματα των μουσικών που τα χρησιμοποίησαν, τα ονόματα των κατόχων τους, των συνθέσεων στις οποίες χρησιμοποιήθηκαν κ.ά. διάφορες ονομασίες. Για την καλύτερη ηχητική απόδοση των οργάνων αναζήτησε νέους τρόπους και έκανε πολλές τελειοποιήσεις. Η ανωτερότητα των μουσικών του οργάνων οφείλεται στην εκλογή του κατάλληλου ξύλου, στις τέλειες αναλογίες που πετύχαινε και στο βερνίκι που το έφτιαχνε μόνος του.
Ενδεικτικό γεγονός της ασύγκριτης αξίας τους είναι ότι το 1948 ένα βιολί του, το οποίο ανήκε στην Ιταλο-αμερικάνα βιολονίστα Λουίζα Τέρτσι, τοποθετήθηκε, σύμφωνα με την επιθυμία της, στο φέρετρό της και θάφτηκε μαζί της στο Λος Αντζελες.