Όπως έγραψε και ο Ν. Μπογίοπουλος:
Ο Τσάρλι Τσάπλιν υπήρξε ανεπανάληπτος γιατί έθεσε το αξεπέραστο ταλέντο του στην υπηρεσία του δίκιου, γιατί «όλες οι ταινίες του γίνανε για τον καταπιεσμένο άνθρωπο».
Ο Σαρλό με το Χαμίνι του γελοιοποιεί την εξουσία, με τους "Μοντέρνους Καιρούς" παραδίδει μαθήματα πολιτικής οικονομίας, με τον "Μεγάλο δικτάτορα" στα 1940 εξευτελίζει τον Χίτλερ.
Όταν στις 22/7/1942, στη συγκέντρωση που έγινε στη Μάντισον Σκουέρ Γκάρντιν ο Τσάπλιν εξυμνεί τον αντιφασιστικό αγώνα της ΕΣΣΔ ήταν βέβαιο ότι δεν θα περνούσε απαρατήρητος από τον Μακάρθι...
Ο Τσάπλιν δεν ήταν μόνο καταγεγραμμένος ως "κόκκινος" στα κιτάπια της CIA, ως «θαυμαστής της ΕΣΣΔ», «αντιναζιστής" και "ενεργητικός οπαδός της ειρήνης". Είχε και ένα ακόμα ελάττωμα: Είχε περιφρονήσει ευθέως τις ΗΠΑ καθώς αν και ο πιο δημοφιλής αστέρας του Χόλιγουντ δεν είχε ζητήσει ποτέ την αμερικάνικη υπηκοότητα...
Όταν η κυβέρνηση των ΗΠΑ ανακοίνωσε το 1952 την απόφασή της για την απέλασή του από τη χώρα εκείνος και μαζί όλη η Υφήλιος γελούσε με το πάθημα των ΗΠΑ καθώς ο Τσάπλιν είχε ήδη σαλπάρει μαζί με την οικογένειά του από το λιμάνι της Νέας Υόρκης για την Ευρώπη...
Ανάμεσα στο αθάνατο έργο του και ο γνωστός μονόλογος από την ταινία του "Ο μεγάλος δικτάτορας":
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου