Διάβασα
πως ο κ. Σόιμπλε δήλωσε πως το πρόβλημα είναι πως η ελληνική κυβέρνηση
δε δέχεται να γίνουν μεταρρυθμίσεις. Επειδή η επανάληψη είναι η μητέρα
της μάθησης θυμίζω το περιεχόμενο των επτά (!) πακέτων μέτρων που έχουν ληφθεί τα τελευταία πεντέμισι χρόνια
Tο πρώτο πακέτο μέτρων στις αρχές του 2010 περιελάμβανε πάγωμα μισθών, μειώσεις επιδομάτων κατά 10% καθώς και περικοπές υπερωριών και οδοιπορικών.
Το δεύτερο πακέτο μέτρων ανακοινώθηκε στις 3 Μαρτίου 2010 και αποτελούνταν από: τη μείωση κατά 30% στα δώρα των Χριστουγέννων, του Πάσχα και στο επίδομα αδείας για τους εργαζόμενους στο δημόσιο τομέα ενώ μειώθηκαν κατά 12% όλα τα επιδόματα των δημοσίων υπαλλήλων. Παράλληλα μειώθηκαν κατά 7% οι αποδοχές στις ΔΕΚΟ και στον ευρύτερο δημόσιο τομέα ενώ έγινε αναστολή των προσλήψεων στο δημόσιο για το 2010 και καθιερώθηκε η αρχή μία πρόσληψη προς πέντε αποχωρήσεις εκτός της υγείας, της παιδείας και της ασφάλειας και αναγγέλθηκε η μείωση κατά 30% των προσλήψεων προσωπικού με συμβάσεις αορίστου και ορισμένου χρόνου και έργο στο Δημόσιο. Από εκεί και πέρα αυξήθηκε ο ΦΠΑ στις διάφορες κατηγορίες προϊόντων από 4,5% σε 5%, από 9% σε 10% και από 19% σε 21%., αυξήθηκε ο φόρος στη βενζίνη κατά 15%, επιβλήθηκε επιπλέον φορολογία της τάξης του 10%-30% στους φόρους εισαγωγής για τα περισσότερα εισαγόμενα αυτοκίνητα, ενώ στα τεκμήρια διαβίωσης επανήλθε η ιδιοκτησία αυτοκινήτου ανεξαρτήτως κυβισμού και εντάχθηκε και η ιδιοκτησία ακινήτων.
To τρίτο πακέτο μέτρο ήταν το πλαίσιο του πρώτου μνημονίου.: Αντικαταστάθηκε ο 13ος και ο 14ος μισθός των δημοσίων υπαλλήλων με επίδομα 500 ευρώ ενώ καταργούταν το επίδομα για όσους είχαν απολαβές πάνω από 3000 ευρώ το μήνα. Επίσης αντικαταστάθηκε η 13η και η 14η σύνταξη με συνολικό επίδομα 800 ευρώ μόνο για όσους είχαν σύνταξη μέχρι 2500 ευρώ το μήνα. Τα επιδόματα των δημοσίων υπαλλήλων γνώρισαν περαιτέρω μείωση 8% ενώ στους εργαζόμενους στις ΔΕΚΟ που δεν έπαιρναν επιδόματα επιβλήθηκε μείωση 3%. Ο ΦΠΑ αυξήθηκε στις τρεις κατηγορίες από το 5% στο 6,5% , από το 10% στο 11% και από 1η Ιανουαρίου 2011 στο 13% και από το 21% σε 23%. Ο ειδικός φόρος κατανάλωσης σε καύσιμα τσιγάρα και ποτά αυξήθηκε κατά 10% ενώ επιβλήθηκε επιπλέον φορολογία της τάξης του 10% στους φόρους εισαγωγής στα περισσότερα εισαγόμενα αυτοκίνητα. Σε επίπεδο εργασιακών σχέσεων προβλεπόταν η μείωση ως και ¾ του χρόνου προειδοποίησης στην τακτική καταγγελία των συμβάσεων πράγμα που οδήγησε μέχρι και σε 18 μισθούς μικρότερη αποζημίωση για εργαζόμενους με μεγάλη προϋπηρεσία ενώ θεσπίστηκε απεριόριστη αύξηση των δόσεων καταβολής της αποζημίωσης και παράλληλη μείωση του ποσού κάθε δόσης ενώ αυξήθηκε το όριο απολύσεων κατά 50% για επιχειρήσεις που απασχολούν μέχρι 150 εργαζόμενους και κατά 150% για τις μεγαλύτερες. Επεκτάθηκε η ετήσια διάρκεια της εκ περιτροπής εργασίας (3ημερα, 4ημερα) στους 9 μήνες με δυνατότητα διαδοχής 2 ετήσιων περιόδων μέχρι του. Καθιερώθηκε η δυνατότητα πρόσληψης νεοεισερχομένων στην αγορά εργασίας ηλικίας 18- 24 ετών με αμοιβή μέχρι 84% του κατώτατου μισθού και κάλυψη των ασφαλιστικών εισφορών από τον ΟΑΕΔ ενώ θεσπίστηκε μια ειδική σύμβαση μαθητείας για τους νέους ηλικίας 15-18 ετών με αμοιβή ως το 70% του κατώτατου μισθού. Επιβλήθηκε μείωση κατά 20% για κάθε είδους υπερωριακής απασχόλησης ενώ περιορίστηκε το αντικείμενο των διαιτητικών αποφάσεων στο θέμα του βασικού μισθού Στο ασφαλιστικό προβλεπόταν η αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης των γυναικών στο δημόσιο τομέα στα 65 χρόνια.
Τα αδιέξοδα της εφαρμοζόμενης οικονομικής πολιτικής θα οδηγήσουν σε νέο πακέτο μέτρων, το τέταρτο κατά σειρά, που θα ψηφιστεί στις 29 Ιουνίου 2011 και θα ονομαστεί «Μεσοπρόθεσμο Πλαίσιο Δημοσιονομικής Στρατηγικής 2012- 2015». Στο δημόσιο τομέα καταργήθηκαν οι εξαιρέσεις στην αναλογία 1/5 μεταξύ προσλήψεων και αποχωρήσεων, ανακοινώθηκε η μείωση κατά 15% στις προσλήψεις στο Δημόσιο με σύμβαση ορισμένου χρόνου και έργου σε σχέση με το 2010, ενώ στους εργαζόμενους στις ΔΕΚΟ επιβλήθηκε μείωση αποδοχών 10% για όσους αμείβονταν με πάνω από 1800 ευρώ το μήνα. Επίσης αυξήθηκε το εβδομαδιαίο ωράριο στο δημόσιο από 37,5 σε 40 ώρες. Στα φορολογικά μέτρα υιοθετούνταν αλλαγή φορολογικής κλίμακας με επιβάρυνση σε όσους δήλωναν εισόδημα πάνω από 8000 ευρώ ενώ τα προϊόντα και οι υπηρεσίες εστίασης ανέβηκαν κλίμακα ΦΠΑ. Στην άμεση φορολογία επιβλήθηκε κλιμακωτή αντικειμενική δαπάνη κατοικίας ενώ θεσπίστηκε ετήσιο τέλος για τους ελεύθερους επαγγελματίες καθώς και ειδική εισφορά αλληλεγγύης σε όλους τους φορολογούμενους που ξεκινούσε από το 1% και έφτανε στο 4% του συνολικού τους εισοδήματος. Στους συνταξιούχους αυξήθηκε η παρακράτηση ΛΑΦΚΑ για τις συντάξεις άνω των 1450 ευρώ από 4%-10% σε 6%-14% ενώ επιβλήθηκε και ειδική εισφορά συνταξιούχων επικουρικής ασφάλισης. Στα εργασιακά περιελήφθηκε η θέσπιση του μέτρου της εργασιακής εφεδρείας για εργαζόμενους σε οργανισμούς του δημοσίου που θα καταργούνταν, για τους νεοπροσληφθέντες χωρίς επαγγελματική εμπειρία («μαθητευόμενους») προβλεπόταν αμοιβή κατά 20% μικρότερη από αυτή της Εθνικής Συλλογικής Σύμβασης ενώ η διάρκεια των συμβάσεων ορισμένου χρόνου αυξήθηκε από τα δύο στα τρία χρόνια περιλαμβάνοντας και τις ανανεωνόμενες συμβάσεις στο διάστημα αυτό.
Πολύ σύντομα εκτιμήθηκε πως ούτε αυτά τα μέτρα ήταν επαρκή έτσι στις αρχές Σεπτεμβρίου του 2011 ανακοινώθηκε νέο πακέτο μέτρων, το πέμπτο, που περιελάμβαναν την εισαγωγή του καθεστώτος της εργασιακής εφεδρείας στο δημόσιο με καταβολή του 60% του βασικού μισθού για το πλεονάζων προσωπικό, την επέκταση της σχέσης 1:5 για τις προσλήψεις και αποχωρήσεις στο δημόσιο μέχρι το 2015, (και 1:10 ειδικά για το 2011), τον περιορισμό των προσλήψεων με σύμβαση ορισμένου χρόνου και έργου κατά 50% για το 2011 και κατά 10% για τη περίοδο 2012- 2015. Από εκεί και πέρα υιοθετήθηκαν η θέσπιση του έκτακτου φόρου στις ηλεκτροδοτούμενες κατοικίες (το γνωστό χαράτσι), νέες μειώσεις στις κύριες και επικουρικές συντάξεις και σημαντικές περικοπές στο εφάπαξ, περαιτέρω περικοπές στους μισθούς των εργαζομένων στο δημόσιο και συνολική εφαρμογή του ενιαίου μισθολογίου, μείωση του αφορολογήτου ορίου από τις 8000 στις 5000 ευρώ ενώ προβλεπόταν άνοιγμα όλων των κλειστών επαγγελμάτων. Οι αλλαγές αυτές ψηφίστηκαν στις 20 Οκτωβρίου.
Λίγο αργότερα, στις 9 Δεκεμβρίου, η κυβέρνηση κατέθεσε νομοσχέδιο για τις εργασιακές σχέσεις στον ιδιωτικό τομέα και το μισθολογικό στις ΔΕΚΟ. Για τις εργασιακές σχέσεις αυτό που προέβλεπαν ήταν πως οι επιχειρησιακές συμβάσεις υπερίσχυαν των κλαδικών με μοναδικό περιορισμό το ύψος του βασικού μισθού της εθνικής συλλογικής σύμβασης, θεσπιζόταν δοκιμαστική περίοδος εργασίας διάρκειας 12 μηνών η οποία μπορούσε να καταγγελθεί χωρίς προειδοποίηση και χωρίς αποζημίωση ενώ αναστελλόταν η επέκταση των κλαδικών συμβάσεων Στις ΔΕΚΟ εισαγόταν ανώτερο πλαφόν 4000 ευρώ στις μεικτές αποδοχές και θεσπιζόταν μείωση 10% σε αμοιβές που ξεπερνούσαν τα 1800 ευρώ. Για το δημόσιο τομέα εισαγόταν η προσυνταξιοδοτική διαθεσιμότητα με αμοιβή το 60% του βασικού μισθού σε περίπτωση κατάργησης των οργανικών θέσεων και αυτοδίκαιη απόλυση για όσους συμπλήρωναν τα 55 έτη και τα 35 χρόνια προϋπηρεσίας στα τέλη του 2013 ενώ υπήρχε και ειδική ρύθμιση για την εργασιακή εφεδρεία με σχέση ιδιωτικού δικαίου για διάστημα 1-2 χρόνων πριν από την οριστική αποχώρηση με την καταβολή του 60% του βασικού μισθού όπου συμπεριλαμβανόταν και η αποζημίωση απόλυσης
Επειδή όμως θεωρήθηκε πως ούτε αυτά μέτρα ήταν επαρκή χρειάστηκε και έκτο πακέτο μέτρων που ονομάστηκε 2ο Μνημόνιο και υιοθετήθηκε από τη Βουλή στις 12 Φεβρουαρίου 2012. Αυτή τη φορά προβλεπόταν κατάργηση της ΕΓΣΣΕ για τα έτη 2010- 2012, μείωση κατά 22% του κατώτατου μισθού (από 751 ευρώ σε 586 ευρώ) και 32% στους νεοεισερχόμενους μέχρι 25 ετών, κατάργηση 15000 θέσεων εργασίας στο Δημόσιο από τις οποίες για τις 4000 υπήρχε πρόβλεψη πως θα καταργούνταν μέσα στο 2012 ενώ γινόταν άρση της μονιμότητας στις ΔΕΚΟ και στις τράπεζες που βρίσκονταν υπό κρατικό έλεγχο. Μειωνόταν ο χρόνος της μετενέργειας των συλλογικών συμβάσεων από έξι σε τρεις μήνες με διατήρηση μόνο του βασικού μισθού και ορισμένων επιδομάτων ενώ καταργούνταν το δικαίωμα για μονομερή προσφυγή στη διαιτησία μετά από άρνηση της πρότασης του μεσολαβητή και καθιερωνόταν η από κοινού προσφυγή σε αυτήν. Επίσης προβλέπονταν νέες μειώσεις σε συντάξεις και επιδόματα καταργούνταν φοροαπαλλαγές και δημιουργούνταν ενιαίος φόρος για τα ακίνητα ενώ σε επίπεδο κρατικών δαπανών υιοθετούνταν περικοπές στην άμυνα, την υγεία και στα λειτουργικά κόστη του κράτους.
Το έβδομο πακέτο μέτρων επήλθε με την υιοθέτηση του λεγόμενου μεσοπρόθεσμού πλαισίου δημοσιονομικής στρατηγικής 2013- 2016 που ψηφίστηκε από τη Βουλή στις 7 Νοεμβρίου 2012. Βάση αυτού καταργήθηκε ο 13ος και ο 14ος μισθός στο δημόσιο τομέα, έγιναν νέες περικοπές στα ειδικά μισθολόγια του δημόσιου τομέα, οι εργαζόμενοι στις ΔΕΚΟ υπάχθηκαν και αυτοί στο ενιαίο μισθολόγιο, εισήχθη ο θεσμός της διαθεσιμότητας ετήσιας διάρκειας με καταβολή του 75% του μισθού λόγω κατάργησης θέσεων στο δημόσιο τομέα και με ενδεχόμενο την οριστική απόλυση στην περίπτωση μη ένταξης σε άλλη θέση του δημοσίου ενώ προβλεπόταν η κατάργηση των θέσεων ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου (ΙΔΑΧ) και η θέση σε αργία. Τελευταίο αλλά όχι έσχατο περιορίζονταν οι προσλήψεις συμβασιούχων και μετακλητών υπαλλήλων κατά 20% σε σύγκριση με το 2012 ενώ οι πίνακες επιτυχόντων του ΑΣΕΠ αποκτούν πια τριετή διάρκεια ισχύος (Μητρόπουλος 2013: 20). Σε ότι αφορά το συνταξιοδοτικό από 1/1/2013 οι εργαζόμενοι στο Δημόσιο και στις ΔΕΚΟ που η σύνταξή τους αυτή θα υπολογίζεται στη βάση του μέσου όρου των αποδοχών της τελευταίας πενταετίας.
Στον ιδιωτικό τομέα μειώθηκε ο χρόνος προειδοποίησης για απόλυση στις συμβάσεις αορίστου χρόνου στους 4 μήνες κατά ανώτατο όριο. Ο γενικός κατώτατος μισθός θα καθορίζεται με νόμο του κράτους δεδομένου πως καταργήθηκε η σχετική αρμοδιότητα της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας αλλά και η καθολικότητα της εφαρμογής της σχετικά με τους μισθολογικούς όρους που θα εφαρμόζονται μόνο στις επιχειρήσεις που είναι μέλη των εργοδοτικών οργανώσεων που προσυπογράφουν τη σύμβαση. Σε ότι αφορά τα επιδόματα διατυπώθηκε η πρόβλεψη αναστολής των αυξήσεων επιδομάτων τριετίας μέχρι η ανεργία να μειωθεί στο 10% ενώ καταργούνταν τα επιδόματα για τους κατώτατους μισθούς εκτός από τα επιδόματα τριετίας που θα χορηγούνταν κάτω από προϋποθέσεις και υιοθετούνταν ο περιορισμός των επιδομάτων τριετιών σε τρεις τριετίες με ποσοστό 10% για κάθε τριετία. Οι αποζημιώσεις σε περίπτωση απόλυσης περιορίζονται σε 12 μισθούς για προϋπηρεσία 16 ετών με ένα επιπλέον μισθό, υπό προϋποθέσεις, σε κάθε πρόσθετο χρόνο προϋπηρεσίας με ανώτατο όριο τα 2000 ευρώ το μήνα. Τελευταίο αλλά καθόλου έσχατο, υπήρξε αλλαγή στη πενθήμερη οκτάωρη εργασία: με Συλλογική Σύμβαση Εργασίας γίνεται δυνατό το να φτάνει η εργασία στις έξι μέρες και στις 48 ώρες όταν αυτό κρίνεται αναγκαίο.
Στο ασφαλιστικό οι αλλαγές προέβλεπαν πως οι ασφαλισμένοι όλων των ταμείων που μέχρι τότε συνταξιοδοτούνταν στο 65ο έτος θα συνταξιοδοτούνταν πια στο 67ο. Σταματούσε η συνταξιοδότηση άνευ ορίου ηλικίας για όσους διέθεταν 35 χρόνια πλήρους ασφάλισης ή στα 58 έτη ή στα 60 έτη με τα ίδια χρόνια ασφάλισης και γινόταν στα 62 έτη ως ελάχιστη ηλικία με 40 χρόνια πλήρους ασφάλισης. Οι άνδρες που είχαν συμπληρώσει με 10000 ημερομίσθια στο ΙΚΑ για να τύχουν μειωμένης σύνταξης χρειάζεται να συμπληρώσουν το 62ο έτος ηλικίας και για πλήρη το 67ο. Οι άνδρες που είναι δημόσιοι υπάλληλοι ή εργάζονται στον ευρύτερο δημόσιο τομέα δεν έχουν πια το δικαίωμα συνταξιοδότησης αφού συμπληρώσουν 25 χρόνια ασφάλισης και μπορούν να πάρουν μειωμένη σύνταξη μόνο όταν συμπληρώσουν το 62ο έτος και πλήρη το 67ο έτος. Οι γυναίκες που εργάζονται στο δημόσιο και στον ευρύτερο δημόσιο τομέα επίσης θα πρέπει να έχουν συμπληρώσει το 62ο έτος για τη λήψη μειωμένης σύνταξης και το 67ο για πλήρη- αυτό ισχύει και για τις μητέρες ανηλίκων που μέχρι τις 31/12/2012 δεν έχουν θεμελιώσει δικαίωμα σύνταξης. Το όριο συνταξιοδότησης για τους αγρότες πηγαίνει από τα 65 στα 67 χρόνια ενώ αυξήθηκαν τα όρια για την καταβολή του ΕΚΑΣ και της σύνταξης στους ανασφάλιστους υπερήλικες από τα 65 στα 67 χρόνια.
Tο πρώτο πακέτο μέτρων στις αρχές του 2010 περιελάμβανε πάγωμα μισθών, μειώσεις επιδομάτων κατά 10% καθώς και περικοπές υπερωριών και οδοιπορικών.
Το δεύτερο πακέτο μέτρων ανακοινώθηκε στις 3 Μαρτίου 2010 και αποτελούνταν από: τη μείωση κατά 30% στα δώρα των Χριστουγέννων, του Πάσχα και στο επίδομα αδείας για τους εργαζόμενους στο δημόσιο τομέα ενώ μειώθηκαν κατά 12% όλα τα επιδόματα των δημοσίων υπαλλήλων. Παράλληλα μειώθηκαν κατά 7% οι αποδοχές στις ΔΕΚΟ και στον ευρύτερο δημόσιο τομέα ενώ έγινε αναστολή των προσλήψεων στο δημόσιο για το 2010 και καθιερώθηκε η αρχή μία πρόσληψη προς πέντε αποχωρήσεις εκτός της υγείας, της παιδείας και της ασφάλειας και αναγγέλθηκε η μείωση κατά 30% των προσλήψεων προσωπικού με συμβάσεις αορίστου και ορισμένου χρόνου και έργο στο Δημόσιο. Από εκεί και πέρα αυξήθηκε ο ΦΠΑ στις διάφορες κατηγορίες προϊόντων από 4,5% σε 5%, από 9% σε 10% και από 19% σε 21%., αυξήθηκε ο φόρος στη βενζίνη κατά 15%, επιβλήθηκε επιπλέον φορολογία της τάξης του 10%-30% στους φόρους εισαγωγής για τα περισσότερα εισαγόμενα αυτοκίνητα, ενώ στα τεκμήρια διαβίωσης επανήλθε η ιδιοκτησία αυτοκινήτου ανεξαρτήτως κυβισμού και εντάχθηκε και η ιδιοκτησία ακινήτων.
To τρίτο πακέτο μέτρο ήταν το πλαίσιο του πρώτου μνημονίου.: Αντικαταστάθηκε ο 13ος και ο 14ος μισθός των δημοσίων υπαλλήλων με επίδομα 500 ευρώ ενώ καταργούταν το επίδομα για όσους είχαν απολαβές πάνω από 3000 ευρώ το μήνα. Επίσης αντικαταστάθηκε η 13η και η 14η σύνταξη με συνολικό επίδομα 800 ευρώ μόνο για όσους είχαν σύνταξη μέχρι 2500 ευρώ το μήνα. Τα επιδόματα των δημοσίων υπαλλήλων γνώρισαν περαιτέρω μείωση 8% ενώ στους εργαζόμενους στις ΔΕΚΟ που δεν έπαιρναν επιδόματα επιβλήθηκε μείωση 3%. Ο ΦΠΑ αυξήθηκε στις τρεις κατηγορίες από το 5% στο 6,5% , από το 10% στο 11% και από 1η Ιανουαρίου 2011 στο 13% και από το 21% σε 23%. Ο ειδικός φόρος κατανάλωσης σε καύσιμα τσιγάρα και ποτά αυξήθηκε κατά 10% ενώ επιβλήθηκε επιπλέον φορολογία της τάξης του 10% στους φόρους εισαγωγής στα περισσότερα εισαγόμενα αυτοκίνητα. Σε επίπεδο εργασιακών σχέσεων προβλεπόταν η μείωση ως και ¾ του χρόνου προειδοποίησης στην τακτική καταγγελία των συμβάσεων πράγμα που οδήγησε μέχρι και σε 18 μισθούς μικρότερη αποζημίωση για εργαζόμενους με μεγάλη προϋπηρεσία ενώ θεσπίστηκε απεριόριστη αύξηση των δόσεων καταβολής της αποζημίωσης και παράλληλη μείωση του ποσού κάθε δόσης ενώ αυξήθηκε το όριο απολύσεων κατά 50% για επιχειρήσεις που απασχολούν μέχρι 150 εργαζόμενους και κατά 150% για τις μεγαλύτερες. Επεκτάθηκε η ετήσια διάρκεια της εκ περιτροπής εργασίας (3ημερα, 4ημερα) στους 9 μήνες με δυνατότητα διαδοχής 2 ετήσιων περιόδων μέχρι του. Καθιερώθηκε η δυνατότητα πρόσληψης νεοεισερχομένων στην αγορά εργασίας ηλικίας 18- 24 ετών με αμοιβή μέχρι 84% του κατώτατου μισθού και κάλυψη των ασφαλιστικών εισφορών από τον ΟΑΕΔ ενώ θεσπίστηκε μια ειδική σύμβαση μαθητείας για τους νέους ηλικίας 15-18 ετών με αμοιβή ως το 70% του κατώτατου μισθού. Επιβλήθηκε μείωση κατά 20% για κάθε είδους υπερωριακής απασχόλησης ενώ περιορίστηκε το αντικείμενο των διαιτητικών αποφάσεων στο θέμα του βασικού μισθού Στο ασφαλιστικό προβλεπόταν η αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης των γυναικών στο δημόσιο τομέα στα 65 χρόνια.
Τα αδιέξοδα της εφαρμοζόμενης οικονομικής πολιτικής θα οδηγήσουν σε νέο πακέτο μέτρων, το τέταρτο κατά σειρά, που θα ψηφιστεί στις 29 Ιουνίου 2011 και θα ονομαστεί «Μεσοπρόθεσμο Πλαίσιο Δημοσιονομικής Στρατηγικής 2012- 2015». Στο δημόσιο τομέα καταργήθηκαν οι εξαιρέσεις στην αναλογία 1/5 μεταξύ προσλήψεων και αποχωρήσεων, ανακοινώθηκε η μείωση κατά 15% στις προσλήψεις στο Δημόσιο με σύμβαση ορισμένου χρόνου και έργου σε σχέση με το 2010, ενώ στους εργαζόμενους στις ΔΕΚΟ επιβλήθηκε μείωση αποδοχών 10% για όσους αμείβονταν με πάνω από 1800 ευρώ το μήνα. Επίσης αυξήθηκε το εβδομαδιαίο ωράριο στο δημόσιο από 37,5 σε 40 ώρες. Στα φορολογικά μέτρα υιοθετούνταν αλλαγή φορολογικής κλίμακας με επιβάρυνση σε όσους δήλωναν εισόδημα πάνω από 8000 ευρώ ενώ τα προϊόντα και οι υπηρεσίες εστίασης ανέβηκαν κλίμακα ΦΠΑ. Στην άμεση φορολογία επιβλήθηκε κλιμακωτή αντικειμενική δαπάνη κατοικίας ενώ θεσπίστηκε ετήσιο τέλος για τους ελεύθερους επαγγελματίες καθώς και ειδική εισφορά αλληλεγγύης σε όλους τους φορολογούμενους που ξεκινούσε από το 1% και έφτανε στο 4% του συνολικού τους εισοδήματος. Στους συνταξιούχους αυξήθηκε η παρακράτηση ΛΑΦΚΑ για τις συντάξεις άνω των 1450 ευρώ από 4%-10% σε 6%-14% ενώ επιβλήθηκε και ειδική εισφορά συνταξιούχων επικουρικής ασφάλισης. Στα εργασιακά περιελήφθηκε η θέσπιση του μέτρου της εργασιακής εφεδρείας για εργαζόμενους σε οργανισμούς του δημοσίου που θα καταργούνταν, για τους νεοπροσληφθέντες χωρίς επαγγελματική εμπειρία («μαθητευόμενους») προβλεπόταν αμοιβή κατά 20% μικρότερη από αυτή της Εθνικής Συλλογικής Σύμβασης ενώ η διάρκεια των συμβάσεων ορισμένου χρόνου αυξήθηκε από τα δύο στα τρία χρόνια περιλαμβάνοντας και τις ανανεωνόμενες συμβάσεις στο διάστημα αυτό.
Πολύ σύντομα εκτιμήθηκε πως ούτε αυτά τα μέτρα ήταν επαρκή έτσι στις αρχές Σεπτεμβρίου του 2011 ανακοινώθηκε νέο πακέτο μέτρων, το πέμπτο, που περιελάμβαναν την εισαγωγή του καθεστώτος της εργασιακής εφεδρείας στο δημόσιο με καταβολή του 60% του βασικού μισθού για το πλεονάζων προσωπικό, την επέκταση της σχέσης 1:5 για τις προσλήψεις και αποχωρήσεις στο δημόσιο μέχρι το 2015, (και 1:10 ειδικά για το 2011), τον περιορισμό των προσλήψεων με σύμβαση ορισμένου χρόνου και έργου κατά 50% για το 2011 και κατά 10% για τη περίοδο 2012- 2015. Από εκεί και πέρα υιοθετήθηκαν η θέσπιση του έκτακτου φόρου στις ηλεκτροδοτούμενες κατοικίες (το γνωστό χαράτσι), νέες μειώσεις στις κύριες και επικουρικές συντάξεις και σημαντικές περικοπές στο εφάπαξ, περαιτέρω περικοπές στους μισθούς των εργαζομένων στο δημόσιο και συνολική εφαρμογή του ενιαίου μισθολογίου, μείωση του αφορολογήτου ορίου από τις 8000 στις 5000 ευρώ ενώ προβλεπόταν άνοιγμα όλων των κλειστών επαγγελμάτων. Οι αλλαγές αυτές ψηφίστηκαν στις 20 Οκτωβρίου.
Λίγο αργότερα, στις 9 Δεκεμβρίου, η κυβέρνηση κατέθεσε νομοσχέδιο για τις εργασιακές σχέσεις στον ιδιωτικό τομέα και το μισθολογικό στις ΔΕΚΟ. Για τις εργασιακές σχέσεις αυτό που προέβλεπαν ήταν πως οι επιχειρησιακές συμβάσεις υπερίσχυαν των κλαδικών με μοναδικό περιορισμό το ύψος του βασικού μισθού της εθνικής συλλογικής σύμβασης, θεσπιζόταν δοκιμαστική περίοδος εργασίας διάρκειας 12 μηνών η οποία μπορούσε να καταγγελθεί χωρίς προειδοποίηση και χωρίς αποζημίωση ενώ αναστελλόταν η επέκταση των κλαδικών συμβάσεων Στις ΔΕΚΟ εισαγόταν ανώτερο πλαφόν 4000 ευρώ στις μεικτές αποδοχές και θεσπιζόταν μείωση 10% σε αμοιβές που ξεπερνούσαν τα 1800 ευρώ. Για το δημόσιο τομέα εισαγόταν η προσυνταξιοδοτική διαθεσιμότητα με αμοιβή το 60% του βασικού μισθού σε περίπτωση κατάργησης των οργανικών θέσεων και αυτοδίκαιη απόλυση για όσους συμπλήρωναν τα 55 έτη και τα 35 χρόνια προϋπηρεσίας στα τέλη του 2013 ενώ υπήρχε και ειδική ρύθμιση για την εργασιακή εφεδρεία με σχέση ιδιωτικού δικαίου για διάστημα 1-2 χρόνων πριν από την οριστική αποχώρηση με την καταβολή του 60% του βασικού μισθού όπου συμπεριλαμβανόταν και η αποζημίωση απόλυσης
Επειδή όμως θεωρήθηκε πως ούτε αυτά μέτρα ήταν επαρκή χρειάστηκε και έκτο πακέτο μέτρων που ονομάστηκε 2ο Μνημόνιο και υιοθετήθηκε από τη Βουλή στις 12 Φεβρουαρίου 2012. Αυτή τη φορά προβλεπόταν κατάργηση της ΕΓΣΣΕ για τα έτη 2010- 2012, μείωση κατά 22% του κατώτατου μισθού (από 751 ευρώ σε 586 ευρώ) και 32% στους νεοεισερχόμενους μέχρι 25 ετών, κατάργηση 15000 θέσεων εργασίας στο Δημόσιο από τις οποίες για τις 4000 υπήρχε πρόβλεψη πως θα καταργούνταν μέσα στο 2012 ενώ γινόταν άρση της μονιμότητας στις ΔΕΚΟ και στις τράπεζες που βρίσκονταν υπό κρατικό έλεγχο. Μειωνόταν ο χρόνος της μετενέργειας των συλλογικών συμβάσεων από έξι σε τρεις μήνες με διατήρηση μόνο του βασικού μισθού και ορισμένων επιδομάτων ενώ καταργούνταν το δικαίωμα για μονομερή προσφυγή στη διαιτησία μετά από άρνηση της πρότασης του μεσολαβητή και καθιερωνόταν η από κοινού προσφυγή σε αυτήν. Επίσης προβλέπονταν νέες μειώσεις σε συντάξεις και επιδόματα καταργούνταν φοροαπαλλαγές και δημιουργούνταν ενιαίος φόρος για τα ακίνητα ενώ σε επίπεδο κρατικών δαπανών υιοθετούνταν περικοπές στην άμυνα, την υγεία και στα λειτουργικά κόστη του κράτους.
Το έβδομο πακέτο μέτρων επήλθε με την υιοθέτηση του λεγόμενου μεσοπρόθεσμού πλαισίου δημοσιονομικής στρατηγικής 2013- 2016 που ψηφίστηκε από τη Βουλή στις 7 Νοεμβρίου 2012. Βάση αυτού καταργήθηκε ο 13ος και ο 14ος μισθός στο δημόσιο τομέα, έγιναν νέες περικοπές στα ειδικά μισθολόγια του δημόσιου τομέα, οι εργαζόμενοι στις ΔΕΚΟ υπάχθηκαν και αυτοί στο ενιαίο μισθολόγιο, εισήχθη ο θεσμός της διαθεσιμότητας ετήσιας διάρκειας με καταβολή του 75% του μισθού λόγω κατάργησης θέσεων στο δημόσιο τομέα και με ενδεχόμενο την οριστική απόλυση στην περίπτωση μη ένταξης σε άλλη θέση του δημοσίου ενώ προβλεπόταν η κατάργηση των θέσεων ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου (ΙΔΑΧ) και η θέση σε αργία. Τελευταίο αλλά όχι έσχατο περιορίζονταν οι προσλήψεις συμβασιούχων και μετακλητών υπαλλήλων κατά 20% σε σύγκριση με το 2012 ενώ οι πίνακες επιτυχόντων του ΑΣΕΠ αποκτούν πια τριετή διάρκεια ισχύος (Μητρόπουλος 2013: 20). Σε ότι αφορά το συνταξιοδοτικό από 1/1/2013 οι εργαζόμενοι στο Δημόσιο και στις ΔΕΚΟ που η σύνταξή τους αυτή θα υπολογίζεται στη βάση του μέσου όρου των αποδοχών της τελευταίας πενταετίας.
Στον ιδιωτικό τομέα μειώθηκε ο χρόνος προειδοποίησης για απόλυση στις συμβάσεις αορίστου χρόνου στους 4 μήνες κατά ανώτατο όριο. Ο γενικός κατώτατος μισθός θα καθορίζεται με νόμο του κράτους δεδομένου πως καταργήθηκε η σχετική αρμοδιότητα της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας αλλά και η καθολικότητα της εφαρμογής της σχετικά με τους μισθολογικούς όρους που θα εφαρμόζονται μόνο στις επιχειρήσεις που είναι μέλη των εργοδοτικών οργανώσεων που προσυπογράφουν τη σύμβαση. Σε ότι αφορά τα επιδόματα διατυπώθηκε η πρόβλεψη αναστολής των αυξήσεων επιδομάτων τριετίας μέχρι η ανεργία να μειωθεί στο 10% ενώ καταργούνταν τα επιδόματα για τους κατώτατους μισθούς εκτός από τα επιδόματα τριετίας που θα χορηγούνταν κάτω από προϋποθέσεις και υιοθετούνταν ο περιορισμός των επιδομάτων τριετιών σε τρεις τριετίες με ποσοστό 10% για κάθε τριετία. Οι αποζημιώσεις σε περίπτωση απόλυσης περιορίζονται σε 12 μισθούς για προϋπηρεσία 16 ετών με ένα επιπλέον μισθό, υπό προϋποθέσεις, σε κάθε πρόσθετο χρόνο προϋπηρεσίας με ανώτατο όριο τα 2000 ευρώ το μήνα. Τελευταίο αλλά καθόλου έσχατο, υπήρξε αλλαγή στη πενθήμερη οκτάωρη εργασία: με Συλλογική Σύμβαση Εργασίας γίνεται δυνατό το να φτάνει η εργασία στις έξι μέρες και στις 48 ώρες όταν αυτό κρίνεται αναγκαίο.
Στο ασφαλιστικό οι αλλαγές προέβλεπαν πως οι ασφαλισμένοι όλων των ταμείων που μέχρι τότε συνταξιοδοτούνταν στο 65ο έτος θα συνταξιοδοτούνταν πια στο 67ο. Σταματούσε η συνταξιοδότηση άνευ ορίου ηλικίας για όσους διέθεταν 35 χρόνια πλήρους ασφάλισης ή στα 58 έτη ή στα 60 έτη με τα ίδια χρόνια ασφάλισης και γινόταν στα 62 έτη ως ελάχιστη ηλικία με 40 χρόνια πλήρους ασφάλισης. Οι άνδρες που είχαν συμπληρώσει με 10000 ημερομίσθια στο ΙΚΑ για να τύχουν μειωμένης σύνταξης χρειάζεται να συμπληρώσουν το 62ο έτος ηλικίας και για πλήρη το 67ο. Οι άνδρες που είναι δημόσιοι υπάλληλοι ή εργάζονται στον ευρύτερο δημόσιο τομέα δεν έχουν πια το δικαίωμα συνταξιοδότησης αφού συμπληρώσουν 25 χρόνια ασφάλισης και μπορούν να πάρουν μειωμένη σύνταξη μόνο όταν συμπληρώσουν το 62ο έτος και πλήρη το 67ο έτος. Οι γυναίκες που εργάζονται στο δημόσιο και στον ευρύτερο δημόσιο τομέα επίσης θα πρέπει να έχουν συμπληρώσει το 62ο έτος για τη λήψη μειωμένης σύνταξης και το 67ο για πλήρη- αυτό ισχύει και για τις μητέρες ανηλίκων που μέχρι τις 31/12/2012 δεν έχουν θεμελιώσει δικαίωμα σύνταξης. Το όριο συνταξιοδότησης για τους αγρότες πηγαίνει από τα 65 στα 67 χρόνια ενώ αυξήθηκαν τα όρια για την καταβολή του ΕΚΑΣ και της σύνταξης στους ανασφάλιστους υπερήλικες από τα 65 στα 67 χρόνια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου