LUNCH

Για ορεκτικό κάτι
να σπανίζει στον ουρανίσκο,
μια βουτυρωμένη έκπληξη,
ένας λόγος,
να επικαλύπτει
να ξεγελά έστω
την άρνηση της χώνεψης.


Η σούπα εντέχνως ρηχή,
χωρίς υποψίες βάθους
αργά- αργά να καταπίνουμε ευγενώς
με εφησυχασμό
την αντανάκλασή μας.

Για κυρίως,
ληγμένη ζωή στο πιάτο μας.
Ασημένια μαχαιροπίρουνα
Τεμαχίζουμε με επιτηδειότητα
την δήθεν άγνοιά μας
για μια θέση
στην τράπεζα της ευπρέπειάς μας.
Να μασηθεί καλώς.

Να ευθυμήσωμε τώρα.
Οίνος στα κρύσταλλά μας παλαιός
από όνειρα που διαμπομπεύτηκαν.
Γελάμε απέναντι στον θρήνο.
Έχουμε δραπετεύσει.
Δεν είμαστε πουθενά.

Για επιδόρπιο,
γαντοφορεμένοι μαίτρ
μας σερβίρουν επιτυχώς
ζαχαρωμένη παρανόηση
με εσάνς απάτης
που εισβάλλει θριαμβευτικά
στην κορνίζα που απομονώσαμε
το μέλλον.

Ρ.Σ