Ένα παιδί μετράει πληγές

Πάλι κι απόψε θα ματώσει η ψυχή μου
κι ανήμπορος θα πνίξω τρομαγμένα τη φωνή μες στη σιωπή μου
θα μείνω μοναχός μου φοβισμένος να κοιτώ
μην έρθουν πάλι και εισβάλουν στο χωριό.
Εδώ στα μέρη τα δικά μας,ήλιος ποτέ δεν βγαίνει
κι η ματιά του καθενός σκοτεινιασμένη και θλιμμένη
εδώ το κλάμα και οι κραυγές είναι παντού
και κάποιοι μας πετάξανε στη φρίκη του πολέμου αυτού
Είμαι μόνος ξεχασμένος και κρυώνω πολύ
έχει γεμίσει με πληγές η παιδική μου ψυχή
αναρωτιέμαι πότε πρόλαβα να φταίξω,τι χρωστάω
γιατί πρέπει να μισώ και όχι να αγαπάω
Τώρα που το βλέμμα όπου γυρίσω βλέπω μόνο συντρίμμια
κι ανθρώπους στα χαλάσματα να ψάχνουν σαν τα αγρίμια
δυσοσμία από ψοφίμια κι εικόνες τραγικές
και στα αυτιά μου αυτές οι μόνιμες οδυνηρές κραυγές
Κάθε φορά που νυχτώνει,φοβάμαι πιο πολύ
ψάχνω κρυψώνες να κουρνιάσει η ματωμένη μου ψυχή
Να φτιάξω όμορφες εικόνες και σ`αυτές να χαθώ
να σωθώ η με το θάνατο να συμφιλιωθώ.

Με λυγμούς να τραγουδήσω τα χαμένα όνειρά μου
είναι σκληρό που ότι αγαπώ πεθαίνει μόνο του κοντά μου
μου λείπουνε οι φίλοι μου,δεν ξέρω καν αν ζούνε
αν υπάρχεις Χριστέ βοήθα τους να μην χαθούνε
Ο ουρανός έχει αγριέψει κι έχει διώξει τα πουλιά
και εκείνα φύγανε,πετάξανε για κάπου μακρυά
μας έφερε άλλα πιο μεγάλα,που θυμώνουν
μας πετάνε κοτσιλιές και μας σκοτώνουν.
Μα δεν το αντέχω όλο αυτό,θέλω να ζήσω αλλιώς
ήλιε μου βγες να φέρεις πάλι στη ζωή μας λίγο φως
θέλω να δω τους φίλους μου και να τους αγκαλιάσω
να παίξουμε μπάλα και δεν με νοιάζει αν χάσω.
Στης μάνας μου τα άγια χέρια μέσα να χαθώ
και με τα χάδια της γαλήνια ξανά να κοιμηθώ
και να ξυπνήσω με φωνές από παιδιά που τραγουδάνε
χελιδόνια,περιστέρια από πάνω να πετάνε
Να γεμίσουμε με χρώματα ολόκληρη τη γη
να επουλώσουμε για πάντα του πολέμου την πληγή
Όμως φοβάμαι,πως η ζωή εμένα με μισεί
και αφήνω αυτό το γράμμα κάποιος κάποτε αν το δει
να το διαβάσει παντού,ένα παιδί ζητάει αγάπη
Σ`αγαπώ κι ας μη σε ξέρω...μα κάνε κάτι.
( Ένα παιδί μετράει πληγές)