Σάββατο 27 Μαΐου 2017

Δυο είναι οι βαθύτερες ορμές του ανθρώπου: Η Πείνα και Ο Φόβος


α’ η Πείνα: ν’ απλώσει όσο μπορεί περισσότερο γύρα του τη
δύναμή του, ν’ αρπάξει, να καταχτήσει, να κάμει δικό του, να φάει,
β’ ο Φόβος: να μην του πάρουν, να διατηρήσει όσο μπορεί πιο πολύν καιρό – και πιο άνετα, ότι κατάχτησε.

Ένας νεαρός οργανισμός, γερός, ζωντανός, που βρίσκεται ακόμα στην έφοδό τον προς τ’ απάνω, πεινάει. Η ανάγκη τον σπρώχνει να τανύσει τη δύναμή του, ν’ αψηφήσει τον κίντυνο, να χιμήξει γύρα του να βρει θροφή να μην πεθάνει. Κάνει πόλεμο.
Ένας ωριμασμένος οργανισμός που έφαγε και χόρτασε μια μονάχα πια επιθυμία έχει: να μην του πάρουν ότι κατέχει να μην ανατραπεί η καθιερωμένη τάξη’ ο κόσμος είναι καλός και του αρέσει. θέλει ειρήνη.
Κι οι δύο έχουν δίκιο. Κι οι δύο, ακολουθώντας την ανάγκη, συνεργάζονται στο μεγάλο σκοπό. Ποιο σκοπό; Να κουνηθεί η ψυχή τον ανθρώπου.
Να κουνηθεί η ψυχή τον ανθρώπου και να κάμει ένα βήμα πιο πέρα, να γλιτώσει από τις παλιές ηθικές, ελευτερίες και συνήθειες, που κατάντησαν ανηθικότητες, σκλαβιές και θάνατος, και να δημιουργήσει ένα καινούριο όραμα : ένα νέο πολιτισμό...
Ν.Κ.



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου