Ω!!! ΝΙΟΤΗ ΜΟΥ...!!!

Ω νιότη μου εγκαταλελειμμένη
Ως μια γιρλάντα ξεθωριασμένη
Να εδώ που καταφτάνει ο καιρός
καχύποπτος και περιφρονητικός

Είν' το τοπίο από καμβά φτιαγμένο
Ρέουν ποτάμια αίματος πλαστά
Και κάτω από το δέντρο το με άστρα ανθισμένο
Ένας παλιάτσος είναι ο μόνος που περνά

Μια κρύα αχτίδα παιχνίδι κάνει και σκορπά
στο σκηνικό στης όψης σου την παρειά
κρότος ρεβόλβερ μία κραυγή
Στη σκιά κάποιο πορτρέτο μειδιά

Το πλαίσιο του κάδρου έχει σπάσει
Ένας αγέρας χωρίς το στίγμα του ν'αφήνει
Ανάμεσα στο λογισμένο και σ'αυτό διστάζει
Ανάμεσα στο μέλλον και τη μνήμη

Ω νιότη μου εγκαταλελειμμένη
Ως μια γιρλάντα ξεθωριασμένη
Να εδώ που καταφτάνει η εποχή
του λόγου και της μεταμέλειας μαζί.