Ακούγεται ένα «κρακ» στον άξονα της γης κάθε φορά που ένα παιδί καταλαβαίνει το θήτα του «θανάτου» το βήτα «της βίας» το άχρονο του μαύρου το «σίγμα» του φασισμού.
Εκπνέει παγωμένο αίμα η ανθρωπότητα κάθε φορά που ένα παιδί πεινάει διψάει πονάει φοβάται χάνει κοιμάται πάνω στην αβεβαιότητα την ανυπαρξία πάνω στο στήθος της νεκρής του μάνας.
Δεν ξέρω αν θα συνεχίσουμε σερνόμενοι κουτσοί ή όρθιοι αν έστω και ένα παιδί στον κόσμο αντί να μετράει αστέρια βλέπει φωτιές ακούει προστακτικές χάνει το αρχικό του βλέμμα στις λάσπες και τώρα, να, κοιτάζει τον κόσμο σαν να έχει πεθάνει εκατό φορές.
Θα 'ρθει η στιγμή που δε θα αντέχουμε τα σπίτια μας θα πάρουμε από ένα παιδί στην αγκαλιά και θα πάμε προς τα εκεί που η ζωή δε σταματάει ακόμη κι αν καθυστερεί η άνοιξη.
Εκπνέει παγωμένο αίμα η ανθρωπότητα κάθε φορά που ένα παιδί πεινάει διψάει πονάει φοβάται χάνει κοιμάται πάνω στην αβεβαιότητα την ανυπαρξία πάνω στο στήθος της νεκρής του μάνας.
Δεν ξέρω αν θα συνεχίσουμε σερνόμενοι κουτσοί ή όρθιοι αν έστω και ένα παιδί στον κόσμο αντί να μετράει αστέρια βλέπει φωτιές ακούει προστακτικές χάνει το αρχικό του βλέμμα στις λάσπες και τώρα, να, κοιτάζει τον κόσμο σαν να έχει πεθάνει εκατό φορές.
Θα 'ρθει η στιγμή που δε θα αντέχουμε τα σπίτια μας θα πάρουμε από ένα παιδί στην αγκαλιά και θα πάμε προς τα εκεί που η ζωή δε σταματάει ακόμη κι αν καθυστερεί η άνοιξη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου