Αν βλέπεις καθημερινά δύο με δυόμισι ώρες τηλεόραση, όπως η συντριπτική πλειονότητα των Ελλήνων, ακούς δυο ωρίτσες ραδιόφωνο, κυκλοφορώντας με το I.X. στην πόλη και διαβάζοντας όλες τις διαφημίσεις δρόμου, τότε έχεις μετατρέψει το μυαλό σου σε αληθινό σκουπιδότοπο. Δεν είναι μόνο ότι η πληροφορία έχει ανυψωθεί τόσο στην κοινωνική συνείδηση που συγχέεται πλέον με τη γνώση, η οποία όλο και περισσότερο χάνει το νόημά της, όλο και περισσότερο γίνεται πληροφορία - σήμερα, το «είσαι πληροφορημένος» και το να «είσαι γνώστης», σημαίνουν περίπου το ίδιο πράγμα. Είναι κι ότι ανούσιες ειδήσεις, ακατάσχετες συζητήσεις, ατέλειωτες διαφημίσεις, άχρηστες πληροφορίες, αμέτρητα κρυφά και φανερά μηνύματα (βομβαρδιζόμαστε με πάνω από 3.000 μηνύματα τη μέρα - πάνω από ένα εκατομμύριο τον χρόνο), καταδυναστεύουν τόσο το πνεύμα μας, που δεν αφήνουν χώρο για να σκεφτούμε οργανωμένα, να συγκεντρωθούμε και να ζυγιάσουμε καταστάσεις, να στοχαστούμε. Παύουμε να είμαστε πνευματικά ανεξάρτητοι.
Η αποσκελετωμένη από τις ατέλειωτες ώρες δουλειάς πνευματική μας ζωή κυριαρχείται και καταπιέζεται από την κεφαλαιοκρατία των απανταχού εμπόρων της πληροφορίας, που αισχροκερδούν με την τεχνητή υπερτίμηση των «κεφαλαίων» τους. Σε τελική ανάλυση είναι ολέθρια η νοοτροπία ότι το να είσαι απόλυτα «ενημερωμένος» είναι απόδειξη ευρυμάθειας και καλλιέργειας.
Το μυαλό «καίγεται». Μοιάζει με υπερβοσκημένος αγρός από τους εμπορικούς αντιπροσώπους των κάθε λογής «γνώσεων». Κάποτε, το κυνήγι της είδησης τρεφόταν από μια αμετακίνητη πίστη στο μέλλον. Σήμερα, αυτή η πίστη είναι τόσο αδύναμη που χάνει από τα μάτια της κάθε στόχο και μοιάζει με έναν μαγικό φανό που προβάλλει τις εικόνες του πίσω από την πραγματικότητα. Κάποτε η πνευματικότητα ήταν χάρισμα. Σήμερα η εσωτερικότητα έχει γίνει μια σαχλαμάρα, ευπρόσδεκτη μόνο στα αισθηματικά μπεστ σέλερ και στα ψυχολογικά φιλμ. Οι γνήσιες προσωπικές σκέψεις της πραγματικής ζωής διώκονται από την ανάγκη να αποβάλλουμε τις ανησυχίες και τον πόνο ακόμη και με πληροφορίες ή εικόνες που τον περιγράφουν. Στη σημερινή εποχή των ζωντανών μεταδόσεων, των στατιστικών, των μελετών, των αναλύσεων, ο κόσμος έχει εθισθεί να εισπράττει ό,τι τον βολεύει - είναι πολύ αποστασιοποιημένος για να ταυτιστεί με την ουσία, αλλά και πολύ νωθρός για να ασχοληθεί με τον μηχανισμό παραγωγής συμπερασμάτων. Που εφορμά στο μυαλό μας και το στομώνει, το χειραγωγεί, όπως ο μηχανισμός της οικονομικής κυριαρχίας εφορμά στη φύση και τη φθείρει, την εξαντλεί.
Και δεν αδειάζουν μόνο από σκέψεις τα καταφύγια του μυαλού, αδειάζουν κι από συνείδηση. Διότι, όσο περισσότερο κυνηγάμε σκουπιδο-πληροφορίες, τόσο λιγότερο ενδιαφερόμαστε για το ποιοι είμαστε και τι πρεσβεύουμε στ' αλήθεια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου