ΠΟΛΥΤΙΜΟ ΑΓΑΘΟ...

Yπάρχει ένα αγαθό πιο πολύτιμο από τη ζωή, πιο γλυκό από την ευτυχία, η λευτεριά..

Ύψωση Τιμίου Σταυρού: Τι γιορτάζουμε 14

Aύριο η μεγάλη εορτή της Χριστιανοσύνης, με την οποία τιμάται κάθε χρόνο στις 14 Σεπτεμβρίου η διπλή ανεύρεση του Σταυρού πάνω στον οποίο μαρτύρησε ο Ιησούς Χριστός.
Η μετέπειτα "Αγία Ελένη" οδηγήθηκε στην εύρεση του Τιμίου Σταυρού από ένα αρωματικό φυτό που φύτρωνε στο μέρος εκείνο, τον γνωστό μας βασιλικό. Ύστερα από επίπονες ανασκαφές βρέθηκαν τρεις σταυροί, του Κυρίου και των δύο ληστών.....
Η γιορτή του Σταυρού έχει ιδιαίτερη σημασία για τους γεωργούς, διότι αποτελεί την αφετηρία της νέας χρονιάς, ενόψει της σποράς. Οι γεωργοί φέρνουν στην εκκλησία μείγμα από τα δημητριακά που θα σπείρουν για να δεχθούν την ειδική ευλογία του ιερέα: .
Την ημέρα του Σταυρού, οι ναυτικοί συνήθιζαν να σταματούν τα μακρινά ταξίδια με ιστιοφόρα, όπως συμβούλευε η παροιμία: «Του Σταυρού, σταύρωνε και δένε». Με το βασιλικό που παίρνουν από την εκκλησία, οι νοικοκυρές συνηθίζουν να φτιάχνουν το προζύμι της χρονιάς.........

ΚΑΠΟΙΕΣ ΖΩΕΣ...

Η ιδέα ότι κάποιες ζωές αξίζουν λιγότερο
είναι η αιτία όλων των κακών
του κόσμου.
Dr Paul Farmer

ΑΧ ΚΟΣΜΕ ΕΣΥ...

ΑΧ ΚΟΣΜΕ ΕΣΥ ΠΟΥ ΣΙΩΠΗΛΑ ΚΡΥΦΑ ΜΕ ΤΡΑΓΟΥΔΑΣ
ΒΟΥΒΑ ΝΑ ΤΟΛΜΑΓΕΣ ΕΙΡΗΝΗΣ ΦΩΣ ΝΑ ΒΡΕΙΣ
ΚΙ ΑΣΤΟΧΑΣΤΟ ΜΑ ΠΙΟ ΟΜΟΡΦΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΝΑ ΓΥΡΕΨΕΙΣ

Θ. ΑΝΕΣΤΟΠΟΥΛΟΣ

Η κρίση και η οικογένεια

Η οικονομική κρίση με τις σοβαρές της επιπτώσεις στην κοινωνία δοκιμάζει τόσο το άτομο στην υποκειμενική του διάσταση όσο και την οικογένεια ως δομική μονάδα της κοινωνίας. Η ανεργία, τα μειωμένα εισοδήματα και η δυσκολία των ανθρώπων να αντεπεξέλθουν στις οικονομικές τους υποχρεώσεις, επηρεάζουν και την ψυχολογική τους κατάσταση και τις οικογενειακές τους σχέσεις. Η επαγγελματική και οικονομική αστάθεια προκαλεί ανασφάλεια, απογοήτευση και συχνά θυμό και αγανάκτηση. Συγχρόνως, η οικογένεια που πρέπει να είναι ένα καταφύγιο μέσα στο οποίο κανείς αναζητά προστασία και καθησύχαση από τα προβλήματα της καθημερινότητας, γίνεται συχνά αντικείμενο μετάθεσης των αρνητικών συναισθημάτων και πεδίο εκτόνωσής τους. Αυτό έχει ως συνέπεια να πλήττεται η οικογένεια ως κοινωνικός σχηματισμός, όχι μόνο εξωγενώς από τις κοινωνικές συνθήκες, αλλά και ενδογενώς από τα ίδια της τα μέλη. Καθώς τα μέλη της οικογένειας δυσκολεύονται να διαχειριστούν και να επεξεργαστούν, ο ένας με τη βοήθεια του άλλου, τον ψυχολογικό αντίκτυπο των δυσκολιών τους, συχνά προβαίνουν σε μία παρορμητική και πρόσκαιρη αποφόρτιση των ψυχικών τους εντάσεων μέσα από συγκρούσεις ή οδηγούνται σε ψυχολογική απόσυρση και απομόνωση που τελικά οδηγεί στην αποξένωση μέσα στο ίδιο σπίτι.

Αναζητώντας τα αίτια αυτής της αποδυνάμωσης και ενίοτε πλήρους χάλασης των ψυχικών δεσμών που κρατούν την οικογένεια σταθερή και λειτουργική, θα πρέπει κανείς να ψάξει πέρα από την κρίση, μέσα στην ίδια την οικογενειακή δομή. Κατά κανόνα, για να μπορέσει μία οικογένεια να λειτουργήσει υποστηρικτικά και καταπραϋντικά για τα μέλη της σε περιόδους κρίσεων, χρειάζεται να έχει μία υγιή και στιβαρή δομή. Η ύπαρξη υγιών και λειτουργικών σχέσεων που βασίζονται στην εμπιστοσύνη, την ειλικρίνεια, τον σεβασμό και την αλληλοβοήθεια, αποτελούν προϋπόθεση για να μπορέσει η οικογένεια να αντέξει τους τριγμούς που υφίσταται ως δομή και ταυτόχρονα να λειτουργήσει περιεκτικά για τα μέλη της, αγκαλιάζοντάς τα και μεταβολίζοντας τα αρνητικά τους συναισθήματα μέσω της διανοητικής και συναισθηματικής επεξεργασίας τους.

Ο βαθμός στον οποίο μία οικογένεια έχει καταφέρει να εδραιώσει σχέσεις καλής ποιότητας είναι εκείνος που τελικά καθορίζει την αντοχή και την αποτελεσματικότητά της στην αντιμετώπιση μίας κρίσης. Δυστυχώς όμως, στις περισσότερες σύγχρονες οικογένειες, οι σχέσεις δεν γίνονται αντικείμενο ψυχικής επένδυσης και φροντίδας από τα μέλη τους, αλλά «μπαίνουν στον αυτόματο πιλότο» και αφήνονται στην τύχη τους. Αυτό έχει ως συνέπεια να μην δημιουργούνται βαθύτεροι και ουσιαστικότεροι δεσμοί που προάγουν το αίσθημα ευθύνης σε κάθε μέλος και την αλληλεγγύη. Έτσι, η οικογένεια μένει έκθετη και ευάλωτη στις εξωτερικές δυσμένειες, που τελικά μεταφέρονται από το κοινωνικό περιβάλλον στο εσωτερικό της, πλήττοντας τον οικογενειακό ιστό και τραυματίζοντας τις ήδη εύθραυστες και ελλειμματικές ενδοοικογενειακές σχέσεις.
Φυσικά η παραμέληση των οικογενειακών σχέσεων συνδέεται άμεσα με τον σύγχρονο τρόπο ζωής που ανέδειξε ως υπέρτατη αξία και πρωταρχικό σκοπό στη ζωή την υλική ευμάρεια. Και καθώς η οικογένεια είναι, όπως λένε, καθρέφτης της κοινωνίας, η εμμονή με την απόκτηση υλικών αγαθών και την εξασφάλιση του ανώτερου δυνατού βιοτικού επιπέδου, επηρέασε καθοριστικά και την οικογενειακή δομή και το σύστημα αξιών της. Για παράδειγμα, η ικανότητα ενός άντρα να είναι στοργικός σύζυγος και καλός πατέρας ερχόταν σε δεύτερη μοίρα, αρκεί να κέρδιζε όσα χρειάζονταν για να ικανοποιεί τις υλικές απαιτήσεις της οικογένειάς του. Το να ικανοποιεί με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τις υλικές απαιτήσεις της οικογένειας καθόριζε σχεδόν αποκλειστικά την αξία του ως μέλους της οικογένειας και της κοινωνίας, αλλά και σε ατομικό επίπεδο την ίδια την αυτοεκτίμησή του.
Μέσα σε ένα τέτοιο σύστημα αξιών, η συναισθηματική εγγύτητα, το ουσιαστικό ενδιαφέρον και η προσπάθεια κατανόησης και αποδοχής του άλλου, έχασαν την πρωταρχική τους σημασία, δίνοντας την θέση τους στον εγωισμό, τον ανταγωνισμό και την απληστία, τόσο σε επίπεδο οικογένειας όσο και κοινωνίας. Και όταν, λόγω αντικειμενικών συνθηκών, τα υλικά αγαθά παύουν να υπάρχουν σε πληθώρα, ο αγώνας χάνει τον σκοπό του και το υπάρχον σύστημα αξιών κλονίζεται συθέμελα. Ο βασιλιάς μένει γυμνός. Όπως ακριβώς και η οικογένεια, η οποία απογυμνωμένη πλέον από τις υλικές αναφορές της, καλείται να κοιτάξει εντός του πλαισίου της για να επαναπροσδιορίσει τις αξίες της, να αναζητήσει νέα νοήματα και να επανεπενδύσει στις σχέσεις τις οποίες μέχρι τώρα είχε βάλει στην άκρη, αναζητώντας την ευτυχία σε πράγματα εφήμερα και ευμετάβλητα. Πράγματα τα οποία σε αντίθεση με την αγάπη και την αφοσίωση, δεν αντέχουν στις κρίσεις.

Διεθνής Ημέρα Οικογένειας

Μία ξεχωριστή γιορτή, μία μέρα αφιερωμένη σ' όλη την οικογένεια. Μια μέρα που έρχεται να μας θυμίσει την αξία της οικογένειας, την αξία που έχει για τον καθένα ξεχωριστά να έχει κοντά του ανθρώπους που τον νοιάζονται και τον αγαπούν

Η παγκόσμια μέρα της οικογένειας καθιερώθηκε το 1993 μετά από απόφαση της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ και εορτάζεται κάθε χρόνο στις 15 Μαΐου. Η διεθνής κοινότητα αποδίδει μεγάλη σπουδαιότητα στην οικογένεια και την θεωρεί ως "βασικό κύτταρο της κοινωνίας".



Η Διεθνής Ημέρα παρέχει μια ευκαιρία για την προώθηση της ευαισθητοποίησης σε θέματα που σχετίζονται με τις οικογένειες και να αυξήσει τη γνώση των κοινωνικών, οικονομικών και δημογραφικών διεργασιών που επηρεάζουν τις οικογένειες.
 Στις μέρες μας αξίες όπως η πολιτική, η εκπαίδευση, το κράτος, ακόμα και οι φίλοι αλλοιώνονται.. η οικογένεια όμως καταφέρνει να παραμένει κυρίαρχη αξία. Μέσα στην οικογένεια βρίσκει κανείς ευτυχία, ασφάλεια, αγάπη.. μία συναισθηματική πληρότητα! Αναπτύσσεται η      προσωπικότητα και διαμορφώνεται ο χαρακτήρας του ανθρώπου.

Στις μέρες μας η σύγχρονη οικογένεια βιώνει και αυτή την κρίση της, που είναι μέρος της γενικότερης κρίσης της κοινωνίας και κυρίως των ηθικών αξιών. Μπορεί όλες αυτές οι καταστάσεις να δημιουργούν αμφισβήτηση του κύρους και των λειτουργιών της αλλά καταφέρνει να μην χάνει την αξία της. Η οικογένεια είναι ένα μέρος που ακόμα και αν φεύγεις, θα επιστρέφεις πάντα εκεί!
 Είναι εμφανές στις μέρες μας ότι η παραδοσιακή οικογένεια έχει άλλαξει, έχει μειωθεί το μέγεθός της, οι νέοι αργούν να παντρευτούν και να κάνουν οικογένειες, πλέον είναι της μόδας οι εναλλακτικές μορφές συμβίωσης όπως συγκατοίκηση ή ακόμη και σχέσεις εξ αποστάσεως. Επιπλέον τα διαζύγια και οι δεύτεροι ή τρίτοι γάμοι έχουν αυξηθεί, τα παιδιά μεγαλώνουν με θετούς γονείς ή σε μονογονεϊκές οικογένειες.

 Σε μια γενικότερη περίοδο αλλαγών είναι ανάγκη η οικογένεια να υποστηριχθεί από όλους. Σήμερα λοιπόν ας αφιερώσουμε περισσότερο χρόνο στην οικογένειά μας κάνοντας πράγματα όλοι μαζί. Μπορούμε να παίξουμε κάποιο επιτραπέζιο παιχνίδι, να κάνουμε κάποιο σπορ όλοι μαζί, να πάμε μια εκδρομή ή μια βολτά, να φάμε όλοι μαζί ή και γιατί όχι να μαγειρέψουμε.. σημασία είναι να δώσουμε χρόνο και περάσουμε καλά όλοι μαζί!

Στις μάνες που δεν γέννησαν και δεν κυοφόρησαν ποτέ…

Η θεία Μαρίκα δεν γέννησε ποτέ …ούτε καν κυοφόρησε..
Στα δώδεκα της,λίγο μετά την ταφή της δικής της μητέρας , ο πατέρας της ο Μιχαήλος, της ανακοίνωσε πως “από αύριο δεν ξαναπάει στο σχολειό γιατί πρέπει να αναθρέψει τα δυο μικρότερα αδέλφια της , τη Γιωργία και τον Λευτέρη” , κι εκείνη έγινε “μάνα” πρόωρα και μέσα σε μια νύχτα…Ο πόνος για τη χαμένη δική της μητέρα και η πίκρα για τις σπουδές που δεν θα’κανε ποτέ ,την έκαναν δυστυχισμένη μα εκείνη φρόντιζε τα αδέρφια της με χαρά ,σαν μάνα, γιατί “αυτή ήταν η πάστα της..”
Στα εικοσιπέντε την πάντρεψαν με τον στρατιωτικό Μιχάλη μα ούτε γέννησε ούτε καν κυοφόρησε ποτέ...”Μάνα” όμως εξακολούθησε να είναι για την ασθενική Γιωργία και τον αντάρτη-αριστερό Λευτέρη ,προσπαθώντας με χαμόγελο να ισορροπήσει τις αντιθέσεις (δεξιός σύζυγος ,αριστερός με δράση αδελφός ) που η μοίρα της έριξε μέσα στη φαμελιά της , γιατί… “αυτή ήταν η πάστα της…”
Κι όταν αργότερα ,γυρνώντας από τις εξορίες, ο Λευτέρης έκανε τα δικά του παιδιά ,τρία κορίτσια ,εκείνη ξανάγινε για άλλη μια φορά μάνα…γιατι “αυτή ήταν η πάστα της…”
Η θεία Μαρίκα ήταν η ΜΑΝΑ του δικού μας σπιτιού…κι ας μη γέννησε ποτέ…
Ηταν εκείνη που μας διηγήθηκε παλαιινές ιστορίες ,ήταν εκείνη που, με μια ζακέτα στο χέρι, μας κυνηγούσε στο σοκάκι επιμένοντας να τη φορέσουμε “μη μας κρυγιοπεράσει το κίρι μπαίρι , ήταν εκείνη που εφεύρισκε τρόπους να πίνουμε το δύσοσμο ορεκτικό μας….Η θεία Μαρίκα μας μαγείρευε τα φαγητά που αγαπούσαμε, νοιαζόταν για το τι θα φορέσουμε ,και σε κείνες τις εποχές που οι γιορτές γενεθλίων ήταν άγνωστες , μας έφτιαχνε το γλυκό της ημέρας…Εκείνη ύφανε στον αργαλειό και κέντησε όλη μας την προίκα…εκείνη φρόντιζε τα δέματα με τα τρόφιμα , που μας έστελναν τα χρόνια των σπουδών….Εκείνη πονούσε στον πόνο μας…..

Η θεία Μαρίκα πέθανε σχετικά νέα χωρίς να τη φωνάξει ποτέ ,κανείς ΜΑΝΑ…κι ούτε κανείς της πρόσφερε λουλούδια τη 2η Κυριακή του Μάη.
Μα αν σήμερα η μέρα ήταν αφιερωμένη στα <<Μητρικά αισθήματα >> κι όχι στη <<Μάνα>> δεν θα΄φταναν όλα τα λουλούδια του κάμπου της Βιάννου να στολίσουν τη φωτογραφία της….
...............................
κείμενο: Χριστίνα Μαστρογιωργάκη