Ξεχάσαμε να..

Mιλάμε με τους φίλους μας...να μιλάμε με τα παιδιά μας..
να σωπαίνουμε... να αφηγούμαστε..

Ξεχάσαμε τι θα πει ελεύθερος χρόνος...την αξία της κάθε στιγμής..
Ξεχάσαμε την μαγεία της κάθε ρωγμής..

Ξεχάσαμε να διαβάζουμε...να γράφουμε..
να ακούμε...να τραγουδάμε..να αγαπάμε..

Ξεχάσαμε να συνεργαζόμαστε...να δημιουργούμε..
Ξεχάσαμε να σταματάμε...να ξαναρχίζουμε..
Ξεχάσαμε να κοιτάζουμε και να ΒΛΕΠΟΥΜΕ..
Ξεχάσαμε οτι ένα κι ένα μπορεί να κάνει ΠΟΛΥ..

Ξεχάσαμε να θαυμάζουμε..να σεβόμαστε..
Ξεχάσαμε να προσευχόμαστε...να χαμογελάμε..να γευόμαστε.

Ξεχάσαμε να ξεχωρίζουμε τα χρώματα... να ξεχωρίζουμε τις νότες..
να χαρίζουμε... να λέμε πικρές αλήθειες..
Ξεχάσαμε να λέμε γλυκά ψέματα...

Ξεχάσαμε να φεύγουμε... να ερχόμαστε..
Ξεχάσαμε να ονειρευόμαστε...

Ξεχάσαμε πως είναι να ανασαίνεις καθαρό αέρα..
Ξεχάσαμε πως είναι να ανασαίνεις ελεύθερα..
Ξεχάσαμε να ζούμε..

Ομως... περισσότερο με πειράζει που ξεχάσαμε να περπατάμε ΟΡΘΙΟΙ..
και με ψηλά το κεφάλι!!

Σαν άνθρωποι δηλαδή!!