Γεννήθηκε γυναίκα...

Ε, και ;
Σάμπως ρωτήθηκε γι αυτό ;
Γεννήθηκε γυναίκα ένα βαρύ απομεσήμερο.
Απ’ αυτά που στέκουν χωρίς σκοπό, άλλα παραφουσκωμένα απ’ της μέρας τα γινόμενα, άλλα λιπόσαρκα απ’ της νύχτας τις αφαιρέσεις.
•
Γεννήθηκε γυναίκα λοιπόν σε μια στιγμή που κανείς δεν την περίμενε.
Σε μιαν άχρονη στιγμή, άφησε τα ασφαλή σκοτάδια της και βγήκε σ’ ένα βαριεστημένο, αφιλόξενο φως.
Ένα τοσοδούλι άσχημο πραματάκι ήταν.
Ένα πλάσμα που δεν έκλαψε..
Ναι, δεν έκλαψε καθόλου κι όλοι το βγάλαν προβληματικό.
‘’Να δεις μουγκό θα είναι το βαριόμοιρο’’, αποφάνθηκε η μαμή.
Η μάνα το ‘σφιξε στον κόρφο της, με μια βία, με μια λύσσα, θαρρείς και θα της το άρπαζαν.
‘’Κοριτσάκι μου’’ ψιθύρισαν τα χείλια της κι έλαμψε το πρόσωπο της..

Ο πατέρας βλασφήμησε..
‘’Θηλυκό, γ@μώ το κέρατο μου’’…
Τότε το νιόβγαλτο έβγαλε μια κραυγή ..
Τότε έμπηξε με μίσος το απροσδιόριστου χρώματος βλέμμα του στον πατέρα και χώθηκε κατάβαθα στα σωθικά της μάνας..
•
Από τότε κούμπωσαν οι ψυχές τους και εύρισκαν καταφύγιο, η μια στην άλλη, κάθε που τα συναισθήματα τους κρύωναν..
Κάθε που οι καρδιές πάγωναν, πολλοί χειμώνες ζεστάθηκαν, πότε στην αγκαλιά της μιας, πότε στης άλλης.
Από τότε η κόρη δεν ξανάκλαψε ποτέ, μην και προδώσει της μάνας τα χαμόγελα.
Από τότε ό,τι κι αν τις πονούσε, ό,τι κι αν τις χάραζε, μάνα, της μάνας της γινόταν σε μια αντιστροφή των ρόλων.
Σε ένα σμίξιμο δυνατό, με έναν ατσάλινο πλακούντα να κρατάει γερά απέξω όλους τους ενάντιους ανέμους…
•
Κι έρχεσαι τώρα εσύ καμάρι μου
και ζητάς υποταγή και παράδοση άνευ όρων.. ;
Από ποιαν… ;
Απ’ αυτήν που λοιδόρησε το κλάμα της γέννας της.. ;
Χα !
Κωνσταντίνα Σταθακοπούλου
( αφιερωμένο σ' όλες τις γυναίκες )