Την ώρα που η κοκορομαχία των Ελλήνων πολιτικών κορυφώνεται, η αδυναμία των ηγετών να συννενοηθούν ακόμα και για τα αυτονόητα, για κοινή γραμμή πλεύσης στα ζητήματα εθνικής σημασίας, η περιοχή μας αργά και σταθερά κυλά σε μια αποσταθεροποίηση που δεν μας αγγίζει απλά, μας περικυκλώνει.
Η αποψινή δολοφονία του Ρώσου πρέσβη στην Άγκυρα, φέρνει στο νου δυστυχώς παρόμοια περιστατικά (Η δολοφονία του αρχιδούκα Φραντζ Φέρντιναντ, διαδόχου του Αυστροουγγρικού θρόνου, και της συζύγου του, αρχιδούκισσας Σοφίας, στο Σαράγεβο στις 28 Ιουνίου 1914, πυροδότησαν τις εχθροπραξίες.) λίγο πριν το πρώτο παγκόσμιο πόλεμο. Η δονούμενη Τουρκία του Ερντογάν σείεται από τη μεγαλύτερη κρίση των τελευταίων δεκαετιών που ανεξέλεγκτη γιγαντώνεται σε όλα τα μέτωπα. Η διάχυση του πολέμου στην Υεμένη, η χθεσινή επίθεση στην Ιορδανία, οι Βαλκανικές ιαχές και κορώνες και διεκδικήσεις, ο ευρωπαϊκός οικονομικός εμφύλιος που σε λίγο θα πάρει και άλλες διαστάσεις, η διαρκώς αυξανόμενη Αμερικανο-Κινεζική αντιπαράθεση που βαίνει ογκούμενη σε ανεξέλεγκτες ατραπούς, η νέα αποψινή τροπή στις Ρωσο-Τουρικές σχέσεις είναι στοιχεία που σε κάνουν να σκεφτείς ότι ο κόσμος αλλάζει δραματικά και ότι το 2017 θα ξημερώσει ως η πιο απρόβλεπτη χρονιά της ζωής μας. Μιας ζωής που για τη δική μας γενιά ήταν μάλλον προβλέψιμη μέχρι τώρα, χωρίς ακραία γεωπολιτικά σενάρια.
Ο κόσμος αλλάζει δραματικά και πάντα σε τέτοιες αλλαγές οι άνθρωποι στρέφονται δυστυχώς στα άκρα χωρίς δεύτερη σκέψη για να οχυρωθούν.
Μέσα σε όλο αυτό το ρευστό σκηνικό εμείς παρακολουθούμε τις εσωτερικές γελοίες αντεκλήσεις αντί να δούμε μια επείγουσα διεργασία δημιουργίας ενός κοινού μετώπου που θα μας όπλιζε απέναντι σε όσα έρχονται. Γιατί έρχονται, όσο και αν σφυρίζουμε αδιάφορα επειδή τα φώτα του τραίνου είναι ακόμα μακριά…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου