Κάθε φορά που δακρύζεις ... που πονάς, να θυμάσαι πως υπάρχει κάπου
ενα ξέφωτο μετά την καταιγίδα...
κι αν ακόμη κρατάς στα χέρια σου μονάχα τις στάχτες των ονείρων σου...
κι αν ακόμη ματώνει η ψυχή σου, να θυμάσαι πως και οι πιο βαθιές πληγές κάποτε κλείνουν... με αμυδρά σημάδια μιας μακρινής ανάμνησης...
να θυμάσαι πως ο άνθρωπος είναι φτιαγμένος ν' αντέχει μέχρι το τέλος...
μέχρι να δύσει ο ήλιος πίσω από ένα πανέμορφο ουρανό...στην αγκαλιά της θάλασσας....να το θυμάσαι....
ενα ξέφωτο μετά την καταιγίδα...
κι αν ακόμη κρατάς στα χέρια σου μονάχα τις στάχτες των ονείρων σου...
κι αν ακόμη ματώνει η ψυχή σου, να θυμάσαι πως και οι πιο βαθιές πληγές κάποτε κλείνουν... με αμυδρά σημάδια μιας μακρινής ανάμνησης...
να θυμάσαι πως ο άνθρωπος είναι φτιαγμένος ν' αντέχει μέχρι το τέλος...
μέχρι να δύσει ο ήλιος πίσω από ένα πανέμορφο ουρανό...στην αγκαλιά της θάλασσας....να το θυμάσαι....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου